Bir yıldız taşıyorum alnımda.
Kader diyor okyanus gözlü bir adam rüyalarımda.
Binbir duayla kutsuyorum adını, düşsün baharıma.
Gelmedikçe düşüyor yıldızım karanlığa.
Sonra mavi bir çocuk tutuyor mürekkepli ellerimden,
Siyah bir adamın izlerini siliyor üstümden.
Sevmek nedir bilmezken,
Aşk makamında unuttuğum harfleri öğretiyor yeniden.
Ama ben sökemiyorum geceyi kaderimden,
Düşüyorum yalnızlığın kollarına kimseler bilmeden.
YOU ARE READING
BERCESTE
PoetryBen öznelerini kaybetmiş çölde bir bedevi, Mecnun'un esarete düştüğü o çölde, şiir yazan uhrevi. Sararmış kağıt parçalarına tutunur sevdiceğimin elleri, Damarlarımda yol alır harita misali gözleri. Sen ki şiirlerime kan gülleri tutuşturmuş merhamet...
