*STONY ONE SHOTS*

2040 vs 2016 (I/?)

(Düzenlendi) Evet yanlış görmüyosunuz milyon sene sonra bu AU bitecek... ahakdjfmdjjd

-

"Sana dokunmamamız gerektiğini söylemiştim!"

"Ne? Şimdi benim suçum mu oldu?!"

"Evet! Sen dok-"

"Beni çağıran sendin!"

"Çünkü merak etmiştim!"

Peter cevap vermek için -daha çok bağırmak için- ağzını açtığı anda örümcek hisleri birilerinin geldiğini belirtti. Harley'in ona saçma bakışlarını aldırmadan sertçe onu dolaba itti ve kapıyı kapattı.

"Nefes alamıyorum."

"Nefesini si-"

"Tony!"

Uh tamam, neden Pepper teyze sadece iç çamaşırları ile babalarının arkasından koşuyordu? Peter bakışlarını Harley'e çevirdiğinde sarışın çocuğunda ondan farklı bir hali yoktu; hafif açık ağız ve şaşırmış bir yüz ifadesi.

"Hangi yılda olduğumuzu biliyor musun?" diye fısıldadı Harley hala babası ve Pepper teyzenin öpüşmesini miğde bulantısıyla izlerken.

"Hiç bir fikrim yok ama 2040 olmadığına eminim. Babam ile Pops evli bile değil ki!"

"SESİNİ NİYE YÜKSELTİYORSUN GERİZEKALI?!"

"SEN NEDEN BAĞ-"

Dolap kapısının anından açılması ile ikisininde düşmesi bir olmuştu. Harley hızla Peter'in üstünden kalkarken kafasına doğrultulmuş bir repulsor beklemiyordu ama eh, bir anda kardeşi ile geçmişte bulunmayıda pek beklemiyordu.

"Siz kimsiniz?"

Peki, ikiside babalarının "sizden nefret ediyorum ve her an öldürebilirim" sesini duymayı beklemiyordu. Babalarının yanında Pepper duruyordu ve üstüne -Tanrıya şükürler olsun- bir şeyler giymişti. Kollarını göğsünde birleştirmiş onları inceliyordu.

"O şeyi bize doğrultmazsan seviniriz bu bir, iki Peter her an panik atak geçirebilir su alabilir miyim?"

Peter abisinin koluna biraz daha tutunduğunda sarışın çocuk gözlerini devirdi ve Tony ile Pepper'i umursamayıp masada duran su şişelerinden birini alıp Peter'e içirdi. Herşeye rağmen sakinliğini korumaya çalışıyordu.

"Hey, iyi misin?"

Peter kafasını hafifçe salladığında gülümsedi ve saçlarını karıştırdı.

"Pardon bölüyor muyuz? Yoksa neden gecenin bir saatinde dolabımda saklı olduğunuzu açıklayacak mısınız?"

"Tamam herşeyi anlatacağım ama hangi yıldayız?"

"2016." dedi sertçe Pepper ve Harley bir an geçmiş Pepper teyzenin tam bir gerizekalı olduğunu düşündü ve sinir bozucu.

"2016 mı? Siktir. Daha bizden haberleri bile yoktur!"

"Artık anlatacakmısınız?" dedi Tony bıkkınlıkla.

"Uhm şöyle ki," diye söze başladı Peter, "Biz 2040'tan geliyoruz yani tamam şuan inanmıyor olabilirsiniz ama yemin ederim doğru! Hatta kanıtlayabilirim! Uh şey, siz gelecekte de bizim yanımızdasınız."

"S-siz bizim çocuklarımız mısınız?"

"Ne? Hayır! Yani kısm-"

"Babamız Steve Rogers." diye mırıldandı Harley Peter'in omuzuna elini koyup hafifçe sıktığında. "Buralarda mı?"

"Steve'in çocukları mı?"

"Evet! Evet kesinlikle. Steven Grant Rogers-St-"

Harley Peter'in devam etmesine izin vermeden ağzını eli ile kapattı. "Steven Grant Rogers babamız evet, buralarda mı?"

Tony yanlarından ayrılmadan önce 'bir bu eksikti' şeklinde bir şey gevelemiş ve masada duran eski telefonu alıp yanlarına geri gelmişti. İki çocuğa son bir bakış attıktan sonra telefonu açtı ve kayıtlı olan tek numarayı tuşladı.

Telefon anında açılırken Tony şaşkınlıkla gözlerini biraz büyülttü, çünkü Steve tabii ki telefonun başında beklemiyordu değil mi? Kendini olduğunca hızla toparlamaya çalıştı ve boğazını temizledi. "N'aber Rogers? Gelecekte ki çocukların bizi ziyaret etmeye karar vermişte, gelseniz iyi olur."