𝘣𝘦𝘳𝘦𝘢𝘷𝘦𝘮𝘦𝘯𝘵 ∝ 𝘴𝘵𝘰𝘯𝘺

1.7

*Bilinmesi gereken bir not: Bu kurguda Ultron, 2014 yılının başlarında geçmektedir.*

2017, Temmuz

"Evet, Steve. Bugün nasıl hissediyorsun?" Doktor Dunham'ın insanı sakinleştiren huzurlu sesi Steve'in içine işlediğinde, sarışın adam kaybolunabilecek güzellikteki renkli gözlerini karşısındaki kumral kadından ayırmadı. Ortam bir müddet sessizlikte kaldığında Steve adeta oturduğu siyah ama yumuşak sandalyeden kalkıp, iyi olmadığına dair cümleleri bağırmayı çok istemişti. Ama yapabildiği tek şey sesli yutkunup sadece sandalyede kıpırdanmaktan öte olmadı.

"Steve?" Doktor Dunham, kemik çerçeveli gözlüğünü çıkarıp genç adamla bakışmaya devam ederken en sonunda Steve soğuk ter dökmeyi bırakmaya karar verdi ve bir şeyler mırıldandı, "Ben iyiyim- Bayan Dunham." Doktor biraz daha yakına uzanıp gülümsediğinde Steve biraz mecburiyetten biraz da korkudan yüzüne sahte bir tebessüm bıraktı. En sonunda Doktor arkasına yaslandı ve, "Bana Olivia de." diyebildi. Aslında Steve bunu biliyordu, ama bu kadınla hep seviyeli bir ilişkiye sahip olmak istediği için nazik kelimeler kendisine daha yakın ve cazip geliyordu.

"Böyle demeyi tercih ederim." Steve'in kararlı sesi Olivia'yı gülümsetti, normalde Steve'in konuştuğu ton ortamı germeliydi ama Olivia çok fazla sinirleri alınmış bir insan olduğu için dakikalardır böyle davranışlar sergileyen birisi onu germiyor, aksine eğlendiriyordu.

"Nasıl istersen, Steve. İçimden bir ses hep burada bana söylediklerini Tony'ye anlattığım hakkında bir düşüncen olduğunu söylüyor ama bu doğru değil. Eğer doğru olsaydı, Tony ilaç kullanmadığını bilirdi, Jerome'u da." Steve yüzündeki ifadeyi bozmadığında, Dunham adamın hastalığının tipik belirtilerini gösterdiğini anlamakta zorlanmadı. İstese şu anda ağlayabilir, ama kendisi güçsüz durduğunu bildiği için bu algıyı yıkmak istiyor. İfadesiz bir yüzü var fakat ne yazık ki içi kan ağlıyor.

"Bugün Tony yine o kadınla buluştu, biliyorum." Olivia ciddi bir şekilde kalınca Steve bunu dediğine biraz pişman olmuştu. Ona çok şey anlatıyorsun, bunu bilmesine bile gerek yoktu. Doktorun yüzündeki ciddiyet devam ederken ifadeye uyan bir ses de beraberinde geldi, "Bunu bilemezsin, Steve. Tony ile ilişkin çok zedeli. Onunla bir dönem ilişkini sıfıra indirgediğini biliyorsun, Tony'nin en sonunda böyle bir şeye yöneleceğini tahmin ettiğini de söylemiştin. Neden bunu düzeltmek yerine Jerome ile oluyorsun?"

Steve bir müddet öylece kalsa da bu sorunun yanıtını bilmediğine inandı. Sonra sanki içindeki öfke yeniden ortaya çıkar gibi belirdi ve kendisine doğru olanları hatırlattı. Tony kendisini hak etmiyordu. Bu yüzden, Steve onunla bir şeyi düzeltmeyecekti. Şu karşısında oturup konuşmaktan başka hiçbir şey yapmayan sürtüğün sözlerine uyup önceden sorun yokmuş gibi gidip Tony ile durumu düzeltmeye çalışmıştı. Fakat sonucu her açıdan hüsran ile bitmişti.

Steve yaklaşık bir yıl önce olsa gerek, Tony ile arasını toparlamak için çok çabalamıştı. Yemek yapmıştı, resim çizmişti, ilaç tedavisini asla aksatmayıp sevgilisi ile tartışmasız geçinmişti. İyiye gider gibi olduklarında sevişmiştiler de, ama sonra sanki iyi tüm noktaları tüketmişler gibi geriye asla dönemeyecekleri kötü zamanları kalmıştı. Steve şimdi ise çoğu zaman yastığa başını koyduğunda Tony'nin ona dokunmasını özlüyordu ama sarışın adam bunları doktora bahsetmeyi kendine yasakladığından yine yaptığı tek şey artık sayamadığı kez daha seslice yutkunmak oldu.

"Jerome beni anlıyor, yardım ediyor, değer veriyor. Beni üzecek biri değil, Tony gibi değil." Olivia gözlerini Steve'de tuttuktan hızla yanıt verdi, "Ama Tony'yi seviyorsun. Olmak istediğin kişi o değil, sadece Tony. Bunu biliyorum, anlaması da zor değil." Steve bakışlarını yere çekti, bunların doğru olduğu bilmek aslında oldukça inciticiydi. Tony'ye olan sevgisinin onu buralara sürüklediğini biliyordu, Steve buraya dahi Tony istiyor diye geliyordu.