blood and sperm all over the place

5

ორშაბათი დედანატირებად დაიწყო. ყველაფერი ერთმანეთში სალათივით იყო არეული და ვერაფერი გამეგო. თან იმ ამბავის მერე სამსახურს და თეჰიონს არ გავკარებივარ. ვიჯექი სახლში. ვსვამდი. ვეწეოდი. მაგარი გოგოების ტრაკებს ვუყურებდი და თან თეჰიონს წარმოვიდგენდი. ეს ისე გაუზრებლად ხდებოდა, ჩემი თავის მოკვლის სურვილი ყოველ წამს მძაფრდებოდა.
სოდიან სკოჩ ისევ ვისხამდი ჭიქაში და პირში ვიცლიდი. არც კი მახსოვდა, ეს არსებული სამოთხე. მგონი, გასულ კვირას მეზობელმა მაჩუქა, ჩემს დაბადების დღეზე.

მუცელი მოვიქავე და აწკრიალებულ ტელეფონს ხელი ვსტაცე. ნომერი საერთოდ არ მეცნო და არ ვუპასუხე. მეთქი რეკოს, ოდესმე ხომ მობეზრდება ლოდინი, მაგრამ არაფრით არ ჩერდებოდა ეს საშინელი ნივთი. ბალიში გვერდით მოვისროლე და ვუპასუხე.

-გისმენთ.

-ჯონ _ თეჰიონი იყო. ღმერთო. თუ მჯეროდეს. წყალი შემასხით. ალიაქოთში ვიყავი. ღმერთო, თეჰიონი. მეკაიფებით?

-დიახ გისმენთ _ ჰაერი ღრმად ჩავისუნთქე და მშვიდად ვუპასუხე. თავს ძლივს ვაკონტროლებდი. ეს მოულოდნელი იყო ჩემთვის.

-მე ვარ, თეჰიონი _ ჩაახველა და გააგრძელა _ მინდოდა მეთქვა, რომ ჩემთან მოსულიყავი.

-რატომ? _ ჯანდაბა, აბა რას ვიზამ. _ რამე პრობლემაა?

-არა. უფროსწორად კი. თუმცა არც ძალიან რთული პრობლემაა, ლაითი. ჯანდაბა ხომ მიმიხვდი. უბრალოდ მოდი რა. ბევრს ნუ მალაპარაკებ.

-კარგი ლამაზო, ნუ დაიბენი _ მკვეთრად ჩავიცინე _ ახლავე მანდ გავჩნდები.

-სანამ წამოხვალ, მინდა ფურცლები და ფანქრები წამომიღო.

-ეს თხოვნაა?

-არა, ბრძანებაა!

-მაშინ დაახვიე.

-კარგი რაა, ჯონ. კარგი რაა.

-ჯანდაბას შენი თავი. _ ტელეფონი გავთიშე. სწრაფად ფეხზე წამოვხტი და სააბაზანოში შევარდი.