Eudox | boek 2 | Dawn Of Secrets

8|Ymoria, destja kerum...

De vrouw had glanzend rood haar en een verfrommelde jurk aan. De jurk leek van een duur design te zijn. Wat deed een vrouw met zo'n peperdure jurk in zo'n plek als hier?

De vrouw probeerde met al haar kracht zich los te rukken en begon uiteindelijk te schoppen. "Laat me los jullie stelletje uilskuikens! Is dit hoe je een vrouw van de eerste rang behandeld?! Heh?! Als mijn man hier achterkomt dan-Ah!".

De vrouw werd hardhandig middenin de cirkel op de grond gegooid en de mannen gingen gelijk weer bij de bevorderde man en de mysterieuze dame staan. De vrouw stond gelijk weer op en was van plan weg te rennen, als de gedaante in de mantel haar hand uitsteekt en een rode robijn in de cirkel gooid.

"Nabia", zei de heks in een oude spreukentaal en de cirkel werd omringd door een krachtveld waar de vrouw niet doorheen kon. Ze sloeg een paar keer op het krachtveld, maar het had geen zin.

Ze keek paniekerig om naar de heks en daarna naar de man naast haar.

"Hergem...", begon de vrouw en de bevorderde man keek haar glimlachend aan bij het horen van zijn naam. Ze keek hem smekend aan.

"Alsjeblieft. Doe dit niet. Mijn man zal je alles geven wat je maar wilt, alles! Je hoeft me alleen maar naar hem terug te brengen en hij zal je gunstig prijzen", verzekerde ze en hergem keek haar geamuseerd aan.

"Dat is toevallig! Dat is nou precies wat ik in gedachten had. Jammer genoeg beteken je blijkbaar niet zo veel voor hem als je dacht dat je was", zei hij en ze keek hem verward aan. "Wat?".

"Hoe denk je dat ik je hier gekregen heb, Merolin? Hij wilde zo discreet mogelijk van je af komen omdat je hem een slechte reputatie gaf en hoe beter dan de moord op zijn vrouw? Wat een arme, ongelukkige man", zei hij en het daagde op de haar neer.

Ze keek bedroeft naar de grond. "Geen zorgen Merolin. Je bent waardevol genoeg om hem te veraden en als chantage te gebruiken, dus zal ik je niet te vermoorden. Bovendien gaat de handel niet zo soepel en ik kan al het magische energie gebruiken dat er maar is.", zei hij waarna hij naar achteren stapte en knikte naar de heks.

Merolin snikte zachtjes en plofte neer op de grond. De heks nam een stap dichterbij en deed eindelijk haar kapuchon af. Onder de kap kwam een beeldschone, jonge dame tevoorschijn met een huid dat je deed denken aan gesmolten chocola en ogen die precies leken op de paarse kleuren in de horizon voor zonsopgang.

Ze had bruine, krullende haren en lange, sierlijke wimpers. Ze straalde schoonheid uit, ondanks de wallen onder haar ogen en de grimme gezichtsuitdrukking. Ze leek ongeveer dezelfde leeftijd als Daphne te zijn.

De jongedame ging in kleermakerszit zitten, maakte een gebedshandje en sloot haar ogen. Hergem nam, net als zijn andere soldaatjes, een paar stappen naar achteren en de anderen in de cellen kwamen nieuwsgierig dichterbij kijken.

Het meisje mompelde een paar onverstaanbare woorden en een voor een gingen de kaarsen in de cirkel aan. Merolin bleef bedroefd op de grond snikken met haar hoofd gebogen.

Plots opende de heks haar nu paars lichtgevende ogen en begon harder te spreken. "Ymorai, dastja kerum... ynoria destra kelij...". Tijdens haar spreuk, begon het opeens zachtjes te waaien en de tekens in de cirkel begonnen langzaam steeds meet licht te geven.

"Wat gebeurd er?", vroeg Lilly en Daphne nam diep adem, wetend dat wat ze gingen zien het kleine meisje waarschijnlijk af zou schrikken.

De pinkies van de beoefenende heks vouwde zich overelkaar. Direct daarna begonnen de kaarsen en de tekens feller te branden en ging er een lichtigevende, magische arm van binnenuit Merolin, langzaam naar de robijn toe.

"Wat doet ze?", vroeg Xerin en Daphne keek naar haar om. "Ze slaat haar magische energie op in de robijn", zei ze en Xerin keek haar verbaasd aan, waarna ze zich weer op de heks concentreerde. Merolin begon te hijgen.