Eudox | boek 2 | Dawn Of Secrets

11|Set...

Alan walker - faded
____________________

"Ok dan", zei Cin toen ze uitgelachen was. "Laten we mijn broer vinden".

~~~~~

Hyacintha, John en Katie reden weer terug in de koets naar de stad, om via daar naar de grens van het feeënrijk te gaan. "Ik vind het nog steeds een verschrikkelijk plan", begon John die met over elkaar gevouwde armen naar achteren leunde. "Hoe verwacht u uw broer in het heksenrijk te vinden? Wie zegt dat hij daar überhaupt nog is?".

Cin haalde haar schouders op. "Dat weten we niet. Daarom ben ik blij dat jullie mee gaan en ik niet alleen ben", zei ze en John keek hoofdschuddend uit het raam.

In de stad aangekomen stopte de koets plots met rijden en de kompanen keken elkaar verward aan. "Waarom zijn we gestopt?", vroeg Katie en John keek uit het raam.

"Eruit prinses!", riep iemand en aan de stem te horen was het de lastpak van net. John zuchtte en kneep in zijn neusbrug. "Fijn. Nu weten ze dat je de prinses bent", zei hij en Cin haalde haar schouders op.

"Dus?".

"Ze haten de koningklijke familie, ze zullen je niet zomaar laten gaan", zei hij en ze dacht kort na, voordat ze naar de deur opschoof. John greep haar arm die naar de deur reikte.

"Wat doe je?", vroeg hij en ze keek hem aan. "Ik ga naar buiten", zei ze nonchalant terwijl ze haar hand uit zijn greep trok en vliegensvlug de koets uitklom. "Prin-Hyacintha!", riep John en ging haar achterna.

Katie bleef een paar seconden binnen zitten, hopend dat het een misverstanden zou zijn en ze zo gewoon weer door konden gaan, maar toen hoorde ze geschreeuw en wist dat et een zooitje ging worden.

Ze rolde zuchtend met haar ogen en klom uit de koets. Ze deed het portier dicht en liep op Cin en John af.

"Wat moet je nou weer?", vroeg Hyacintha geïrriteerd en keek de man vurig aan. "Ik snap niet hoe we hier niet eerder waren achtergekomen...", zei hij terwijl hij zijn kompanen een beschuldigende blik gaf.

Hij keek weer om naar de prinses. "Jij zou ons heel veel geld kunnen opleveren", zei hij en ze namen een dreigende stap dichterbij. Cin lachte ridiculend en legde haar hand op john's arm.

Hij keek op haar neer. "Ik heb het onder controle".

"Cin", wou John protesteren, maar werd afgekapt door haar vastberaden blik. Hij keek op naar de mannen en weer naar haar.

"Dit is geen eerlijk gevecht", zei hij en de man knikte. "Luister naar wat je hulpje zegt, prinses", zei hij en John keek naar hem op. "Ik bedoel niet eerlijk voor jullie", zei hij en de man trok een wenkbrauw naar hem op.

Na twee klopjes op zijn schouder te hebben gekregen, begreep John eindelijk de hint en stapte, samen met Katie, achteruit. Cin trok zich even uit voordat ze de mannen glimlachend aankeek. "Zeg eens, wat is je naam?", vroeg ze aan de gedurfde man die zijn knokkels knakte.

"Imir", zei hij en ze glimlachte. "Je moeder had er vast niet lang over na willen denken", zei ze en hij keek haar beduusd aan, voordat hij zich plots op haar stortte.

Voordat hij haar kon raken stapte ze aan de kant en hij viel met een plof op de grond. Ze lachte geamuseerd en Imir keek ongelofelijk om naar zijn kompanen, die hun leider verbaasd aankeken.

"Waar wachten jullie op?! Grijp haar!", riep hij en de mannen stortten zich allemaal tegelijk op Hyacintha af. Net voordat ze haar konden grijpen, spreidde ze haar vingers van elkaar af en gaven haar irissen wit, ijzig licht.