Eudox | boek 2 | Dawn Of Secrets

45|Thank u, next

Kuana liep de donkere, lange gang uit en kwam in een grote, open grot terecht. "Als dit niet de slechtste ontsnappingsroute ooit is...", mompelde ze en liep verder de dim verlichte ruimte in.

Op dat moment, vlak nadat ze stilstond in het midden van de mysterieuze grot, verscheen er uit het niets een reusachtige kaart, iets groter dan haarzelf, verderop recht voor haar en eruit kwam een van de vijf elite krijgers.

De jonge vrouw, ongeveer iets ouder dan Kuana, haalde haar blauwe kapuchon van haar hoofd af en onthulde haar lange, stijle zwarte lokken. Haar armen en handen waren hier en daar bedekt met tattoos van kaarten.

De onbekende vrouw keek Kuana uitdagend aan. "Kuana Ajema, de heks met de gave van de spreuken", zei ze calculerend, bijna als een robot en de heks keek de fee van top tot teen aan. "En jij bent?".

"Mera, een van de vijf elite krijgers die hier gekomen zijn om Daphne pylaris op te pakken en terug naar-".

"-Ja ok ik hoefde je hele levensverhaal niet te horen", onderbrak kuana haar nadat ze haar hand onderbrekend naar de fee had opgestoken.

Mera knipte met haar vingers en uit het verschijnende donkerrode rook verscheen een glinsterende kaart. Kuana keek van de kaart naar de fee. "Wat is dat?", vroeg ze nieuwsgierig, niet gewend aan dit soort magie van feeën.

"Dit is een spreukenkaart. Net als jij ben ik gezegend met de gave van de spreuken. In plaats van simpele elementen, kan ik de mijne vervormen tot een spreuk, opgeslagen in een kaart", legde ze trots uit en Kuana keek haar onderzoekend aan.

"Weet je zeker dat je geen heks bent?", vroeg ze ridiculend en mera's gezicht vertrok, waarna ze de kaart naar haar toe gooide en in de lucht op ware wijze ontplofte, waaruit het donkerrode rook dat zich daarna ophoopte een of ander takachtig monster uit verscheen.

Kuana fronste raar naar het wezen dat naar haar schreeuwde en keek op naar de grijnzende fee. "Kan je al raden wat mijn element is?", vroeg ze raadselachtig en op dat moment rende het takkenmonster op haar af.

Kuana activeerde meteen haar krachten en terwijl haar irissen paars licht begonnen te branden, hefte ze haar hand uit naar het monster en fluisterde een spreuk uit, waarna het takkenmonster in vlammen opging.

Kuana snoof geamuseerd door haar neus. "Zijn dit de krachten van een elite krijger?", vroeg ze zich hardop af en mera keek haar versteld aan. "Nee zeker niet, ik dacht ik wel even rustig aan kon doen zodat je niet meteen neervalt en ik wat pret kon hebben, maar dat heb je toch nog wat sneller aangepakt dan ik had verwacht", zei ze zogenaamd onder de indruk en Kuana boog sarcastisch.

"Natuurlijk, betekent dit dat ik mijn magie toch wel echt zal moeten gebruiken", zei ze haast spijtig en haar irissen begonnen donkerrood op te lichten, waarna Kuana haar spreuken boek uit haar zak liet vliegen en in de lucht vergrootte. "Sorry meid, maar laat de spreuken maar aan de heksen over", zei Kuana zogenaamd verontschuldigend en mera lachte kort, voordat ze vervolgens tien kaarten in haar handen toverde.

Kuana keek kort verbaasd op, voordat ze haar volgende spreuk opzei...

****

Moraj liep de gang helemaal uit en kwam in een ruimte terecht met nóg meer gangen. "Wat is dit nou weer voor een ontsnappingsroute?", vroeg hij zich hardop af en keek zoekend om zich heen. Plots hoorde hij iets naar achteren getrokken worden en het geluid van iets dat door de lucht op hem af vloog.

Hij haalde zijn zwaard meteen uit de kolker en draaide zich om, waarna hij de aanvliegende pijl uit de lucht sloeg. Uit de gang recht voor hem kwam een van de vijf elite krijgers tevoorschijn. Het was een jonge man met lang, donkerbruin haar en een pijl en boog als wapen.