Eudox | boek 2 | Dawn Of Secrets

48|Verstoppertje in het licht

De groep was, nadat ze hun spullen allemaal bij elkaar hadden, meteen gaan vluchten van de stad. Ze hadden de hele dag en avond goed doorgezet om zo ver mogelijk van de bewakingsdienst van Orogai weg te komen.

Onderweg hadden ze Zona en Nevelin ingelicht over wat er de afgelopen dagen allemaal gebeurd was en zoals verwacht aan Nevelin's steeds erger wordende gezichtsuitdrukking was ze zeer verontrust.

"Oh Daphne hoe heeft dit allemaal toch kunnen gebeuren?", zei ze zacht terwijl ze haar hoofd liet zakken. "Ik had er voor je moeten zijn. Waarom heb ik niet-". "Nee Nevelin, geef jezelf hiervan zeker de schuld niet van ok?", onderbrak de net echte dochter haar en Nevelin keek op in haar bruine, met kleuren gestippelde ogen.

Ze glimlachte en hield haar hand vast. "Ik zal je niet meer laten gaan ok? Vanaf nu zal ik de hele tijd aan je zijde blijven ok?", verzekerde ze en Daphne knikte waarna ze haar knuffelde, denkend dat het er waarschijnlijk toch toe zou lopen dat ze weer afscheid van elkaar zullen moeten nemen.

De groep was ondertussen al bij een kleine buiten stad aangekomen. De plek leek geschikt om een tussenstop te houden en ze liepen de rustige straten op. Niko keek rondom zich heen en zag plots op een van de oude muren een poster met Daphne's gezicht afgebeeld, waaronder 'gezocht' stond en daaronder een grote geldprijs.

Een hele grote geldprijs.

Niko draaide zich meteen achterom en liep naar Daphne toe die iets achter hem liep. Ze keek hem vragend aan en stond stil toen hij recht voor haar ging staan. Hij hief zijn hand op naar haar capuchon en trok hem ver over haar gezicht heen.

Ze keek hem vragend aan en hij stapte aan de kant, waarna hij naar het poster op de muur wees en ze knikte begrijpelijk.

Ze werd nu niet alleen gezocht door het feeënrijk, maar ook nog eens door het heksenrijk! Wie werd de volgende? De trollen?

Dreumitris had een motel gevonden aan de rand van de stad en verhuurde drie kamers om er vier nacht in te verblijven. Dreumitris en Niko deelden een kamer, Moraj en Max deelden een kamer, Kuana en Daphne deelden een kamer en Nevelin en Zona deelden een kamer.

Daphne beloofde Nevelin om naar haar kamer toe te gaan wanneer ze voldoende uitgerust had. De elf plofte uitgeput neer op het niet al te zachte matras en hoestte door het stof die er als gevolg vanaf sprong. Kuana trok haar neus samen en keek vies om zich heen in het stoffige verblijf.

"Dit is waar we moeten slapen?", zei ze walgend terwijl ze haar cape op het bed neerlegde en op de cape ging zitten. Daphne staarde denkend voor zich uit en Kuana keek haar van top tot teen aan. "Gaat het?", vroeg ze uit bezorgdheid en Daphne ademde diep in waarna ze knikte.

"Ja. Het gaat wel".

"Wat was dat in de grot?", vroeg de heks en Daphne schudde radeloos haar hoofd. "Ik heb echt geen flauw idee", zei ze terwijl ze zich naar haar vriendin omdraaide. "Het voelde een beetje als de voorgaande krachtuitbarstingen, maar deze keer was het een stuk meer overwelvend", zei ze bedenkelijk en Kuana leunde geïnteresseerd naar voren.

"Hoe komt dat dan? Heeft die ene krijger dat gedaan?", vroeg ze en Daphne schudde resoluut haar hoofd. "Nee zeker niet. Als dat het geval was had ik haar energie gevoeld. De energie die ik voelde, en wat me ook in die een of andere illusie heeft gehouden, voelde een beetje als mijn eigen, maar ook onbekend". Kuana fronste verward.

"Huh? Het was je eigen magie energie, maar ook onbekend?", herhaalde ze ter verduidelijking en Daphne knikte. De heks keek bedenkelijk van haar weg. "Wat kan dat nou weer betekenen?", mompelde ze en Daphne haalde onwetend haar schouders op.

Even later, na nog wat gegeten te hebben, liep Daphne haar kamer uit en nam de trap op naar de kamer van Nevelin. Onderweg op de trap kwam ze Dreumitris tegen die naar beneden ging. "Hé Dreumitris!", begroette ze en de tovenaar glimlachte naar haar.