Eudox | boek 2 | Dawn Of Secrets

47|Break free

Daphne's lichaam begon een overwelvende hoeveelheid goud licht af te geven en Angela nam wederom weer een paar stappen naar achteren terwijl ze haar ogen tegen het licht afschermde met haar hand. De rest kwam eindelijk de grote ruimte in en zagen Daphne en Angela verderop in de grote grot zitten.

"Angela!", riep Hemlin die langs de anderen heen stapte en de krijger keek naar hem om. "Ga van haar vandaan!", riep hij terwijl Daphne's lichaam steeds harder begon te gloeien.

"Het spijt me zo erg", zei Daphne door haar snikken heen en Niko schudde zijn hoofd. "Nee het is jou schuld niet!", probeerde hij maar het deed niets om haar te kalmeren en uiteindelijk kon ze het niet meer aan. Het werd haar te veel. De brok in haar keel smeekte om eruit gelaten te worden.

Angela liep snel op de rest af, als Daphne's licht plots veranderd in een circulerende aura die al snel groter en groter werd. Kane, die ondertussen ook al was gearriveerd met Dreumitris, zag het en keek Angela bezorgd aan. "Angela ren!", riep hij haastig, maar het was al te laat, want uiteindelijk...

... schreeuwde ze haar hart uit en barstte haar krachten los.

Schreeuwde ze haar hart uit en barstte haar krachten los.

Dreumitris' snelle reflexen zagen het al aankomen en hij creëerde vliegensvlug een sterk, ondoordringbaar krachtveld dat iedereen afschermde, behalve de krijgers. De krijgers, inclusief Angela die het dichtstbij stond, werden in de lucht met een harde klap weggeblazen.

Ook de grot kreeg het te voortduren van de krachtuitbarsting en de hele grot was in elkaar aan het vallen, behalve de ruimte waar Daphne en haar vrienden waren.

Daphne's circulerende aura, een magie effect dat Dreumitris nooit eerder in levende lijven had gezien, hield de vallende rotsblokken buiten hun omgeving om maar alles om hun heen stortte in!

"We moete haar stoppen anders kunnen we hier zo direct niet meer uit!", riep Kuana die eindelijk naar de anderen om zich heen keek en zag tot haar verbazing dat Max Hyacintha ook in het krachtveld had getrokken. De twee familieleden keken elkaar kort aan, voordat hij zijn beschermende armen weer van haar afhield en naar de rest omkeek.

"Hoe verwacht je dat we dat stoppen?!", vroeg hij hard om boven het lawaai te komen terwijl hij naar Daphne's zwevende lichaam wees. De elf was alweer naar de grond gezakt maar keek niet op of om. Ze lag op de grond, met haar handen om zich heen geslagen, haar hart uit te schreeuwen en... te huilen...

Het daagde de vuurmagiër eindelijk en hij kwam op een idee. Hij ging bij de rand van het krachtveld staan en stak langzaam zijn hand erdoorheen om te testen of hij er wel uit kon. De rest keek hem vragend aan. "Niko wat doe je?", vroeg Max en hij keek naar de andere om.

"Ik ga Daphne troosten", zei hij en voordat ze überhaupt konden registreren wat de fee had gezegd, ging hij door het krachtveld heen naar buiten. "Niko!", riep Kuana en ze keken hem allemaal stomverbaasd aan. "Wat ben je aan het doen?!", riep Dreumitris verontrust en de vuurmagiër had moeite zich staande te houden door de continue weerstanden van Daphne's aura.

Hij negeerde het geschreeuw van de anderen en liep langzaam stap voor stap naar Daphne toe, terwijl hij zijn ogen met zijn hand afschermde. De vuurmagiër kwam niet bepaald erg vooruit en zakte neer op de grond door de druk van de magische energie. Hij keek naar haar kleine figuur op.

"Daphne!", schreeuwde hij maar zoals verwacht kreeg hij geen antwoord van haar terug. Hij liet verslagen zijn hoofd zakken, als hem plots een idee te binnen schiet. Het was gekkenwerk en zou hoogstwaarschijnlijk niet lukken en het aller gevaarlijkste ding dat hij ooit zal hebben gedaan, maar hij moest het proberen.

Als vuurmagiër had hij de gave om vuur niet alleen af te geven, maar ook in zich op te nemen. Alleen de feeën met de elementen vuur, water en lucht konden zoiets uitvoeren. Hij heeft het nooit gezien, nor heeft iemand het hem ooit verteld of had hij het zich ooit afgevraagd, maar zou hij dat misschien ook kunnen met een magische aura?