~~~~~~
Çınar ve Umut'un yerde kanlar içerisinde bulunmasının ardından bir hafta geçmişti.
Onlar özgürlüğe kavuştuktan üç gün sonra bulunmuştu bedenleri. Ayçılın aklına gelmişti mağarada olabilecekleri. Onları öyle gördüğünde neye uğradığını şaşırmıştı. Öylece bakıvermişti önünde serili bedenlere.
En ufak bir yaşam fonksiyonu olmamasına rağmen parmakları sımsıkı bir şekilde kenetliydi birbirine. Ayıramamışlardı.
Umut'un annesi önce üzülmüş, sonra ise haketmişti gibi sözler sarfederek vicdanını rahatlamaya çalışmıştı. Arkasından bir damla göz yaşı dökmemişti. Hayal ise sürekli ağlıyor, abisini istiyordu. Anlam veremiyordu olanlara.
Çınarın annesi ve babası çok üzülmüştü oğullarının ölümüne. Vicdanları onları bir gün bile rahat bırakmamıştı. Keşke diyorlardı sürekli, keşke biraz daha anı biriktirseydik, daha çok ilgilenseydik oğlumuzla. Göz pınarları kurumuştu ağlamaktan ama artık çok geçti.
Okulda büyük bir olay yaratmıştı ikisinin gidişi. Arkadaş grubu çılgına dönmüştü. Tolga Atakanı öldüresiye dövmüş, Mertle Koray eşcinsel olduklarını açıklamıştı. Hem de ders verici bir konuşma ile birlikte. Alp hala kabullenememişti durumu. Mızıkçı bir çocuk gibiydi.
Çoğunluk dersini almıştı onların hikayesinden. Okulda tek tük kalan homofobikler hala vardı, onların derslerini aldıklarını düşünen. Mertle Koray'a bulaşmıyordu kimse.
Bir hikaye daha noktalanmıştı onların gidişiyle ve niceleri doğmuştu.
~
Bitirdim, bittim.
Medya kötü son istemeyenlere gelsin.
YOU ARE READING
Anamız Babamız Yok Deriz {BxB}Tamamlandı
Short StoryKimseyi takmadan yaşamak varken, uyuyamaz oldum düşünmekten. ~ "Nedense sana sürekli sarılasım geliyor." Saçlarımdan öptü. "Sarılalım o zaman sürekli. " "Hep sarılırsak sarılmaktan bıkmaz mıyız? " "Bilmem, hiç denemedim ki. " ~ X06012018X -Ayçıl ...
