Anamız Babamız Yok Deriz {BxB}Tamamlandı

17•

Çınarla Alp yürürken Çınar Alp'i dürttü.

"Bir şey diyeceğim lan. "

Çadırları kurarken bile Çınar hep aynı şeyi düşünüyordu çünkü. Otobüste Umut'un Alp'in omzunda uyumasına bozulmuş olsa da bunu çaktırmamaya çalışmış ama Alp'in dediği birkaç şeye de kafası takılmıştı.

"N'oldu yine? " Dedi Alp ve yürümeyi kesti.

"Umuta niye öyle dedin? "

Alp Çınarın ne kastettiğini anlayamamıştı. Ne demişti de kafasına takılmıştı acaba?

Sabır istercesine iç çekti Çınar. O mu anlatamıyordu yoksa Alp mi anlamak istemiyordu?
"Fesat şeyler işte. "

Alp duraksadı ve ne söylediğini anımsamaya çalıştı. Zihninden kurmuş olduğu cümleler geçiyordu  ama fesat olabilecek hiçbir şey yoktu.

"Kafan mı güzel amına koyayım? Ne diyeceksen açık açık  söyle. "

Çınar kaşlarını çattı. Anlama kıtlığı mı vardı Alpte?
"Ya sabır. Lan daha üç gece birlikteyiz falan dedin ya. "

Konuşurken sesinin düzeyini kontrol edememiş, sesinin yükseldiğini de farkedememişti.

"Amık salağı. " Dedi kahkahalarının arasından Alp.
"Olum aynı çadırda kalıyoruz ya. Sen ne sanmıştın? "

Muzipçe gülümseyerek kaşlarını oynattı Alp. Çınarla uğraşmak hoşuna gidiyordu, bunu inkar edemezdi.

Çınar kırdığı potun farkına vardığında içinden küfretti.
"Bir şey sanmadım. Ne alaka? "

Alp pis pis sırıtarak imâkar bir şekilde Çınara bakıyordu. Çınar Alp'in kafasına biraz sert bir şekilde vurdu.

"Bakma lan şöyle. Bir de kimseye bu konuşmadan bahsetme. "

Alp surat ifadesini bozmadan yanıtladı Çınarı.
"Hmm hm bahsetmem. "

Kesinlikle bahsedecekti. Özellikle Tolgaya anlatmalıydı.

Çınarın 'piç' diye mırıldandığını duyunca kahkaha attı ve yola devam ettiler.