Anamız Babamız Yok Deriz {BxB}Tamamlandı

21•

Diğer kurgularıma bakmayı unutmayın.💜
~~~~
Umut biraz ilerledikten sonra yemekhaneye yakın bir yerde sırtını ağaca yaslamış oturuyordu.
Sessizce döktüğü göz  yaşlarına sitem ediyordu. Haksızdı işte. Neden ağlıyordu ki?  Bu kadar güçsüz olmak zorunda mıydı?

Alp her yerde aramıştı ikisini. Ne Çınarın bulabilmişti ne de Umutu.
Yemekhaneye geri dönmeye karar verdiğinde ağaçların arasında dizlerini kendine çekerek oturmuş, ağlayan çocuğu görünce kaşlarını çattı. Yavaş adımlarla yanına ilerleyip oturdu.

"N'oldu? " Ne olduğunu az çok tahmin edebiliyordu. Sinirli bir Çınar herkesi kırabilecek potansiyeldeydi çünkü.

Umut aceleyle gözlerini sildi.
"Yok bir şey. Sadece fazla dolmuşum. "

"Çınar bir şey yaptı değil mi? "

"Sinirliydi işte. Sinirliyken nasıl olduğunu bilirsin. "

Evet bilirdi. Sinirliyken az dalga geçmemişti Çınarla. Sonucunda da hep dayak yemişti.

"Hmm hm. " Diyerek onayladı onu Alp.

Aralarında bir süre sessizlik oldu.
"Çınarın kimden hoşlandığını merak ediyorsun değil mi? "

"Anladım ki. " Umut mırıldanmıştı. Ortam bu kadar sessiz olmasaydı Alp onu duymayabilirdi, öyle hafif bir mırıltıydı.

Alp şaşırdı. Anlamasını beklememişti.
"Gerçekten mi? "

"Evet. Aslında tam da ona söyleyecektim. Açık olmamı söylemiştin ya. " Sonlara doğru sesi titremişti Umut'un.

"O senden hoşlandığının farkında değil ama. "

Umut bununla duraksadı. Nasıl farkında değildi? O bile anlamıştı.

"Nasıl farkında değil ya? "

"Anlamamış mıydın cidden? Senden hoşlandığını düşünmüyor. "

"Farketmedi yani. " Duraksadı. Cümleleri toparlamaya çalışıyordu.
"Nasıl davranmalıyım bilmiyorum."

"Bunu farketmesini sağlayacak şeyler yapmayı deneyebilirsin. "

"Ben mi? Yapabileceğimi sanmıyorum. " Tüm cesaretini tüketmişti Umut.

İç çekti Alp. Umut'un özgüvensiz olduğunu düşünüyordu.
"Bu kadar özgüvensiz olma. Kaybedeceğin hiçbir şey yok. Aksine, sonunda mutlu olma ihtimalim çok yüksek. "

Umut gülümsedi. Haklıydı Alp. Mutlu olabilirdi belki.
"Uğraşacağım."

Hayvan gibi sırtına vurmaya başladı Alp Umut'un.
"Helal len!"

"Ah! Yavaş lan. " Ciğerimi Çıkarırcasına vurmuştu Alp. Ayarı yoktu bu  çocuğun.

"Bu arada çadırları sen ayarladın değil mi? "

"Biraz el atmış olabilirim. "

"Niye çınarla aynı çadırda  değilsin peki? "

"Yazar klişe çok yapıyormuş, boku da çıkmasın dedi. "

"Mantıklı.".