Bu fınal gibi gözükse de fınal değil, bir bölüm daha var ve ondan sonra da uzunca konuşacağım.
~~ Çınar nefes nefese mağaradan içeriye girdiğinde Umut ağlıyordu. "Burada olduğunu biliyordum. " Dedi ve hızla gidip ona sıkıca sarıldı. Yanına oturdu ve Umut'un başını omuzuna yasladı. "Şşh, ağlama"
"A-annem kavga" Zorlukla bu kelimeler çıkabilmişti Umut'un ağızından. Çınar biliyordu olanları. Umutu ararken evine de gitmişti.
"Şimdi düşünme bunları. " Dedi Çınar en yatıştırıcı ses tonuyla.
"Can-canım çok yanıyor. "
İç çekti Çınar. "Benim de. "
Bir süre durdular öylece. Çınar Umutu sakinleştirici, saçlarını okşadı, kokusunu doya doya içine çekti. Gün ağarmaya başlamıştı artık.
"Daha önce hiç bu kadar ölmeyi istememiştim. " Fısıltı halinde çıktı bu cümle Umut'un dudakları arasından. Böyle bir şey söylemeyi planlamamıştı aslında.
"Teklifim hala geçerli. " Dedi Çınar ise karşılık olarak. "Beraber intihar edebiliriz."
Umut Çınarın çenesinden tutarak dudaklarına yumuşak bir öpücük bıraktığında Çınar ona sıkıca sarılarak karşılık vermişti.
Ayrıldıklarında Umut mırıldandı. "Anamız babamız yok deriz. "
Çınar da eşlik etti. "Yerimiz yurdumuz yok deriz. "
Çınar kafasını çevirip son bir kez Umuta baktı. Sonrası ise mâlum, eğer ölümden sonra hayat varsa mutlu olmayı umarak kapadılar gözlerini sonsuzluğa.
~~~~~~ Yok cabım ne aplaması gözüme uç girdi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bu bölüm için iki tane şarkı bırakacağım. Ben ciğerimi bıraktım bölümü bunlarla yazınca.
Bu fınal değildi arkadaşlar bir bölüm daha var ama onu atamaya bilirim bu gün. Bir de finalden sonra açıklama yapacağım onu mutlaka okuyun.
