Chapter 31.
"CYBEL, are you okay?"
Tumingin ako kay Daryl. He's smiking at me. Nagbabasa siya ng libro, habang ako ay abala sa pagbabalat ng apple para sa kaniya.
"Okay lang ako, Daryl. How about you? May kakaiba ka bang nararamdaman? Patapos na 'to." Sabi ko.
"I'm perfectly fine, Cybel so don't worry. Okay? Isa pa, hindi mo naman talaga kailangang mag-abalang magpunta dito araw araw. Kaya ko naman ang sarili ko. Hindi ako lumpo na kailangan pang bantayan."
I tried to smile at him. "It's okay. I want to do this. Noong ako ang palaging kailangan, palagi kang nariyan. Sobrang simple lamg naman ang pagsama sa 'yo dito sa hospital. And besides, makakalaban ka na raw tomorrow sabi ng doctor."
"Yeah. I reall want to get out of here." Aniya. "Kapag nakalabas na ako dito, you should focus on your work. And Kenshin, I know you need to give him time."
Nalungkot na naman ako dahil sa sinabi niya. Naalala ko na naman si Kenshin. Naalala ko na naman ang desisyong ginawa ko.
"Hm, wait lang, Daryl. May bibilhin lang ako sa convenience store sa baba." Paalam ko.
Tumango naman siya. Tumayo ako saka ibinigay sa kaniya ang binalatan kong apple.
Lumabas ako sa room niya saka dumiretso siya ladies room. I went inside the cubicle at sat down at the bowl.
Nakagat ko ang ibabang labi ko nang maramdaman ko na naman ang mga luha ko na tumulo mula sa mga mata ko.
Siguro kung malalaman ng iba ang dahil ko sa desisyong ginawa ko, sasabihin nilang ang tanga ko o ang bobo ko. Pero hindi e. Hindi ako nagdesisyon ng padalos dalos. Hindi ako nagdesisyon nang hindi ikino-consider ang pakiramdam ng taong maapektuhan dito.
Maybe they will think na bakit kailangan ko pang magsinungaling kay Kenshin? Bakit kailangan ko siyang saktan sa mga salitang sinabi ko? Bakit kailangan kong tapusin kung ano mang meron kami ni Kenshin?
Simple lang naman e. Dahil mahal ko siya. Mahal na mahal ko siya.
I burtst out into crying. Masakit sa akin ang ginawa kong desisyon. Sobrang sakit na makita siyang nasasaktan nang dahil sa akin.
Ako 'yong taong handang magpakatanga sa pagmamahal ko kay Kenshin kaya sa tingin ba nila ganon ganon lang, tinigil ko lang ang namamagitan sa amin ng ganoon kadali?
No. It was never easy. It's never easy to tell him that I don't love him anymore when in fact, he's my world. He's the only guy I wanted to be with for the rest of my life. Siya ang kasiyahan ko. Siya lang at wala nang iba.
Kahit hindi siya nag-eeffort for me, kahit hindi siya gumagawa ng bagay na magpapasaya sa akin at kahit pinapamukha niya sa akin na hindi niya ako mahal, wala akong pakialam. Yes, I almost give up pero hindi ko ginawa. Mas nanaig 'yong nararamdaman ko para sa kaniya. Mas nanaig 'yong pagmamahal ko sa kaniya.
But this time? I'm doing this not for myself but for Daryl and for him. Hindi dahil sinaktan ko siya sa ginawa ko, wala na akong pakialam sa kaniya.
I did that because I don't want to be selfish. Gusto ako ni Kenshin. He likes me because he told me about it and that's the reason why I did that.
I decided to be with Daryl dahil sa cancer niya. That's the least that I can do for him kapalit ng mga nagawa niya para sa akin. Yes, I have no feelings for him pero siya ang taong nariyan palagi para sa akin. Kahit kailan hindi niya inisip ang sarili niya. Ang mahalaga lang sa kanya ay mapasaya ako and that's what makes him happy.
Alam mo 'yung pakiramdam na 'yung isang taong nariyan palagi para sa 'kin, he's close to dying. He freaking dying at wala siyang ibang nasa isip kundi ang kasiyahan ko dahil mahal niya ako. Na wala siyang pakialam kung mamamatay na siya basta ang mahalaga, makita niya akong masaya at magawa niya akong pasayahin? Do you think you can ignore him after that? He never told me about his situation. Kahit ngayon, itinatago pa rin niya sa akin because maybe he don't want me to stay with him just because i pity him. Thay he don't want me to feel responsible for it!
