Chapter 1
NAKABUSANGOT ang mukha ko habang nakatingin sa tatay kong napa-panot na. My gosh! Nakaka-stress tingnan ang ulo niya.
“What’s with your face, Cybel?”
I rolled my eyes. “Duh, Papa! I told you, I’m not a teenager anymore. Gusto ko rin namang magkaroon ng sariling condo unit! Nakakainggit kaya ang bestfriend ko kasi she has her own unit! Imagine, kulang nalang tumira ako doon.” Sabi ko.
He glared at me. “When I say no, it’s a no. Dalawa lang kayong magkapatid ng Kuya mo. At ang Kuya mo, doctor sa US. At alam mong busy ako sa mga business natin kaya hindi ako madalas nakakauwi dito sa Pilipinas. Ikaw nalang ang natitira dito so you should stay at this house.”
I sighed. Iyon naman palagi ang dahilan ni Papa e. Palagi niyang sinasabi na hindi ko kailangan ng condo unit dahil ang laki laki nitong bahay namin, more likely mansyon. Totoo naman ang sinabi niya na halos ako lang talaga ang natitira dito sa Pilipinas. Minsan lang nakakauwi si Papa dito—kapag may business meeting lang siya. Tapos ang Kuya kong ubod ng pangit, nasa US. And sadly, my mother is so busy with her amigas and business in France. Hindi talaga kami ganoon ka-close dahil kakapanganak palang yata niya sa akin, umalis na siya ng bansa.
To be honest, I really want to be free. Though, free naman akong makapunta kung saan saan, I mean, gusto ko rin namang maranasan iyong nakatira lang ako sa iisang condo unit without maids and all. Iyong ako lang talaga. Siyempre para makapag-uwi rin ako ng boylets. Kidding aside, nakakasakal pa rin naman dito sa mansyon e. I don't want to be treated like I’m some kind of a princess na para bang lahat nalang ibibigay sa akin. Ultimo pagkuha ng pagkain ko, Gawain ng mga katulong dito. Literal na kakain nalang ako. Feeling ko tuloy tumatanda akong walang alam sa buhay e. I still want to be dependent. Ayokong umasa sa yaman ng pamilya ko para mamuhay prinsesa.
“Let’s stop this topic. I’ll be flying to New York for some business matters tonight. Be a good girl. May nabasa na naman akong article tungkol sa iyo at kay Cherrypink nang pinagagagawa niyo sa mga bar. I hope you know your limitations.”
“Papa, at least naman alam mo ang totoo, right? You know how good I am. Saka ang bait bait ko kayang anak. Kaya baka magbago pa ang isip mo, Pa. Condo unit...”
“I have to go.” Bagkus ay sabi niya. “Take care, my princess. Don't forget that anytime soon, kailangan mo na ring mag-trabaho sa company.”
Again, again. Calling me a princess sucks! And working in our company? No way. Pangarap ko kayang maging super famous model. It’s not because I have the body and the looks but because I believe, I was born to be a famous model.
I just nodded at him and kissed her cheeks and said my goodbye. Sumandal ako sa sofa at nagmaktol. Nakakainis talaga!
“Miss Freya...”
Sumimangot ako. “I told you to call me Frey. Not Freya. Okay?” pagtataray ko sa personal maid ko. “What is it?”
“Naka-ready na po ang bathtub sa bedroom niyo. Tulad po ng sabi niyo, may mga rose petals and rose scents po.” Aniya.
“Alright! Good.” Sagot ko.
Tumayo na ako saka pinalibot ang tingin ko sa kabuuan ng private office ni Papa dito sa bahay namin. Malaki—as in, kasi si Papa, ito na ang kanyang bedroom, kitchen and all. Kapag uuwi siya dito sa Pilipinas, palagi lag siyang narito. Kaya nga kapag babatiin ko siya, ako nalang ang pumupunta rito.
I sighed. Mag-isa na naman ako dito sa bahay na ‘to. Well, sanay naman akong mag-isa. Kaya nga siguro madalas ay pumupunta ako sa condo unit ng bestfriend ko—si Cherrypink Castillo. At madalas, lumalabas kami para magsaya. We were classmates since primary school hanggang maka-graduate kami ng college. Until now that we are already graduate, close na close pa din kami to the point na halos kapatid na ang turingan namin. We shared everything—good and bad. Lahat ng kalokohan, lagi kaming magkasama at sa lahat ng mga trippings, lagi kaming go for the gold. That’s how we live our life.
