SEVENTEEN IMAGINES •COMPILATION•

62. Seungkwan & You

|xudieytism17💚|
-

"Y/N Choi, Magna Cum Laude."

I can hear the crowd, clapping and cheering for me.

Finally, after so many trials, I still finished College.

Ito na siguro yung pinakamasayang part ng pag-aaral. Yung makita mo yung resulta ng pinag-hirapan mo in 4 years.

I smiled and bowed after I received my medal and certificate, and of course, my diploma.

But then, nung papunta na ako sa mic, my smile faded. Meron akong naalala.

Flashback.

"Pangako, once you finished your study na Magna Cum Laude ka, magpapakasal tayo!"

Hinampas ko pabiro yung braso niya, at yung puso ko? Ito. Abnormal na naman yung tibok.

"Promise yan ah? Pag ikaw, nang-talk shit, ipapasapak kita kay kuya!"

He raised his hand, yung parang sa panatang makabayan.

"Promise! Cross my heart!"

I smiled.

He kissed my forehead.

"Mahal kita."

"Mahal din kita, Seungkwan."

--

One day, his mom texted me.

Di ako nakapag-reply agad kasi busy ako. Inaasikaso ko yung thesis ko and yung iba pang requirements.

So, I called her.

Nagpanic ako kasi I can hear her crying sa kabilang linya.

"Tita? Ano pong nangyari?"

"Y/N.. Wala na siya.."

Huh?

"Po? Sino po, tita?"

"Seungkwan is gone, Y/N.. I'm sorry.."

Nabitiwan ko ang phone ko.

My tears started to ran out of my eyes.

Joke time ba 'to? Kasi, hindi magandang biro 'to.. Hindi talaga at hindi ko kakayanin..

--

Pumunta ako sa bahay nila, nandoon si Tita. Kaya nilapitan ko siya agad.

"Tita, joke time lang naman yun diba? Asan po si Kwan?"

She hugged me tight.

"Patay na siya, Y/N.. Kahit kami nagulat.. Ang sabi nung mga nakakita, bigla na lang daw siyang bumagsak habang naglalakad. Then they took him to the nearest hospital, pero wala na talaga.. The doctors tried to revive him, but they failed. I'm sorry, anak.."

Humagulgol na ako habang nakayakap kay Tita.

Paano na yung pangako niya?

End of Flashback.

"Magandang araw sa inyong lahat."

Pilit akong ngumiti dahil sa naalala ko.

"Graduate na tayo. Nagwork na yung mga sacrifices natin at ng mga magulang natin!"

Naghiyawan sila at nagpalakpakan.

"We're lucky kasi, we can still achieve our dreams and our goal to life. Matutulungan na natin yung mga parents natin sa mga gastusin once na makahanap na tayo ng trabaho.."

"And we're lucky kasi.. Buhay pa tayo.. Binigyan pa tayo ni God ng panibagong buhay upang makasama yung mga mahal natin at para magkaroon pa ng mga bagong kaalaman.."

Tumulo yung luha ko.. Natahimik silang lahat..

"Sorry. Haha. Dapat masaya tayo ngayon.. Kaya lang, I can't stop my tears to fall.. Alam niyo naman kung bakit diba? Nawalan tayo ng talented schoolmate, ng classmate, ng best friend.. Nawalan ako ng minamahal.."

Muli akong naluha.. Sabihin na ng iba ang gusto nilang sabihin.. Madrama? Well, I guess so.. He is my everything.. He is my weakness.. Sa kanya ako kumukuha ng lakas ng loob.

"Si Seungkwan.. Siya yung talagang nagpush sa akin, at pati na rin sa mga kaibigan niya na muntik nang maligaw ng landas.."

Nakita ko sila Vernon na nagpupunas na rin ng luha.

"Siya yung tipo ng tao na mas uunahin pa yung iba kaysa sa sarili niya. Kaya sobrang swerte ko.. Natupad ko na yung promise ko sa kanya, na magtatapos akong Magna Cum Laude.."

I took out my handkerchief, at muling pinunasan yung mga luha ko.

"Seungkwan, kung nasaan ka man.. I know that you're proud of me. Ang daya mo kasi nang-iwan ka.. Hindi mo tinupad yung promise mo na papakasalan mo ako pagka-graduate ko.."

"Pasensya na po.. Salamat sa lahat ng mga naging karamay ko sa batch na ito. Sa mga kinapitan ko nung mga panahong down na down ako.. Itong award na 'to, para sa ating lahat 'to! Congratulations, guys!"

Bumaba na ako ng stage matapos ang muling palakpakan.

Nilapitan ako ng mga kaibigan ko, ganun na rin ang mga kaibigan ni Seungkwan..

Wala man siya dito, alam kong masaya yun para sa aming lahat..

"Mahal kita, Seungkwan.. Hinding hindi 'yun magbabago.."

Bulong ko sa hangin..

Naramdaman ko na lang ang pagdating ng malamig na hangin, at bahagyang dumampi sa noo at pisngi ko..

Napangiti ako, baka si Seungkwan ito..

-End

©Keyrot_bongie | Kath Xu