Travel Back In Time

XX - A New One Started.

Si inday, hindi bumoboto. Nakiki free read lang. 😂

Maraming na high blood sa last chapter dahil di clear kung nag break o nagbalikan ba si Mike and Jema. Hahaha Alam nyo naman sinadya ko talaga 😂😂😂😂

Sa mga abangers jan isang vote naman and follow. 🙄🙄🙄

Hehehe enjoy 😎

----

Jema's POV

I have to decide now. Ayoko nang patagalin pa. Bahala na...

"Mike, I've made my decision..." Sabi ko but I wasn't able to continue dahil sumingit si Mike.

"Wait...Wait... Sure ka na ba? As in napag isipan mo na agad? Di naman ako nagmamadali..."

"I've thought about it for so long and I've also considered what you said kanina...."

"Teka lang. Teka lang...." Pagpapahinto na naman sakin ng lalake. "Wait lang may kukunin ako sa car. I have something for you nga pala. This might just help my case." Dagdag pa nito.

Agad itong tumayo at tumakbo palabas. Malamang papunta sa back parking.

Habang hinihintay ko syang bumalik, nagulat naman ako dahil biglang nag vibrate ang phone ni Mike na naiwan nya sa table.

Syempre di ko pinakelaman di ba? I did saw that it was his younger brother, Archie na may ADHD. Tumigil mag vibrate ang phone pero ilang sandali lang ay nag ring na namn ito showing and incoming call from the same person.

Mejo nataranta ako kasi his younger brother only calls him pag may emergency or pag di nya macontrol ang sarili nya.

I looked around kung pabalik na si Mike pero there's no sign of him still.
Kahit di kami okay ni Mike syempre worried ako sa younger brother nya and so I answered. Di pa man ako nagsasalita...

"Babe, where are you? Done ka na sa training? I'll be waiting..." The familiar voice of Lanna echoed in my ear. Inend din naman agad nito ang call.

That lying piece of shit.

I placed Mike's phone back to where it was then I heard the cafe's door make a screech.

Ilang sandali lang ay bumalik na si Mike at naupo sa harap ko.

I won't lie. It hurts. Sobrang sakit na niloko nya ako once and gusto nya namang ulitin. The times na magkasama kami at masaya? Ngayon hindi ko na alam kung naging totoo ba sya o kung talagang minahal nya ba ako. Sobrang gusto ko syang sigawan ngayon. Sobrang gusto ko syang ayawain and I'm trying so hard to keep myself composed.

Nasa harap ko na naman ngayon ang lalaling hindi ko na kilala or baka kahit noon pa hindi ko talaga kilala na may malaking ngiti sa kanyang mga labi.

May dinukot ito sa bulsa na isang maliit na box. Ang kapal ng muka.

He opened it and I saw a pair of eyes full of love. Paano nya nagagawang magpanggap ng ganito. Parang totoong mahal nya ako.

"I'm not gonna ask you to marry me kasi bata pa tayo. But this ring's purpose is to symbolize promises. Pangako ko sa'yo na habang buhay akong babawi sa ginawa ko. Pangako na hindi na uulitin ito at pangako na ikaw lang at walang iba hanggang huli. And if you take me back, a promise between us na hanggang huli kahit anong mangyari di natin bibitawan ang isa't isa." He said it a tone full of love. His eyes almost pleading.

But I know him too well now.

"Mike, Ive made my decision. Tapos na ang lahat sa ating dalawa. What you did broke my heart a million times. I trusted you and yet you broke that yourself. Ang gusto ko na lang maka move on ako, tayo sa isa't isa." I told him straight to his face ng kalmado.