ÐAÐÐҰ I

~25~

Για κάποιο λόγο το σώμα μου έγινε καλύτερα απο την επόμενη μέρα κιόλας. Οταν έμαθαν τα παιδιά για το ατύχημα έγινε μεγάλη φασαρία και ο Ερμής μάλωσε με τον Απόλλωνα για το αν θα έπρεπε να διώξουν η οχι την υπηρέτρια.

Τελικά έγινε αυτό που ήθελε ο Ερμής, αλλά ο Απόλλωνας είπε οτι θα με έχει απο κοντά.

Κατέβηκα στο σαλόνι και είδα τον Απόλλωνα να λύνει κάτι ασκήσεις.

Αμαρρυλίς : Μα δεν βαριέσαι ποτέ την φυσική; Ρώτησα καθώς τον πλησίασα.

Απόλλωνας : Η φυσική είναι η αγάπη μου, ποτέ δεν την βαριέμαι.

Αμαρρυλίς : Μάλιστα, τι λες όμως να την αφήσεις για τώρα και να ασχοληθείς με μένα που με έχεις ξεχάσει τώρα τελευταία... Είπα γλυκά, πήρα το βιβλίο απο τα χέρια του και έκατσα πάνω του. Με κοίταξε χαμογελώντας και δάγκωσα τα χείλη μου.

Τυλιξα τα χέρια μου γύρω απο τον λαιμό του και εκείνος έβαλε τα δικά του στους γοφούς μου.

Απόλλωνας : Δεν θα μπορούσα ποτέ να σε ξεχάσω μικρό μου.. Ψιθύρισε και με χάιδεψε.

Αμαρρυλίς : Μμμ ναι καλά, μου υποσχέθηκες αγκαλίτσες και χαδακια και ακόμη περιμένω.. Είπα και καλά λυπημένη και γέλασε.

Απόλλωνας : Θέλεις αγκαλίτσες μωρό μου; Με ρώτησε παιχνιδιάρικα.

Αμαρρυλίς : Και φιλάκια. Απάντησα χαμογελώντας.

Απόλλωνας : Πως θα μπορούσα να πω οχι σε αυτή τη υπέροχη φατσούλα. Ρώτησε, έσκυψα και τον φίλησα στα χείλη.

Εκλεισα τα μάτια μου και τον φίλησα αργά και βαθιά. Τα χείλη του χαϊδευαν τα δικά μου και τα χέρια του άρχισαν να ζουλανε τους γοφούς μου.

Του δάγκωσα το χείλος και σπάσαμε το φιλί μας. Ακούμπησα το μέτωπο μου στο δικό του και χαμογέλασα. Κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον και ξανά έπεσα στα χείλη του. Ενιωσα την στύση του να πρήζετε και γέλασα.

Αμαρρυλίς : Τι έγινε μωρό μου; Σε άναψα; Τον κοροιδεψα.

Απόλλωνας : Με κοροϊδεύεις μικρή; Πρόσεξε μην σε βάλω κάτω και σε κάνω να φωνάζεις. Μου είπε με βραχνή φωνή ενώ με ξαπλωνε αργά πίσω.

Αμαρρυλίς : Μμμ δεν θα έλεγα όχι. Ψιθυρισα, είχε πλέον ανέβει πάνω μου και μου χάριζε πεταχτά φιλιά στον λαιμό.

Απόλλωνας : Με τρελαίνει η μυρωδιά σου.. Ψιθύρισε και εγλυψε τον λαιμό μου. Βογγηξα όταν χτύπησε το τηλέφωνο του.