ÐAÐÐҰ I

~13~

Αμαρρυλίς : Αυτό ήταν! Δεν αντέχω άλλο, πραγματικά δεν αντέχω! Φωναξα μπαίνοντας στο σαλόνι.

Απόλλωνας : Τι έγινε; Με ρώτησε και πήρε τα μάτια του απο το βιβλίο που διάβαζε. Του έδωσα το τετράδιο με τις ασκήσεις των μαθηματικών και έκατσα στον καναπέ.

Αμαρρυλίς : Δεν μπορώ να τις λύσω. Δυο ώρες έχει που προσπαθώ. Δεν αντέχω άλλο νομίζω ότι ο εγκέφαλος μου χάλασε. Γκρινιαξα και έπεσα στο πάτωμα παριστάνοντας την νεκρή.

Απόλλωνας : Δεν είναι και τόσο δύσκολες. Προσπάθησε λίγο ακόμη, σημειώσεις δεν έχεις;

Αμαρρυλίς : Οχι, είναι βαρετό το μάθημα του Αχιλλέα, οπότε κοιμόμουν και δεν σημείωσα. Είπα απλά και σηκώθηκα.

Απόλλωνας : Κακό του κεφαλιού σου τότε. Μου είπε και μου έδωσε το τετράδιο.

Αμαρρυλίς : Τι; Ετσι θα με αφήσεις; Δεν με λυπάσαι;

Απόλλωνας : Και τι θες να κάνω;

Αμαρρυλίς : Εμμ να... Μήπως μπορείς να μου τις λύσεις εσυ; Είπα γλυκά και τον κοίταξα με το πιο γλυκό μου βλέμα.

Απόλλωνας : Ξέχασε το. Απάντησε απότομα και γύρισε πίσω στο βιβλίο του.

Αμαρρυλίς : Ελα ρε Απόλλωνα.. Σε παρακαλώ. Παρακάλεσα.

Απόλλωνας : Οχι. Απάντησε απότομα και ανέβασε το βιβλίο του για να μπλοκάρει την ματιά μου.

Αμαρρυλίς : Σε παρακαλώ πολύ.. Είπα κατεβάζοντας το βιβλίο του. Τον πλησίασα και τον κοίταξα επίμονα στα μάτια. Η αναπνοή του άρχισε να γίνεται πιο αργή και βαθιά. Σε παρακαλώ, βοήθησε με... Συνέχισα και ισα που άγγιξα τα χείλη μου στα δικά του. Ενιωσα τις γροθιές του να σφίγγονται και για μια στιγμή μου φάνηκε οτι ένιωσα τον ανδρισμό του.

Απόλλωνας : Αμαρρυλίς είπα όχι, τέτοια κόλπα δεν πιάνουν σε μένα. Μου είπε και με απομάκρυνε γρήγορα απο πάνω του.

Αμαρρυλίς : Και τι θα γίνει τώρα; Γκρινιαξα. Αύριο πρέπει να τις παραδώσω και δεν ξέρω τίποτα. Πάλι θα φωνάζει και δεν μπορώ να τον ακούω. Κλαψουρισα.

Αχιλλέας : Δυσκολεύεσαι με τις ασκήσεις; Ακουσα την φωνή του πίσω απο την πλάτη μου. Ξαφνιάστηκα και γύρισα απότομα προς το μέρος του.

Αμαρρυλίς : Οχι. Είπα γρήγορα και έκρυψα το τετράδιο πίσω απο την πλάτη μου.

Αχιλλέας : Είσαι σίγουρη; Με ρώτησε και με κοίταξε αυστηρά.