Mücevher - Jeon Jungkook. ✔

Kalbimde boşalan oturaklar.

12. Kalbimde boşalan oturaklar.

Telefonu kapatır kapatmaz gözümden yaşlar süzülmüştü. Mutluluk göz yaşları. Bitmişti her şey, boşanmıştım. Artık özgür bir kadındım. Ben artık Lim Cho Hee'ydim. Sadece Cho Hee. Evli değildim, kocam yoktu ve Kim Myung Soo'dan sonsuza kadar kurtulmuştum. En azından şimdilik. Kanepeme oturup sıcak kahvemi yudumluyordum. Kazanmıştım. Kendi hayatımı yeniden kazanmıştım. Kalbimde boşalan oturaklar vardı artık. 

Sonra dün gece geldi aklıma. Jeon Jungkook.

Sabah uyandığımda yanımda onu görmüştüm. Yanımdaki sandalyede iki büklüm uyuyakalmıştı. Elleriyle ellerimi tutuyordu ve dudakları büzülmüştü. Gözleri kapalıyken, elleri ellerimdeyken sanki bana ait gibi görünmüştü bir an için. İçim titremişti. Organlarım yer değiştirmiş gibi bir hissiyat doğurmuştu içimde. Midem çalkalanmıştı. O çok güzel uyuyordu. Hafifçe kıpırdandığımda uyanmıştı. Dün geceyi hatırlıyordum. Kollarında ağlayışımı, bana pizza  yapışını ve nazikçe beni saran kollarını. Sanki sabah  uyanınca büyü bozulmuş gibi olmuştu. Çatlayan sesiyle günaydın demiş, üzerini giyinmiş ve benim yatakları toplamamı beklemişti. Sonra arabasına binmiştik ve beni evime getirmişti. Arabada hiç konuşmamıştık neredeyse. Evime getirdiğinde kısa bir teşekkür merasimi geçmişti aramızda.  Hep sarhoş olmak istiyordum çünkü  sadece o zamanlar Jeon'a ulaşabiliyordum.

Az önce ne demiştim? Kalbimde boşalan oturaklar mı vardı? Jeon Jungkook yaşadığı sürece kalbimde boşalan oturak olmayacaktı.

-

'' Bugün çok önemli bir doğum günü partisi var. Her şeyi eksiksiz yapmamız gerekiyor. '' Seulgi yerleri vileda ile silerken konuşmuştu. Sesi endişeliydi çünkü burada doğum günleri hep zorlu bir şekilde kutlanıyordu. Şımarık zenginlerin istekleri bir türlü bitmiyordu ve gün sonunda sadece garsonları azarlıyorlardı.

'' Bu gece bizim cafemizden bir tane garson kalsa yeterli olur. Şef öyle söyledi. Parti çok kalabalık olacağı için organizasyon şirketleri ile anlaşmışlar. Siz gidersiniz ben kalırım bu gece. '' Min Yoongi gözlerini Seulgi'den ayırmadan mırıldanmıştı. Neden birbirlerinden kaçıyorlardı? Aralarındaki elektrik çok güçlüydü. Seulgi herkesin yanında neşeli ve rahat biriyken Yoongi'nin yanında ne yapacağını bilemeyen biri oluyordu. Birkaç kere onunla konuşurken dalgınlıkla bardak bile kırmıştı. Yoongi ise dostluğu çok zor kazanılan biriydi. İnsanlara hiç güveni yoktu ve çevresinde barınan birileri varsa o kişiler kesinlikle düzgün karakterli insanlardı. Yoongi'nin sınırları, kimseyi dahil etmediği kalesi vardı ama çoktan Seulgi bu kaleyi işgal etmiş gibi görünüyordu. Şimdi neden onun içerisinde rahatla dinlenmesine izin vermiyordu ki Yoongi? Seulgi kaleyi fethetmişti, bahçede öylece bekliyordu ama Yoongi  onu kalenin içerisindeki salona davet etmekten kaçınıyordu. 

'' Bu gece ben kalmak istiyorum. Evde çok canım sıkılıyor. '' Doğruydu. Yalnız başına yaşamaya alıştığım söylenemezdi ve bazı geceler korkuyordum. Bu yüzden iş yerinde kalırsam daha eğlenceli olabilirdi. Yoongi şüpheli gözlerle beni süzmüştü. 

'' Sende beni rahatsız eden bir şeyler var Cho Hee. Yakında bunu çözeceğim. '' Yakında bunu çözmene izin vereceğim Min Yoongi.

-

Cafeyi temizleyip süsledikten sonra Yoongi ve Seulgi çıkmıştı. Ben yiyecek bölümünü düzenlerken organizasyon şirketinden 23 tane garson gelmişti. Kimisi müzikle ilgileniyordu, kimisi servislerle kimisi de içeride izlenecek videoları düzenliyordu. Yerlere gül yaprakları serpen garsonun yanına gitmiştim.