Creepy ghost story's dutch

An hour ago

Ik ben de enige hier. Ik ben net wakker geworden.

Mijn vrouw is niet hier. Ze vroeg me of ik met haar mee wilde gaan op zoek naar een nieuwe wasmachine. Ik heb haar nee gezegd. Ik blijf liever thuis. Ze vertrok om een ​​nieuwe wasmachine te vinden, ook al werkt degene die we nu hebben prima. Ik heb het een uur geleden gebruikt.

Mijn vader is niet hier. Hij woont bij ons, sinds zijn vrouw stierf. Hij is een oud, grijs, bebrild mannetje. Ik hou van hem, maar hij zegt nooit veel tegen me. Hij is ouderwets. Hij sneed hout voor de kost; hij verdiende er een mooie boterham mee. Mensen hebben hier hout nodig, denk ik. Ik merk nooit de kou. Omdat hij oud is, merkt mijn vader zeker de kou op, klaagt er altijd over en zeurt me om wat hout op het vuur te gooien, maar dat doe ik nooit. Hij vertelde me dat ik absoluut nooit naar hem zou luisteren of redeneren. Hij heeft ongelijk, weet je. Ik heb de open haard een uur geleden al gebruikt.

Mijn zoon is niet hier. David heeft altijd iets te doen; hij lijkt nooit lang op dezelfde plek te blijven. Hij is zestien, knap, charmant - hij krijgt alle meisjes, en ik weet dat hij daarom altijd gaat. Hij vroeg me of hij mijn auto kon lenen voordat hij vertrok. Ik zei nee en hij gooide zijn typische fit. Hij zei dat ik altijd binnen bleef en mijn auto nooit ergens voor zou gebruiken. Dat is niet waar. Ik heb de auto een uur geleden gebruikt.

Mijn hond is er niet. Ze is echt een puppy, niet veel ouder dan een paar maanden, maar nog steeds bijna groot genoeg om me met voldoende snelheid neer te halen. Ze springt altijd op me wanneer het tijd is voor haar wandeling. Ik loop nooit met haar, maar om de een of andere reden ben ik degene waar ze het meest aan gehecht is. Ik zeg het haar niet elke keer. Ze heeft zelfs geleerd om haar riem te halen en naar me toe te brengen, alsof het een soort van stimulans was of om me een schuldgevoel op te sturen. Ik grinnik altijd naar haar, neem de riem en plaats hem iets hoger, in de hoop dat hij de volgende keer niet in staat zal zijn om hem te bereiken.

Haar ogen halen me echter wel op: zielige puppyogen. Ze is zo'n goede actrice. Ze is in de loop van de tijd minder enthousiast geworden, alsof ze tegen me wil zeggen dat ze de hoop verloren heeft dat ik haar ooit op een wandeling ga nemen. Ze wenkt met de riem, duwt mijn hand tegen haar natte neus en probeert hem bijna in mijn hand te forceren om ervoor te zorgen dat ik hem gebruik. Ik denk dat ik eindelijk toegegeven heb. Ik heb de riem een ​​uur geleden al gebruikt.

Ik ben de enige hier. Ik ben net wakker geworden ... maar nu denk ik dat ik weer in slaap zal vallen. Het is hier te stil.

-

"Een schotwond aan het hoofd, toegebracht met een geweer. Het was behoorlijk gruwelijk. Hij lag in zijn eigen bed. '

Een andere vrij grote en schor man schoof wat papieren op het bureau. "Maar dat is niet alles...?"

"Nee helaas. We dachten dat hij eerst alleen in het huis was, maar toen keerden we terug en onderzochten we. '

"En?" Het hoofd van de politie wreef over zijn ogen, moe van het gewicht van een lange (en het lijkt nog langer) dag.

"Hij was niet de enige. We vonden het lichaam van zijn vrouw in de kelder in de wasmachine gestopt. Het lijkt erop dat ze stikte met wat lakens. Hij ... zette de wasmachine aan nadat zijn vrouw helemaal binnen was. '

"Wat de hel?"

"Dan een oudere heer, ongeveer vijfenzeventig jaar oud, waarvan we aannemen dat hij zijn vader is. Nou, eigenlijk hebben we alleen de resten van hem gevonden. Zijn ledematen waren allemaal doorgesneden, samen met zijn hoofd, en zijn romp was gespleten. Relatief netjes, zou ik kunnen toevoegen, als met een bijl. We vonden de resten van de vader in de open haard, deels verkoold. De man stak een lucifer aan en gooide hem erin. Het lijkt erop dat het haar als eerste in brand is gestoken. '

"Jezus."

"Een jongere man, ergens van vijftien tot achttien jaar oud, zijn zoon. We vonden hem in de auto van de man in de garage. De auto stond aan en de handen van het jochie waren met duct-tape aan het stuur bevestigd. Zijn ogen stonden nog steeds open. '

"..."

"Eindelijk vonden we zijn hond. Dit is de ... raarste. We vonden het verschillende blokken verderop in de straat, gevolgd door een spoor van bloed. Het had zijn riem aan en al zijn benen werden geamputeerd. Het is alsof de man het een eindje ging wandelen, alleen ... het kon niet lopen. '

'Heeft deze gast een soort zelfmoordbrief achtergelaten of ... iets? Of was hij gewoon gek geworden? '

'We hebben deze brief eigenlijk op zijn bed gevonden, geschreven in wankele, ongelijke letters. We geloven dat hij het schreef vlak voordat hij zichzelf neerschoot. Er staat: 'Ze zeiden dat ik het geweer nooit zou gebruiken.' "