Creepy ghost story's dutch

Kan ik in je kamer verblijven ?

"Mamma, mag ik vannacht in jouw kamer blijven? De muren zullen niet ophouden met naar mij te staren." Ik zucht en rol uit bed.

"Er is niets in uw kamer. Ga weer slapen."

"Maar ze zullen niet stoppen met te staren."

"Kom op." Ik neem Will bij de hand en leid hem terug naar zijn kamer.

'Muren kunnen het niet zien, Will. Ze hebben geen ogen.'

"De mijne doen ze, en ze blijven naar me kijken."

We steken de drempel van zijn deur over en ik zet hem op bed. Foto's van familie, vroeger en nu, worden rond de kamer opgehangen, geclusterd.

"Zie kijk."

Will wijst naar een van de foto's tegenover zijn bed. Een groot portret van zijn betovergrootmoeder, lang overleden. Vanwege de manier waarop de foto is genomen, lijkt ze te staren naar wat het beeld ook is; in dit geval, het bed van Will.

"Dat is maar een oude foto, ik kan niet veranderen dat het lijkt alsof ze staart."

"Kun je het afbreken?"

Ik zucht. "Zeker." Ik reik naar het oude portret.

Haar ogen sluiten langzaam met de mijne.