Creepy ghost story's dutch

Papa, ik zit vast in een boom

Het werken van de dienst op mijn werk van 13.00 uur tot 12.00 uur, 17.00 uur was een van de momenten waarop ik een dutje deed. Het was niet de tijd die ik verwachtte om een ​​telefoontje te krijgen van mijn geliefde dochter, Lainey.

Ze woonde bij haar moeder, dus ik heb haar nooit echt veel kunnen zien of horen, behalve tijdens vakanties. Bezorgd over waarom ik een telefoontje van haar kreeg, pakte ik de telefoon op.

"Papa, ik zit vast in een boom ..." mompelde ze.

Ik kon de angst in haar stem horen en was behoorlijk bezorgd als dit een zieke grap van haar of wat was. Ze had altijd een ziek gevoel voor humor, dus ik kon het eerlijk gezegd niet zeggen.

"Hoe ben je in een boom blijven steken?" Ik vroeg veeleisend, nog steeds een beetje boos waarom ze haar moeder niet zou bellen, die waarschijnlijk op dit moment wakker is. Het regende behoorlijk hard, dus ik dacht dat ik me waarschijnlijk moest haasten.

Ik pakte mijn paraplu en liep naar mijn auto, nog steeds aan de telefoon met haar. Ze zei niet veel, maar ik kon haar nog steeds horen ademen in de telefoon. Ik ging ervan uit dat ze snel zou ophangen, omdat ze nooit echt over de telefoon wilde praten. Slechts één van de vele eigenschappen van haar denk ik. Ik zou graag hebben geweten hoe ze in de boom kwam.

Maar ik was meer van plan haar eruit te krijgen. Ik vroeg haar waar het adres was waar de boom was en ik ging ervandoor. Ik wilde er zo snel mogelijk komen, omdat ik niet wilde dat mijn enige dochter bang zou zijn en vast zou zitten in een boom.

Toen begon ik meer na te denken over de situatie sinds mijn eerste paranoia van: "Oh, mijn dochter zit in een boom die ik nodig heb om haar te redden", is afgesleten.

"Wacht even, hoe kom ik je naar beneden ...?" Ze gaf geen antwoord. Haar ademhaling begon langzamer te worden ... stiller ...

Ik begon te vrezen dat ze uit de boom was gevallen omdat ze niet reageerde. Haar langzame, maar toch realiseerbare ademhaling verzekerde mij dat het goed met haar ging. Ik wilde haar stem nog steeds horen om het zeker te weten. Elke verdomde engerd zou haar in die boom kunnen hebben gestopt of haar of zo iets kunnen neerschieten en in de telefoon kunnen inademen.

Ik duwde mijn voet op het gaspedaal, bijna voorbij de snelheidslimiet.

"Lainey, antwoord me alsjeblieft !" Ik zei, bezorgdheid kwam van mijn stem. "Moet ik de brandweer bellen?" Toch geen reactie. Ik wilde 911 bellen, maar ik kon haar niet ophangen ... Ik kon het niet.

Ik ben eindelijk op het adres aangekomen. Angst, afkeer en shock vulden mijn brein. Ik voelde het water over mijn wangen stromen, maar het was niet alleen de regen. Ik zag mijn geliefde dochter in vrijetijdskleding, bloed bevlekte het. Het ene uiteinde van een strop om haar nek en het andere om een ​​grote tak aan de boom waarin ze vastzat.

Ik huil en huil en ik kan gewoon niet stoppen. Ik laat me op mijn knieën zakken en begin tegen de grond te bonzen. Waarom mijn dochter? Waarom zou ze zelfmoord plegen als dat zelfs zo was? Kan iemand haar hebben vermoord?

Ik sluit mijn ogen een minuut of zo en probeer de tranen te blokkeren. Ik klap mijn mobiele telefoon open. Gretig om haar moeder en de politie te bellen. Ik hoor een zacht gefluister van de mobiele telefoon. Het antwoord heb ik lang gewacht.

"Snijd het touw, papa."