De zon scheen fel boven die bepaalde middag en het geluid van het getjilp van vogels begroette het meisje, terwijl ze zich uit haar school begaf. Het was een lange dag geweest, die bepaalde dag, en het meisje keek er naar uit om naar huis te gaan en te ontspannen voor het weekend.
Sarah was een schattig meisje met kort zwart haar dat op haar kleine, afgeronde schouders viel. Ze had donkerbruine ogen en was gekleed in een zwart shirt met lange mouwen, dat netjes in een spijkerbroek was gestopt, met zwarte schoenen strak om haar voeten gebonden.
"Geen huiswerk het hele weekend, dingen kunnen niet beter!" Dacht Sarah, terwijl ze zich een weg naar beneden door de betonnen trap naar de hoofdingang van de school begaf. Net toen de voeten van het meisje de laatste landing raakten, vielen haar ogen op een vertrouwde auto. "Pa?" Zei Sarah, joggend naar het voertuig.
En ja hoor, de vader van het meisje zat buiten de school op haar te wachten. Zittend op de achterbank, was het kleine zusje van het meisje, Cindy. Cindy was ook een schattig meisje, met lang zwart haar dat op haar rug viel en donkerbruine ogen.
Cindy droeg een wit t-shirt met roze mouwen, een blauwe spijkerrok, witte sokken en zwarte schoenen aan haar voeten. 'Hé kiddo,' zei de vader van de meisjes, glimlachend glimlachend naar zijn zestien jaar oude dochter. "Ik kwam je ophalen!" "Weet je wel?" Vroeg Sarah en begon nerveus te worden.
De laatste keer dat de vader van het meisje haar op school had opgehaald, was het terug toen haar grootvader was overleden. "Is er iets gebeurd?" Vroeg ze nerveus. "Nee, nee," zei de man hoofdschuddend. "Ik moet gewoon vanavond werken, dus ik dacht dat ik je zou rijden, en je zus naar huis." "Oh, oké," zei Sarah knikkend.
"Schiet op!" Zei Cindy vanaf de achterbank van de auto. "Ik wil Nana-Chan niet missen!" Sarah baant zich een weg door de auto. Terwijl het meisje liep, rolde ze haar ogen. Haar zus was acht jaar oud en ze was geobsedeerd door een kinderprogramma genaamd Nana-Chan! Sarah stapte de auto in en al snel reden ze door een lange straat. Terwijl ze reed, zei niemand een woord, behalve Cindy die de hoofdmelodie neuriede voor de Nana-Chan-show.
'Je bent geobsedeerd door die show,' zei Sarah, haar ogen weer rollend. "Kom op Sarah," zei de vader van het meisje, grinnikend. 'Ik herinner me dat je geobsedeerd was door die show met de pratende pony's erin, weet je nog?' "Ik niet," loog Sarah, wegkijkend van haar vader. Na een paar seconden ging het meisje verder. "Ik plaag je gewoon Cindy, dat weet je, toch?" "Ja," zei Cindy giechelend. Sarah deed het niet vaak, maar soms voelde ze de behoefte om haar zusje te plagen. Ze hield toch wel van haar.
Een paar minuten later stopte de auto. 'Hier zijn we,' zei hun vader en ze stopte de auto. "Kom je binnen?" Vroeg Sarah, de autodeur openend. "Ik kan het niet. Ik moet gaan. Ik zie je morgen wel. 'Hun vader zei.
"Oké," zei Sarah. "Doei, papa!" Zei Cindy, terwijl ze uit de auto stapte. Haar vader leunde met zijn hoofd uit het raam en nadat Cindy zijn wang kuste, rende het meisje naar de deur van het huis en wachtte verlangend op Sarah om de deur te openen.
"Doei, pa!" Zei Sarah nog een keer, voordat ze zich naar het huis begaf. Na het ontgrendelen van de deur gingen de twee meisjes naar binnen. Sarah liep naar de keuken om een snack voor Cindy te maken, terwijl Cindy de woonkamer binnenkwam. Even later zweefde het geluid van het themanummer van Nana-Chan door het hele huis.
Sarah giechelde en schudde haar hoofd. Nadat ze in de keuken was aangekomen, ging het meisje de woonkamer binnen, met een klein bordje appelschijfjes. 'Alsjeblieft, eet ze allemaal op,' zei ze, terwijl ze het bord op de schoot van haar zussen legde. 'Dat zal ik doen,' zei Cindy, haar blik niet van de televisie af.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
