sleeping with ghost • malik

birthday girl

Karanlığına açılan gözlerim, ardından derin bir nefes... Gecenin yarısı neden uyandığım hakkında -üstelik ağır uykusu olan birisiydim- bir fikrim yoktu. Belki de hala Carly ve Jason' un yaptığı o korkunç şakanın etkisindeydim, bilmiyorum. Birkaç gecedir iyi uyuduğum söylenemezdi.

Tavana doğru olan yüzümü yana çevirdim. Bir çocuk kadar masum görünen suratıyla uyuyan Zayn' in dudakları aralıklı ve oradan derin nefesleri serbest kalıyordu. Yastıkta dağılan saçları, elmacık kemiklerine düşen kirpikleri, yastığa sarılı elinin üzerindeki dövmeleri, çıplak bedeni... Onu izlemeye doyamazken ağrıyan kaslarımın acısı tekrar kendini göstermişti.

İddiayı kaybettiğim günün sonraki sabahı Zayn tarafından uyandırılmıştım. Koşuya gideceğimizi söylemişti. Türlü teklifler yapsam bile isteğinden vazgeçmedi ve dolmuş gözlerimle yataktan çıkmıştım. Ağlamamak için direndiğim gözyaşlarımla üzerime uyumsuz eşofmanlarımı geçirdim. O ise her zamanki gibi havalıydı. Spor kıyafetleri üzerindeyken bile.

Bir şekilde evden çıktığımızda insanların yürüyüş yapmak için tercih ettiği parka gidip oradaki uzun yolda önce hızlı bir yürüyüşle başlamıştık.

"Çok yoruldum." dedim beş dakikanın ardından.

"Ne yapayım?"

"Lütfen eve gidelim."

Sözlerimin üzerine adımlarını daha da hızlandırdı ve koşuşa geçti. Ardında kalmamak için ben de koştum. Tabi buna koşmak denilirse. Düzenli solukları ve gerçek bir sporcu gibi görünmesine neden olan koşuşunun yanında bense bir canavardan kaçarmış gibi koşuyor, ellerim her yanda sallanıyordu. Yanan kaslarımı hissetmek için iki dakika yeterliydi.

"Dur! Lütfen."

Durmadı. Çaresizce peşinden gittim. Kısa süre sonra yaklaşık iki metre gerisinde kalmış, çok daha sonrasında ise tamamen durmuştum. Dizlerimin üzerine düşmemek için iki büklüm olup ellerimi bacaklarıma yasladım. Tıkanan ciğerlerim yüzünden göğsüm hızla inip kalkarken örgümden fırlayan saç telleri nemli tenime yapışmıştı.

Sonunda durup bana doğru yürüdü. Pembe ve terli bir yaratığa benzediğime emindim ancak o hala mükemmel görünüyordu. Bunu nasıl yapabiliyor?

"Daha on beş dakika olmadı Winter."

"Yapamıyorum! İddiayı da sikeyim. Koşmayacağım işte."

Dudağının sol tarafı yukarıya doğru gerilirken yanımızdan geçen iki genç kız önce sıçıyormuş gibi görünen bana, ardından muhteşem sevgilime baktılar. Doğrularak kaşlarımı çattım. Neden ona bakıyorlar?!

Adımlarını yavaşlatan kızlar beni delirtmek üzereydi ki, durumu fark eden Zayn kolunu omzuma atıp beni kendisine çekti ve saçlarımın üzerine bir öpücük bıraktıktan sonra o şekilde yavaş bir yürüyüşle devam ettik.

Seni seviyorum Zayn.

"Aferin." dedim sırıtarak. "İşte böyle ol." 

"Evcil köpek gibi. Falan."

Kahkaha atarken o da gülümsemişti.

"Kendini o şekilde görme." Kolumu beline sardım. "Yine de dişilerin yanında bana ne istersen yapabilirsin."

"Tamam."

Bir daha koşmamıştık. Benim için sadece yürümekle sınırlandırmıştı bu iddiayı. Ve dört gündür de yalnızca yürüyorduk. Aslında sabah yürüyüşlerini sevdiğimi söyleyebilirdim. Erkenden kalkmak, rahat kıyafetlerimizle yeşilliklerle dolu parkın içinde yürümek, sohbet etmek, sonrasında güzel bir kahvaltı... Güzeldi.