sleeping with ghost • malik

b-612

Bunu yapıp yapmamak konusunda emin değildim. Onu görmeyeli neredeyse bir ay olmuştu ve onunla bir araya gelmek için kurduğum fikirler yüzünden resmen aklımı kaybetmiştim. Ama dün gece uyumadan önce dışarıdan oldukça normal görünebilecek bir fikir belirmişti zihnimde: Bir dövme daha yaptırmak.

WhatsApp' ta en son üç dakika önce çevrimiçiydi.

Bunu yapabilirim.

Winter: Selam

Winter: Bir dövme daha yaptırmak istiyordum

Winter: Benim için uygun bir zamanın var mı

Mesaja tam bir saat sonra cevap verdi.

Zayn: Akşam on bir buçukta gel

Winter: On bir buçuk biraz geç değil mi

Zayn: Dövmeyi bugün istiyorsan sadece on bir buçukta boşum

Onu bugün görmeye ihtiyacım vardı.

Winter: Tamam

Winter: Orada olacağım

Winter: Teşekkürler

Görüldü yaptığında telefonu kapattım. Sebepsizce morelim bozulmuştu.

*

Yine onun kapısının önündeydim. Zile basıp geri çekildiğimde yaptığım tek şey soluklarımı düzenlemeye çalışmak olmuş ama uğraşım pek işe yaramamıştı. Özellikle kapıyı açtıktan sonra.

Bugün yırtık bir kot giyiyordu. Üzerinde ise bol bir siyah atlet vardı ve atletin kol boşlukları beline kadar uzuyordu.

Beni içeri davet etme kibarlığını gösterme gereği duymadan odaya geri döndü. Ben de kapıyı kapattım ve ikinci kez bu odaya girdim. Görünürde her şey aynıydı.

"Modeli çizdin mi?"

"Evet." Pantolonumun cebinden küçük kağıdı çıkardım. Dijital rakam stiliyle yazılmış B-612 numarasını ona verdikten sonra siyah deri koltuğa uzandım ve tişörtümün sağ kol kısmını omuzlarıma kadar sıyırdım.

"Renksiz mi olacak?"

"Kırmızı olsun."

İnce ve küçük bir şekilde yazılacak bu rakamların kırmızı olmasının güzel olacağını düşünmüştüm.

Transfer kağıdı ve kremle yanıma gelip taburesine oturduğunda ona dövmenin nerede olmasını istediğimi gösterdim. Kolumun iç kısmının tam ortasından dört parmak üstündeki bir nokta. Zayn kağıdı oraya bastırdı.

"Nasıl gidiyor?" diye sormuştum. Bir ay boyunca hayatında değişiklikler olmuş olabilirdi. Mesela ben, artık ondan hoşlandığımı kabul ediyordum.

"Aynı."

Gözlerimi tavana diktiğim sırada kağıdı geri çekti ve makineyi çalıştırdı. Tenime batan iğne ilki gibi canımı yakmamıştı.

"Liam ile Elsa üç gündür konuşmuyor. Niye kavga ettiklerini sen biliyor musun? Elsa bana anlatmadı."

"Bilmiyorum."

Hayat onun için bu kadar net miydi? Evet. Hayır. Bilmiyorum. Tamam. Rengi ne olacak? Dövme nerede olacak?

Makineyi geri çekip fazla mürekkebi sildi ve tekrar iğneyi batırdığında tavandaki gözlerimi ona doğru indirdim. Kaşlarını çatmış bir halde odaklandığı tek şey dövmeydi. Sanki şu an onun için dünya sadece bundan ibaretti ve bana hissettirdiği bu duygular yüzünden ondan nefret ediyordum.