ÐAÐÐҰ I

~7~

Αντρέ : Εσυ ποιά είσαι;

Αμαρρυλίς : Ο χειρότερος σου εφιάλτης. Γρυλισα ενω τα μάτια μου άρχισαν να λάμπουν. Το τέρας μέσα μου ξυπνούσε και ο πόνος στην κοιλιά μου ήταν ανυπόφορος.

Αντρέ : Χαχα πάω στοίχημα οτι είσαι καμία πόρνη των Παπαδοπουλων όπως η μάνα τους. Γέλασα και ενα παρανοϊκό χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπο μου.

Αμαρρυλίς : Ναι, γι αυτό ο πατέρας σου έρχεται κάθε βράδυ σπίτι μου. Ετρεξα κοντά του και του έδωσα μια μπουνιά. Εκείνος πισωπατησε ξαφνιασμένος κρατώντας την ματωμένη μύτη του. Πως νιώθεις που την έφαγες απο μια πουτάνα; Ειρωνευτηκα ενω έπιασα την γροθιά μου, τον πλησίασα και τον ξανα χτύπησα έπεσε κάτω και ανέβηκα πάνω του. Εχεις και αλλά να πεις για την οικογένεια μου θέλω να σε ακούσω. Συνέχισα. Τον έπιασα απο τον γιακά και δεν σταμάτησα να του χαρίζω απλόχερα μπουνιές στο πρόσωπο.

Απόλλωνας : Αμαρρυλίς αρκετά! Μου φώναξε.

Αμαρρυλίς : Τι εννοείς αρκετά!; Δεν άκουσες -

Πηγα να του πω, όμως η προσοχή μου αποσπάστηκε και δεν πρόσεξα ετσι ο Αντρέ βρήκε την ευκαιρία και μου έδωσε μια μπουνιά στο πρόσωπο. Επιασα την μύτη μου και το χέρι μου ήταν γεμάτο αίμα. Σηκώθηκα γρήγορα και τον κοίταξα. Ενας δυνατός κεραυνός έσκισε τον ουρανό στα δύο και τα φώτα του διαδρόμου τρεμοπαιξαν. Κοίταξα έκπληκτη το αίμα στο χέρι μου και ένιωθα το μυαλό μου να θολώνει.

Αμαρρυλίς : Χα, χα, χαχαχα. Αρχισα να γελάω. Περπάτησα αργά προς το μέρος του και ένιωθα το πάτωμα να σπάει κάτω απο τα βήματα μου. Με γρήγορες κινήσεις τον έπιασα απο τον γιακά και τον τράβηξα προς τον τοίχο. Τον πέταξα πάνω του με δύναμη. Το κεφάλι του συγκρούστηκε με τον τοίχο και στάθηκα πάνω του. Κάνε την προσευχή σου.. Γρυλισα και χτύπησα την γροθιά μου στην παλάμη μου. Τότε ένιωσα δύο χέρια να τυλίγονται γύρω μου και να με σηκώνουν.

Απόλλωνας : Αμαρρυλίς αρκετά! Μου φώναξε και έτρεξε στον Αντρέ που ήταν πεσμένος κάτω.

Αρχισα να χτυπιέμαι σαν αγρίμι.

Αμαρρυλίς : Αφησέ με! Ασε με κάτω τώρα. Δεν τελείωσα. Ουρλιαξα.

Αχιλλέας : Φτάνει, αρκετά έκανες. Μου είπε και ενω με κρατούσε αγκαλιά και με απομάκρυνε απο το σημείο.

Αμαρρυλίς : Σου λέω οτι δεν τελείωσα ακόμη! Θα του σπάσω το κεφάλι, που είπε εμένα πουτάνα. Ο μπάσταρδος. Συνέχισα ενω προσπαθούσα να ελευθερωθω απο την λαβή του.

Αχιλλέας : Σκάσε επιτέλους!
Με πέταξε μέσα σε ενα δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα πίσω του.

Αχιλλέας : Δεν είχες καμιά δουλειά να μπλεχτείς. Μου φώναξε. Τον κοίταξα με γουρλωμένα μάτια.

Αμαρρυλίς : Είσαι τρελός; Θα σου ασπαγε το κεφάλι αμα δεν ερχόμουν! Είπα νευριασμένη. Τότε ενα ένας πόνος χτύπησε το σώμα μου και η κοιλιά μου άρχισε να πονάει φοβερά.

Αχιλλέας : Δεν σε είχα καμία ανάγκη! Συνέχισε. Επιασα την κοιλιά μου και σηκώθηκα με όσες δυνάμεις είχα.

Αμαρρυλίς : Εαν μπορούσες μόνος σου θα το έκανες, αλλά μόνο μπουνιές έτρωγες. Γρυλισα ενω ενας ακόμη πόνος χτύπησε την κοιλιά μου. Εκλεισα δυνατά τα μάτια μου και γρυλισα απο τον πόνο.

Αχιλλέας : Ει, είσαι καλά; Μου είπε και σταμάτησε να φωνάζει.

Αμαρρυλίς : Οχι, δεν ειμαι καλά. Εφαγα μια μπουνιά, εχω νεύρα και εσένα να μου τα πρήζεις. Πως με κόβεις είμαι καλά; Φώναξα νευριασμένη.

Αχιλλέας : Σταμάτα. Απαίτησε. Δεν σου ζήτησα να ανακατευτείς. Γιατί επιμένεις να ασχολείσαι μαζί μου;

Αμαρρυλίς : Να βοηθήσω το τομάρι σου ήθελα. Αλλά λάθος μου, έπρεπε να σε αφήσω να σε σπάσει στο ξύλο. Φώναξα και προσπάθησα να τον χτυπήσω στο στήθος. Επιασε δυνατά τα χέρια μου και προσπάθησα να ελευθερωθω. Είσαι αχάριστος, βλάκας. Βλάκα παλιό βλάκα. Φώναξα θυμωμένη ενω δάκρυα έπεσαν απο τα μάτια μου. Δεν ήξερα γιατί έκλαιγα, απλά εκείνη την στιγμή τα συναισθήματα μου συγκρούονταν μεταξύ τους και ενας πόλεμος εξελισσόταν μέσα μου.

Αχιλλέας : Σκάσε επιτέλους! Μου φώναξε και έπεσε στα χείλη μου.

Γουρλωσα ξαφνιασμένη τα μάτια μου και τον κοίταζα που με φιλούσε. Κόλλησε τα χέρια μου στον τοίχο και κόλλησε το σώμα του πάνω μου. Μερικοί λυγμοι μου ξέφυγαν και πίεσε περισσότερο τα χείλη του πάνω στα δικά μου.

Εκλεισα τα μάτια μου και τον φίλησα και εγω. Αφησε τα χέρια μου και με έπιασε απο την μέση. Τυλιξα τα χέρια μου γύρω απο τον λαιμό του και αφέθηκα στα χείλη του. Ενας ακόμη λυγμος μου ξέφυγε και έσφιξε την μέση μου.