19--İhanet--

Depuis le début
                                    

"Yok bu sefer utanabileceğin bir şey değil" kaşlarımı çatıp ona sinirli bakınca yine gülmeye başladı. "İzmirde iken bahçeye çıkıp çimlere böyle yatıp yıldızları izlerdik, hatırların mı?" hatırlayınca gülümsedim. Berk'in anılarımızı hatırlaması beni çok mutlu ediyordu. Ne zaman eskiye benzer bir şey yapsak aklına hemen bir anımız geliyordu. Ben bile bu kadar hatırlamıyordum.

"Hatırladım tabi de ilk aklıma gelen yine kavgalarımız oldu." Bu sefer ikimiz gülmeye başladık."Yıldızların isimlerini tartışıp dururduk sonra komşular balkonlarına çıkıp bizi izler izler gülerdiler"

"En sonunda onlar da bize katılır bizimle beraber tartışırdılar" gülümsedim. Güzel anılarımızdan biriydi. Yataktan kalkdığında bende kalmak zorunda kaldım.

"Hadi şarkılara bakalım. Kafamız dağılır" başımla onaylayınca bilgisayarı almaya gitti. Yanıma gelince yatağın üstünde bağdaş kurup oturdum.

"Türkçe mi ingilizce mi?" Omuz silktim.

"Hareketli olsunda farketmez" başıyla onayladı. Bilgisayarda çalabileceğimiz şarkıların notalarını ararken oflayıp yatağa uzandım.

"Biz çalmak zorundamıyız? Youtube ne için var!" Berk kıkırdayınca gülümsedim.

"Bütün gece çalmıyacağız Doğa, üç yada dört şarkı" yatağa dahada yayıldım.

"Hah geçen senede öyle demişlerdi. Bütün gece biz çaldık"

"Ama ozaman mezun olan kişiler biz değildik" kaşlarımı çattım.

"Biz rollerimi değiştik" o da kaşlarını çatarak baktı. "Normalde söylenen taraf sen olurdun" gözlerini devirdi.

"Ne zamandan beri müziğe söylenir oldun sen" kaşlarımı çatıp yataktan doğruldum.

"Ben müziğe söylenmiyorum. Ben müdüre söyleniyorum. Bizim mezuniyet balomuz ve onların bizi eğlendirmesi gerekmez mi?"

"Zaten mezun olduğumuz için sonkez çaldırıyorlar. Bizim gibilerini bulamayacakları için" göz kırpınca gülümsedim. "Hem başlangıcı biz yapıcakmışız sonra ünlüler gelicekmiş" kaşlarımı kaldırıp baktım.

"Kimleri getirirler acaba"

"Rihannayı getircek halleri yok Doğa, yani getirseler güzel olurdu ama işte" yatağının üstündeki Rihanna posterine bakıp gülümsedim. "Müzik hocasının tanıdığı ünlüler varmış onlar gelicekmiş"

"Ünlü olduklarına emin miyiz?" Tek kaşımı kaldırıp sorduğum soruya Berk gülmeye başladı.

"Hayır değiliz" oflayıp ayağa kalktım.

"Bugünlük bu kadar yeter ben yatmaya gidiyorum" bir bizim odaya baktım birde Berkin odasının kapısına, birden üşengeçlik bütün vücudumu ele geçirdi. Gözüm pencereye takılınca Berk'e döndüm.

"Pencereden benim odaya atlayabilirmiyim sence" kaşlarını kaldırıp baktı sonrada gözlerini devirdi.

"Bana laf sokarkende üşengeçlik yapsana sen" bende gözlerimi devirdim. Şu aralar çok fazla göz devirir oldum. Gözlere bir zararı varmıydı acaba? "Sana diyorum" Berk'in sesiyle ona odaklandım.

"Hı?"

"Pijamaların diyorum alt çekmecede" yataktan kalkıp bilgisayarı masaya koyarken bende Berk'in dediği yerden pijamalarımı alıp banyoya geçtim. Berk ile kardeş gibiydik. Çocukken hep beraber yatardık. Buraya gelincede değişmemişti. Çoğu zaman birlikte yatıyorduk ama İrem ile çıkmaya başlayınca aynı ortamda bile bulunamıyorduk. İrem ile ayrılınca bir kaç kere beraber yatmıştık. O da ya benim yada onun üşengeçlikleri tuttuğu için yada yağmur yağdı içindi.

Pijamalarımı giyip içeri geçtim. Berk çoktan yatağa yatmış kendi tarafına kurulmuştu. Bende yatağa yatıp kendi tarafıma kuruldum. Büyük ihtimal sabah sarmaş dolaş kalkardık. Bu düşünceyle gülümsedim. Ama sonra yüzüm düştü.

Kardeş gibi büyüdüğüm birini seviyordum. Biz iki ailenin iki çocuğuyduk. İki ailede bizi kardeş gibi büyütmüştü. Başka çocuğa ihtiyaç duymamışlardı. Bir oğlanımız bir de kızımız var. Hep öyle derlerdi. Şimdi ben gelmiş bu kardeşliği bozma adımları atıyordum. Her geçen gün Berk'e daha da bağlanıp aramızdaki bağı zedeliyordum. Buna hakkım yoktu.

İhanet ediyormuş gibi hissediyordum.

----------------------------------------------------------

Umarım beğenmişsinizdir. :) kısa olduğunun farkındayım ama diğer bölüm uzun olucak :)

Gün geçtikçe çoğalıyoruz ve ben çok mutlu oluyorum. Okurlarıma çok teşekkür ediyorum. Eğer siz hikayeme destek çıkmasaydınız belkide yazmayı bırakabilirdim. Ama sayenizde devam ettim ve güzel şeyler olacağına inanıyorum.

Yorum ve oylarınızı eksik etmeyin :) düşünceleriniz benim için önemli :)

PENCEREMDEKİ ÇOCUKOù les histoires vivent. Découvrez maintenant