Vengeance

Chapter 55

Please be aware of some grammatical errors. Thank you and enjoy reading! <3

SCARLET

"Don't tell me na ayos lang na makita mong may ibang kasamang babae ang asawa mo Scarlet!" galit na sigaw ni kuya Blue saakin ng makarating kami sa bahay. Hindi ako naka imik at patuloy lang na pinakinggan ang kaniyang sinasabi.

"Scarlet! I'm telling you na please don't be so naive. Alam kong mahal mo si Tyler at sinasabi ko 'to sayo Scarlet kasi hindi babalik ang ala-ala ni Tyler kung patuloy kalang na walang gagawin diyan. Titingnan mo na lang 'ba na tuluyang mahulog ang loob ng asawa mo sa iba? ayan ka nanaman Scarlet sa pagiging naive mo!" galit na sigaw ni Kuya Blue.

"I do not want him to suffer again, Kuya. Kung 'yun ang ikakabuti ng kaniyang kalagayan then i'm willing to take the risk. Kahit na hindi niya pa ako maalala then, ok! I'm fime with that. Ayos lang sakin na makita siyang masaya kapiling ang iba. Atleast wala na siyang iniindang sakit," mahinahon kong saad.
Pero narinig ko naman ang pag angal ni Kuya Blue sa aking sinabi.

"Blue please calm down, baka magising ang mga pamangkin mo and hindi magandang makitang nagsisigawan kayong dalawa ng kapatid mo!" mahinahong saad ni ate Shara.

"Basta sinabihan na kita Scarlet. I'm just concerned about your feelings. Alam kong nasasaktan ka sa nakita mo and i'm just telling you those words because that is the truth. You are his wife and you have the rights to be with him. No one can seperate your ways because he's your husband and you're his wife. Kahit baliktarin pa natin ang mundo ikaw pa'rin ang asawa!"galit na saad ni Kuya Blue at tumaas na ng kaniyang kwarto. Tumingin muna saakin si Ate Shara at agad niyang sinundan si kuya Blue.
Napasinghap naman ako at umupo sa sofa.

"Mommy bakit nagsisigawan kayo ni Tito?" natigilan naman ako sa nagsalita sa aking likuran.
Agad ko naman itong nilingon at nakita ko ang anak kong si Grey na nag aalalang nakatingin saakin.
Ngumiti nalang 'din ako ng pilit sakaniya at niyakap siya ng mahigpit.

"May missuderstandings lang kami ng tito mo," mahinahon kong saad.

"Pero mommy narinig ko lahat. At lahat 'yun ay tungkol kay daddy," mahinahong saad niya.
Agad naman akong kumalas sa kaniyang pagkakayakap at tiningnang mabuti ang mukha ng aking anak.

Bakit ba sobrang talino niya at siya lang ang nakakaintindi sa sitwasyon namin ng kaniyang ama.

"Mommy, huwag mo ng itago saakin ang tungkol kay daddy. I know na hindi na niya kami naaalala," mahinahon pa'rin nitong saad.

"One time, i heard you and Tita Ion talking to each other about daddy. And i accidentally heard na hindi niya na kami maalala and pati narin kayo mommy." mahinahon nitong saad.
Tumango naman ako at hinawakan ko ang dalawang kamay niya at pilit na ngumiti.

"Please don't worry about your daddy, he doesn't know us kaya hindi na niya kayo nabibisita rito. Pero alam kong babalik din ang ala-ala ng daddy niyo. And when that time has come, bibisita narin siyang muli saatin at makokompleto na ulit tayo," nakangiti kong saad.
Nakita ko naman ang pilit nitong pag ngiti saakin.

"Pero mommy ,what if hindi na muling maka alala si daddy at tuluyan na tayo niyang makalimutan," saad naman nito.
Agad naman akong umiling iling.

"Daddy will remember us, ok! Maybe this is not the right time for us to be with him pero anak, Malapit na." nakangiti kong saad.

"I trust you mommy and i don't want to see you hurt. So sana maka alala nang muli si daddy because i know na nahihirapan ka mommy," malungkot nitong saad. Napangiti nalang ako at muling niyakap ang aking anak.

"Mommy is ok, Grey. Hanggang nandito pa kayo kasama ko hindi ako mawawalan ng pag asa because i love you all." nakangiti kong saad.

"I love you too mommy," malambing na sabi ni Grey.

Malaki ang pinagbago ni Grey simula ng makilala niya ang kaniyang ama. Hindi na siya ang dating masungit na aking anak at ngayon marami na siyang mga kaibigan na dati ay hindi manlang tumatagal ang kaibigan niya dahil nga sa suplado ito. Malaki ang naging impact nang kaniyang ama sakaniya.
At nagpapasalamat na'rin ako dahil nakuha na nitong maging palakaibigan.

TYLER

Parang familiar saakin ang mukha ng kaninang babae sa Airport and its bothering me because nakatitig siya saakin while crying.

"Tyler!"napalingon naman ako sa biglang sumigaw ng aking pangalan.

"You're so captivated, kanina pa. I've been calling you cause were finally here in your house but you are not responding. Are you fine? Is there something wrong again?"nag aalalang tanong naman ni Alia. Agad naman akong tumango sakaniya.

"I'm fine. May bumabagabag lang sa isipan ko, sorry." saad ko naman. Kumunot lang ang kaniyang noo.

"Who's bothering you, Tyler?" mahinahon nitong tanong.
Agad naman akong umiling-iling
"No one, maybe naninibago lang ako sa temperature dito sa Pilipinas."mahinahon kong saad.
Tumango nalang 'din ito.

"Let's go na," nakangiting saad ni Alia. Tumango nalang ako at bumaba na ng kotse. Agad nang hinagkan sa bewang si Alia.

Agad naman kaming sinalubong ni Mommy.

"Welcome back, mga anak." nakangiting bati ni mom at hinalikan sa pisngi si Ate Trisha at si Alia. Niyakap niya naman ako.

"I missed you my son, finally you are now, ok!" nakangiti nitong saad. Niyakap ko na lang din ito at ngumiti.

"Mommy, pupunta lang ako sa kwarto." nakangiting saad ni Ate Trisha. Tumango naman kaagad si Mommy.

"So how are you Alia?" nakangiting tanong naman ni mom kay Alia.

"I'm fine po tita," nakangiti naman nitong saad napatango nalang si mommy.

"Good for you. So ano mag papahinga na 'ba muna kayo?" nakangiting tanong naman ni mom.
Napatango naman kaagad ako.

"Magpapahinga po muna kami ni Alia for the mean time," nakangiti kong saad. Tumango nalang din si Mom.

"Ate Lea, paki turo naman po ang kwarto ni Tyler." nakangiti namang saad ni mom. Agad naman naming sinundan ni Alia si Ate Lea. At ng makarating kami sa kwarto ay agad na nahiga naman si Alia.

"So ayan ba ang hindi tinamaan ng jetlag," nang iinis kong saad.
Tumawa nalang din ito saakin at ngumiti.

"Inaantok lang naman ako, Tyler. Matutulog na muna ako," nakangiti nitong saad. Tumango nalang ako at ngumiti.

Agad naman itong nakatulog pero ako ay inaayos lang ang aming mga gamit.

Nakaramdam naman ako ng uhaw kaya nag lakad ako papalabas ng kwarto ko pero bago paman ako makababa ay may narinig akong usapan.

"Kailan mo ba balak sabihin ang totoo kay Tyler?" mahinahong tanong ni Mom. Agad naman akong nagtaka dahil sa sinabi niya.

"Wala akong balak sabihin sakaniya tungkol doon sa babaeng 'yun!" galit na saad ni ate Trisha.

"Hindi ka 'ba naaawa sa mga bata!" galit na saad ni mom.

Bata?

"Naaawa naman ako mommy pero mas gusto kong hindi nalang maalala ni Tyler ang tungkol sa babaeng 'yun. Hindi deserve ng babaeng 'yun ang isang katulad ni Tyler!" galit na saad ni Ate Trisha.

Babae? Bata? Nalilito na ako.
Sino ba ang tinutukoy nila?!