Chapter 51

2.5K 49 0
                                    

SCARLET

Apat na araw na ang nakalipas mula ng maoperahan si Tyler pero hanggang ngayon ay hindi parin siya nagigising. Dumalaw dito ang Ina ni Tyler pero hindi 'rin nagtagal dahil hindi 'daw nito kayang makita na ganoon ang kalagayan ni Tyler.

"You told us that he will wake up soon but it's been 4 days and he's still sleeping. Does the operation really succeded?"nag aalalang tanong ni Ate Trisha. Agad ko naman siyang hinawakan sa kaniyang braso.

"Ate calm down,"mahinahon kong saad. Hinawakan nalang 'din ni Ate Trisha ang aking kamay at naupo.

"I already told you that it's  normal because his brain is still regaining it's energy. So you need to calm down first beacuse the patient will be awake soon,"mahinahong saad ng doctor.

Tumango nalang ako.

"Thank you doctor. Were just worried that maybe Tyler won't be awake,"mahinahon kong saad. Tumango na lamang ang doctor at hinawakan nito ang aking kamay.

"He is a fighter! I know that he'll wake up soon. So please don't worry too much cause when i operated him. I really felt hat he is fighting for his life,"nakangiting saad ng doctor.

Napangiti ako sa sinabi ng doctor.

Ilang minuto ang nakalipas ay naiwan nalang kami ni ate Trisha. Si Ate Trisha ay nakaupo lamang at may kausap sa kaniyang phone, ako naman ay patuloy lang na nagmamasid kung may mga parts ba ng katawan ni Tyler ang gumagalaw because thats the indication na gising na si Tyler.

"I love you,"bulong ko namang pagkakasabi. At napangiti nalang.

Nakita ko naman na biglang gumalaw ang kaniyang kamay. Kaya labis akong nagulat

"Ate Trisha!"agad ko namang pagtawag kay ate Trisha.
Agad naman itong napalingon saakin.

"I think Tyler is now awake, he already moved his hand,"nagagalak kong saad.
Dali-dali naman itong lumapit saakin at tiningnan si Tyler
na ngayon ay unti-unti nang binubuksan ang kaniyang mga mata.

"I'll just call the doctor,"nakangiting saad ni ate Trisha. Patakbong umalis ng kwarto ni Tyler.

Nakita ko namang inilibot ni Tyler ang kaniyang paningin at biglang tumigil ito saakin at kumunot ang kaniyang mga noo.

"Where am i?"nagtataka nitong tanong.

"Your at the hospital,"nakangiti kong saad. Tumitig lang ito saakin na parang may inaalala.

"Who are you?"natigilan ako sa biglang pagtanong nito saakin.

''I'm Scarlet your-'' hindi ko natapos ang aking sasabihin dahil biglang dumating ang doctor na susuri kay Tyler.

Agad naman akong napaatras at napatitig kay Tyler na ngayon ay sinusuri na ng kaniyang doctor.

Napahawak naman ako sa aking dibdib dahil sa sobrang sakit nito.

How come na hindi niya ako naalala?

''Why i am here?'' nagtataka nitong tanong.

Agad namang natigilan ang doctor at tumitig saakin at pati na'rin kay ate Trisha.

''You don't remember anything, Mr. Sy?'' nagtatakang tanony ng doctor.

Agad naman itong umiling iling.

''I can't remember anything,'' mahinahon nitong saad.

Lumapit naman agad saakin si Ate Trisha at umiiyak itong yumakap saakin.

''Why can't he remember us Scarlet?'' umiiyak nitong saad. Hindi naman ako maka-imik dahil sobrang sakit ng aking nararamdaman na parang binibiyak ang aking puso. Ba't hindi ako maalala ng aking asawa?

Lumapit naman saamin ang doctor at inabisuhan kaming hintayin siya sa labas dahil may importante itong sasabihin saamin.

Agad naman kaming lumabas at tinanong ni Ate Scarlet kung bakit hindi kami maalala ni Tyler.

''I think he's suffering from Amnesia, and i already told you about that. That there is a possibility that the patient will be suffering an amnesia because of the operation that he undergo,'' mahinahong saad ng doctor.

Mas lalong napahikbi si Ate Trisha sa kaniyang narinig.

''How long he will suffer from this kind of situation?'' mahinahon ko namang tanong.

Nagkibit balikat naman ang doctor.

''We don't know yet'' mahinahon nitong saad. Agad naman akong napa hilamos ng aking mga mukha gamit ang aking mga kamay.

I am so frustated right now. Akala ko hindi na mag susuffer si Tyler ng amnesia but i think i am wrong.

''How can we help him regain his past?'' mahinahon kong tanong.

Tipid itong ngumiti at umiling- iling.

''Let him remember it by himself because if you'll help him to remember it by showing him some pictures or telling him the past. He'll suffer from a severe head ache,'' mahinahong saad ng doctor.

At dahil naman saaking narinig ay bigla na lamang bumuhos ang aking mga luha.

''And if you keep on rushing him to remember his past theres a possibility that his previous ill will be back again and it will be worse than before, so please don't trigger him as much as possible,'' mahinahon pa'ring saad ng doctor.

''I-ll be go now, the nurse will make him drink his medication every 4 hours. Just please be reminded by what i've said about his condition,'' mahinahong saad ng doctor at agad na naglakad papalayo saamin.

''Maaalala pa kaya tayo ni Tyler? Why do he have to suffer from this kind of situation. Alam kong maraming nagawang masama ang kapatid ko pero matagal niya nang pinagsisihan iyon,'' umiiyak na saad ni Ate Trisha.

I hugged her tight.

''Stop crying Ate Trisha, he'll remember us soon. Don't worry,'' mahinahon kong saad pero pinipigilan ko lang na bumuhos ang aking mga luha.

Agad naman akong kumalas sa pagkakayakap ni Ate Trisha.

Pilit akong ngumiti at tinitigan siya.

''I'll buy something muna Ate Trisha, babalik nalang muna ako.'' mahinahon kong saad. Tumango naman ito saakin.

''Mag iingat ka Scarlet,'' she smiled at me and i just nodded and smiled at her too.

Agad na akong naglakad papalabas ng hospital at hindi ko alam kung saan ako pupunta. Pero agad naman akong nakakita ng isang ilog at may upuan dito na napapalibutan ng mga puno.

Naupo ako dito at unti unting bumuhos ang mga luhang labis kong pinipigilan kanina.

''Why i need to suffer this kind of situation. Ngayong kailangan ng mga anak ko ang kanilang ama, ngayon pa niya makakalimutan ang mga ito. I love him so much that i want him to remember us again, but i can't.'' umiiyak kong saad.

Napayuko naman ako dahil sa sobrang sakit na aking nararamdaman.

''I love you Tyler, sorry but i can't face you. I can't  talk to you, i can't!'' umiiyak kong saad.

VengeanceTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang