Vengeance

Chapter 37

TYLER

I've been waiting here for about an hour. Scarlet is in the operating room and were waiting for the doctor.

"I don't wanna lose my daughter again!" frustated na sabi ni Tita.
Tinitigan niya ako at tinarayan

"This is your damn fault, Tyler! Bakit mo siya pinabayaan na sumama sainyo ng walang bulletproof vest! Alam mo namang napaka delikado!"galit na sabi ni Tita. Iniyuko ko na lang ang aking ulo.

Ayoko ng sagutin ang kaniyang sinabi. Kaya hindi ko nalang siya sinagot at yumuko.

Napatingin ako sa pintuan ng Emergency room ng bigla itong bumukas.

Agad na lumabas ang doctor kaya lumapit na kami ni Tita.

"Are you the family of the patient?"nagtatakang tanong ng doctor. Agad na tumango si Tita.

"I'm her mother and this is her husband."seryosong saad ni Tita.
Napatitig ako sakaniya ng sabihin niya na asawa ako ni Scarlet.

"The patient is now stable. However, we still need to check her condition. But anytime she'll regain her consciousness. We'll now transfer the patient in her assigned room. You could visit her, if you wanted to,"nakangiting sabi ng doctor.
Napasinghap naman ako ng maigi dahil ligtas si Scarlet.

"Thank you doc,"mahinang sabi ni Tita. Ngumiti ang doctor at naglakad na papalayo saamin.

"Puntahan mo na muna ang mga anak mo, Tyler! This is your time para makilala mo sila. Hanggang tulog pa si Scarlet. You know that she doesn't want you to meet your children,"nakangiting saad ni Tita. Napatitig ako sakanya sa sinabi niya. Is she not mad at me? Bakit ang bait niya parin saakin kahit marami akong kasalan sa anak niya.

"You deserve to meet your children. And i'm doing this because my grand children needed you! They always ask me about you."mahinang saad ni Tita.

Napangiti naman ako sa sinabi niya.

"Thank you, Tita! Thank you so much!"nakangiti kong saad at dali daling tumakbo sa isang room kung saan nandoon ang mga anak ko.
Ngayon ay isinasailalim ang dalawa sa stress relieving.

Nakarating na'ko sa tapat ng  room kung saan ay nagpapahinga at isinasailalim sila sa stress relieving.

Agad ko itong binuksan at agad saakin na bumungad ay si Ion.

Natigilan ito at tiningnan ang dalawa kung anak na busy sa pag dadrawing.

"Are you here for them?"tanong naman ni Ion.

Tumango ako at tipid na ngumiti.

Niluwagan niya ang pagkaka bukas niya ng pinto kaya pumasok na ako sa loob.

Agad namang napatingin saakin ang dalawa kong anak.

"Your the mean guy!"nakangiting saad ni Verliza. Ngumiti nalang din ako sakanya.

"Sorry for being rude!"nakangiti kong sabi.

Ngumiti lang din ito at tumango.

"Its ok!"nakangiting sabi ni Verliza. Tinitigan niya ulit ako. She's very active, you couldn't imagine she experienced that kind of traumatic experience.

"Ikaw din po ba 'yung kanina diba! Yung isa sa mga nag save samin ni Kuya Brian!"nakangiti niyang sabi. Agad akong tumango.

"Thank you for saving us po! How's mommy? Is she ok?"malungkot na tanong ni Verliza. I just nooded at her.

Tiningnan ko si Brian at
Nakatitig siya saakin.

"I look like you po,"seryosong sabi ni Brian. Napangiti ako sa sinabi niya.

Yes! Because i am your father!
Sobrang bilis ng tibok ng aking puso.

Gusto ko ng sabihin na ako ang kanilang tatay pero hinay hinay lang.

"Your right kuya Brian! He does look like you. Are you related with mommy? Diba ang surname niyo po ay Sy and our surname too is Sy. Are you our tito or anything?"nakangiting tanong ni Verliza. Ngumiti ako at hinagkan ang kaniyang pisngi.

"Huwag sana kayong mabigla sa sasabihin ko!"seryoso kong saad.

Tumingin ako kay Ion.

"Hindi mo na ba hihintaying magising si Scarlet?"tanong niya naman. Agad akong umiling iling.

"Baka kapag hinitay ko pa siyang magising ay hindi niya na ako hayaang makasama ang mga anak ko!"seryoso kong saad.
Tumango nalang si Ion.

"Brian and Verliza huwag sana kayong mabigla sa sasabihin ko. Alam kong 5 years akong wala sa piling niyo. I'm so sorry kung nagkulang ako sainyong tatlo. If i know about the three of you, i will pursue your mother to be with me again! Now i am here, hindi na ako magkukulang sainyong tatlo. Daddy, will be here now and i will do anything just to get your mother back in my arms again,"nakangiti kong saad. Halatang natigilan silang daawa sa sinabi ko.

Mas lalong sumakit ang aking nararamdaman dahil tumayo silang dalawa. Kaya napayuko ako dahil sa sakit pero naramdaman ko na may yumakap saakin kaya napa angat ako ng tingin at napatitig sa dalawa kong anak.

"I know that your our father i'm just testing you, if you'll accept us and admit that you're our father,"nakangiting saad ng aking anak na si Verliza.

Napaiyak naman ako sa sinabi niya.
Call me gay or anything but i'm damn happy right now! I finally met my children and its like a bang in my heart because my children are not mad at me!

"Daddy please be with us now ok! I am so happy right now that i finally met our father!"nakangiting sabi ni Brian. Agad ko silang niyakap na dalawa.

"Yes, i am not leaving you all again! I will be a good father from now on,"nakangiti kong saad. Naramdaman kong tumango silang dalawa.

Hindi parin mawala ang ngiti sa aking labi dahil finally, nakilala ko na ang dalawa kong anak. Isa nalang ang aking kailangan kilalanin, si Grey.

"Tyler!"napalingon naman ako kay Ion. Ngumiti ito saakin.

"Kailangan mo na munang umalis dahil paparating na ang mga doctor. Kailangan muna nilang mag undergo sa stress relieving nila,"nakangiting saad ni Ion.

Tuamango nalang ako at tumingin ulit sa dalawa kung anak.

"Pupuntahan ko na muna ang mommy niyo, ok. I'll check if she's already awake!"nakangiti kong sabi. Tumango silang dalawa.

"Balik ka po daddy hah!"nakangiting sabi ni Verliza.

Ngumito ulit ako at hinalikan siya sa forehead pati narin si Brian.

Agad na akong lumabas ng kwarto at patakbong pumunta sa room kung saan naka confine si Scarlet.

I will have you back my queen. Hindi ko hahayaang mapunta ka pa iba. Ngayong may anak tayo, ako lang ang dapat na magiging asawa mo. I'll marry you again and do everything just to express my love for you.

I love you, Scarlet Venice Sy.