Vengeance

Chapter 30

SCARLET

Pagkatapos ng meeting ay agad kong inaya si Verliza para maka alis na sa kompanya ng kaniyang tatay.

"Wait!"natigilan ako sa biglang pag sigaw ni Tyler.

Tinitigan ako ni Ion at umiling iling saakin. Agad ko siyang sinenyasan na dalhin na sa aking kotse si Verliza.

"Princess! You go with your Ninang Ion for now. I just want to talk to Mr. Sy."nakangiti kong banggit sakanya. Tumango tango naman si Verliza at tumitig kay Tyler pinagmasdan ko lang ang ginawa ni Ver.

"Mr. Sy! Don't be mean to my mommy! She's not feeling well right now po kaya po please be good to her! Thank you,"nakangiting sabi ni Verliza.

Tumango naman si Tyler pero halata sakanya ang galit.

"Let's go now Ver."pag aya naman ni Ion sakanya.

Pinagmasdan pa ako ni Ion at timaasan niya ako ng kilay bago nag martsa paalis.

"Totoo nga'ng may anak ka na Scarlet."seryosong saad ni Tyler.
Tinitigan ko siya at tinaasan ng kilay at ngumiti nalang din.

"Yes i have a child! So what? Tyler."mataray kong sabi.
Suminghap ito at ikinuyom ang kaniyang mga kamay.

"I'm still your husband, Scarlet! How dare you!"galit niyang saad kaya mas lalo akong natawa sa sinabi niya.

"Oo asawa kita pero sa papel na lamang iyon, Tyler. Ano naman ngayon kung may anak ako! Ikaw 'nga ay may anak na sa iba! So pwede ba, mind your own business!"galit kong sabi sakanya.

Umiling iling ito.

"Sino ang ama ng anak mo?!"galit niyang sigaw.
Tinitigan ko lang siya.

Ikaw! Ikaw ang ama ng mga anak ko Tyler! Pero napaka swerte mo naman para malaman mong may anak ka. You lost us from the very start! You lost them when you decided to be with your mistress.

"Tsssk, wala ka ng pakielam kong sino ang ama ng anak ko!"galit kong sabi sakanya.

Hindi ko na kayang magtimpi sa isang katulad niya!

"Is she my child!"galit nitong sabi. Natigilan ako sa sinabi niya. Pero agad 'rin akong umiling iling sa sinabi niya.

No! I can't let him know the truth about our children. Hinding hindi pwede!

"No! How dare you to claim yourself as the father of my child. Simula palang wala ka ng anak! Simula palang ng namatay ang mga anak ko!"galit kong sigaw.

Sorry mga anak kailangan kong maipalabas sa tatay niyo na patay na talaga kayo. I'm so sorry mga anak.

Nakita kong ikinuyom niya ang kaniyang kamay at malakas na sinuntok ang lamesang nasa kaniyang gilid.

Tininganan niya ako. To my surprise i saw him crying! Is he crying because of my children?

"I'm so sorry Scarlet. Sana nalaman ko kaagad iyon para naprotektahan ko kayong mag iina. I even wished that they actually survived that tragedy but i already heard from you that they are now dead! I want to be a perfect father. Pero hindi ko na iyon magagawa sa sarili kong mga anak dahil wala na sila. I lost them because of my stupid decisions."umiiyak niyang saad.

Seeing him like this, breaks my heart. I just want to tell him that our children are still alive. But sorry, Tyler. I can't tell you! I want you to discover it.

"Tyler, that is now in the past! They're now happy and safe there in heaven. I know that they are guiding us here! You can still be a good father to your child. Lisana needs you Tyler!"mahina kong saad.

But my children needs you too, Tyler. They need you as their father!

"I know! But i have some responsibilities to you, Scarlet! And that is to be a good husband for you! Kahit dito makabawi ako!"sabay hawak niya saaking mga kamay. Umiling iling ako at binawi ang aking kamay.

"You don't have responsibilities to me, Tyler. You have the responsibilities to your child. Please let Lisana experience a happy family! Kahit sa anak niyo ni Violet ay maiparamdam mo ang pagiging isang mabuting ama."seryoso kong saad.

Umiling iling si Tyler.

"No! Scarlet. Let us be together again! Babawi ako sa lahat ng aking na gawa and i will be a perfect father to your child! I will treat her like my own child! Please give me a chance to fulfill my duties as your husband," malungkot nitong saad.

"I already said that i don't need you! Huwag mo ng ipilit ang sarili mo saakin because i will never let you be part of my life again."seryoso kong saad.
Mas lalong lumakas ang hikbi ni Tyler.

"S-Scarlet please, i can't live without you!"umiiyak niyang saad.

"Stop crying Tyler! Walang maidudulot 'yang pag iyak mo saakin! Hindi niyan maibabalik ang mga ginawa mo saakin noong panahong mahal na mahal pa kita. Tyler please, we cannot be together again! You have your own family now and i have the same though."seryoso kong saad.

Ngumiti ito ng pilit saakin at hinilamos niya ng kaniyang kamay ang kaniyang mukha.

"So you and that Seung are really together! Verliza is your child with him! DAMN! It hurts me so much, Scarlet!"galit niyang sigaw.

Huminga ako ng malalim at pilit na ngumiti sakaniya.

"So you already know it, Tyler! Ngayong alam mo na ang lahat. Hinihintay ko na lang ang pagpoproseso ng ating annulment. Because we can't be together! Me and Samuel are happy with each other. Masaya na kami nila Verliza!"seryoso ko lang na saad. Pero bigla akong natigilan ng halikan niya ako.

Napahawak ako sa aking puso dahil sobrang bilis ng tibok ng aking puso. No! This kind of feeling is getting back again!

Agad kong itinulak si Tyler.

"Hindi ako naniniwala sa sinasabi mo Scarlet! Sa oras na maputanayan kong nagsisinungaling ka-"pinutol niya ang kaniyang sasabihin at tinitigan ako ng mabuti.

I took a deep breath and raised my eye brows.

"Kukunin kita at magiging akin ka ulit!"seryoso niyang sabi at tinalikuran na ako.

How dare you! I hate you! I hate myself. Bakit napaka marupok mo Scarlet, bakit?! As if he can take me back. No way!