Kamera Arkadaşı (Jiley FanFic.)

31. Bölüm: Benim. Sadece benim.

Multimedya'yı Justin ve Miley sanın.

Bölüm şarkısı; Cem Özkan -Bir Hayat Yeter Bize.

Keyifli okumalar dilerim.

***

Korkmak sadece 'Korktum.' deyince mi oluyordu? Korkmak bu kadar basit miydi?

Justin yanımdaydı ancak hâlâ korkuyordum.

Onun beni bırakıp gidecek korkusuydu bu. "Sevgilim gitmeyeceğim, duymadın mı? Scott'a hayır dedim."

Beni sardı. Başımı göğsüne yasladığımda "Emin misin?" diye sordum. Alnıma bir öpücük bıraktı. "Sana söz verdim Miley, ben sözümden dönmem. Eğer dönecek olursam, beni öldür tamam mı? Çünkü ben sensiz bir günü dahi hayal edemiyorum."

"Bunları beynimi yıkamak için söylemiyorsun, değil mi?" deyip ona bakmaya çalıştım. Yavaşca güldü. "Hayır Cyrus." Çenesini öptüm, o bile biçimliydi.

"Şimdi yemeğimizi yiyelim, çünkü benim karnım aç." dedim. Justin elini karnıma koyup ovaladı. Buna karşılık karnım garip sesler çıkardı.

"Evet, acıkmış." Beraber güldük.

"Sen burada bekle, ben getireyim." Beni salonda bırakıp mutfağa geçti.

Onu beklerken ayağa kalktım ve camdan dışarıya baktım.

Tanrım, onun ömrünü benim ömrümle bir et, lütfen. Buna ihtiyacım var.

Gözlerimi yumup derince iç çektim.

Akşam babam ve annemle konuşsam iyi olacaktı.

Sarah hâlâ düğün işiyle uğraşıyordu. Bir aya düğünü vardı. Gülümsedim. En azından birilerimiz telaş içindeydi.

"Hadi," yumuşak kadife sesi duyunca gözlerimi açıp topuklarımda döndüm. Sofrayı kurmuştu.

Ona doğru ilerledim. Bana koyduğu yere geçip gülümsedim. "Ellerine sağlık."

"Daha yemedin, parmaklarını yiyeceğine iddiaya girerim."

"Umarım sevgilim, umarım."

Makarnayı çatala doladım. Ağzıma atıp gözlerimi yumdum. "Hım... Çok leziz."

"Biliyorum."

"Ego yığını."

Gülümsedi. Beraber güzelce sohbet ederek yemek yedik. Televizyonda buz hokeyi maçını izliyorduk. Saat geç olmuştu.