Kamera Arkadaşı (Jiley FanFic.)

4. Bölüm: Anne Tavsiyesi

Merhaba! :3

Çok geçmeden bir bölüm daha yayınladım, çünkü bir önceki bölüm (3. Bölüm) içime sinmedi. Bir dahaki bölüm ne zaman gelir bilmiyorum :/ Ama yakında gelir ajshsh ;)

Her neyse :D iyi okumalar :')

***

Odadaki koltuğa yöneldim. Oturup yayıldım. Ama rahat edemedim. Konser bitmişti.

"Neden geldin?"

Ayağımı uzatıp iyice yayıldım. "Sadece süprizi yapmak için geldim Cyrus. Bir de Twerk şarkısını tek söylemene gönlüm el vermedi."

Evet, birlikte söylemiştik. Sahneye gelip şarkıya eşlik etmişti.

"Tamam."

Odaya giren Sarah'a "Ne zaman yola çıkacağız?" dedim. "Gece." diye yanıtladı. Onu başımla onayladım. Justin "Ben gitmeliyim, hem yarın konserim var, senin de var. Sonra görüşürüz." deyip ayağa kalktı. Ben de ayağa kalktım. "Otursaydın."

Çarpıkça gülümseyip saçını salladı. "Sonra Cyrus," dedi ve "Kendine iyi bak." diye ekledi. Onu başımla onayladım. "Sen de kendine iyi bak Bieber." Sarah, Justin'in omzuna kolunu koydu. "Daha da yükselmeni bekliyorum Justin." dedi. Justin "Merak etme Sarah, Miley'i bile geçerim." deyip bana göz kırptı.

Ona gülümsedim. "Geçemeyeceğin için sorun yok Justin."

Sarah "Ben yemek yiyeceğim." deyip odadan çıktı. "O işler belli olmaz Cyrus, kendine çok güveniyorsun."

"Çünkü yapabileceğimi biliyorum Justin."

"Tamam, o zaman sonra görüşürüz. Ben kaçtım."

Zaten hayatımın her noktasında kaçtın Justin. Korktun ve kaçtın. Sorun yok, ben alıştım.

"Görüşürüz." Odadan çıktığında derin bir nefes aldım. O rüyadan sonra dengem tamamen şaşmıştı. Eskisi gibi düşünemiyordum. Bu çok saçmaydı. Yani, hâlâ onu düşünüyor olmam acayip saçmaydı. Sonuçta bitmiş ve gitmişti.

Yollarımız ayrıydı.

***

Evde bir o yana bir bu yana dönerken özel şoförün nerede kaldığını düşünüyordum. Saate baktım. Uçağın inmiş olması gerekiyordu. Yoksa? "Hayır!" diye bağırdım.

Öyle bir şey olamaz!

Gözlerimi kapatıp dilimi dudağımın üstünde gezdirdim. Mutfağa geçip kendime su doldurdum. Suyu yudumlarken ayağımla yerde ritim tutturdum.

Can sıkıntısı iğrençti.

Gözlerimi açtım. Bardağı geri bırakıp telefonun yanına gittim. Liam'ı aradım ama "Aradığınız kişiye şuanda ulaşılamıyor." diyen iğrenç sesli kadın girince telefonu koltuğa fırlattım. "Lanet olsun! Neden yalnızım?" diye bağırdım.

Kesinlikle şuan iyi değildim. O rüya tamamen beni silip atmıştı. Şuan kendim gibi hissetmiyordum.

Kollarımı göğsümde birleştirdim. Evin içinde tur atmaya devam ettim. İlk defa kendimi bu kadar boş hissediyordum. Ve bunu hiç sevmemiştim.