Alvin gittikten sonra çatı katına çıkmaya karar verdim. Bütün merdivenleri çıktığımda çatı katı olmadığına emindim.
4 katlıydı bu ev ve ben şuan 4. kattaydım. Bu evin çatı katı varsa oranın burası olması gerekirdi ama burası çatı katına benzemiyordu. Normal bir koridor gibiydi. Sadece duvara dayalı olan bir dolap vardı. Birde dolabın üstündeki not. Bir dakika not mu dedim ben ? Ne notu lan ?
Gidip dolaba yapıştırılmış olan kağıdı elimi aldım. Mavi bir kağıdın üzerine yazılmış olan yazı oldukça dikkat çekiciydi.
Eski bir dolabın üzerine özenle yapıştırılmıştı. Üzerindeyse sadece "Üzgünüm sevgilim yıldızlar çağırıyor.." yazılıydı.
Off çok saçma. Acayip klişe. Iyy midem bulandı resmen. Bu ne bee. Üzgünüüümmm sevgiliiiiimmm yıldızlaaaarrr çağırıyoooo. Burda ağlamamız gerekiyor mu ?
Ben bu düşüncelerle dolabın kapağını açtığımda kelimenin tam anlamıyla "göt" gibi kalmıştım.
Bir dolap kapağının bir odaya çıkacağını tahmin edemezdim herhalde değil mi?
Odada siyah hakimdi. Bütün ev gibi. Sanki siyaha aşık olduğumu biliyormuş gibi. Odanın duvarları, yatak, çarşaflar, eşyalar, her şey siyahtı. Ama odanın duvarlarının her santimi resimlerle kaplıydı.
Gözlerim dolmuştu. Ağlamamak için kendimi sıkarken birden dayanamayarak hıçkırıklar içinde ağlamaya başladım.
O resimler... Resimlerdeki o kadın... Büyük playboy oğuzhan kaptanoğlu ne çok seviyormuş karısını be... Ne aşkmış lan !!! Annem işte ya. Teyzemin resimleriyle büyüttüğü o kadın... Hiç görmediğim annem...
Karşımda her haliyle duruyordu. Banyodan sonra bornozuyla çekilmiş bir fotoğraf, yanında yağmur altında sırılsıklam olmuşken, lunaparkta, sinemada, yolda, evde, uyurken... Her şekliyle annem vardı karşımda.
Ne de güzelmiş lan.
Duvara yaslanıp yere otururken bir şeye çarpmıştım. Karanlık olduğundan neye çarptığımı görememiştim. Ve aniden tavandaki hareketlilikle neye çarptığımı anlamıştım.
Kafamı kaldırdığımda evin çatısı katlanıyordu resmen. Salak salak bakıp neler olduğunu anlamaya çalışırken geride sadece odanın üstünü kaplayan bir cam kalmıştı.
Tüm güzelliğiyle yıldızlar yukardan doğru bana bakıyordu.
Bir dakika!!!
Yıldızlar ?
Yıldız Holding ?
Özel Yıldız Koleji ?
Yıldız Eğitim ve Araştırma Hastahanesi?
"Üzgünüm sevgilim Yıldızlar çağırıyor..." ?
Yıldız? Ha? Noluyo amk ? Ne lan bu yıldız sevdası?
Bir sabah uyanıyorum sonra hiç bilmediğim yıldızlarla kaplı hayatın içinde buluyorum kendimi. Diz iz e SAÇMALIK!!!
Neden Kaptanoğlu holding değilde Yıldız holding?
Neden Masal koleji değilde Yıldız koleji?
Ne bu yıldız merakı???
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yıldız Masalı
RomanceHerşey bu kadar zormu olmalıydı onun için? Herkes gibi sıradan rahat bir hayatı olması niye bu kadar zordu? Zaten hayatın en acı yüzünü doğduğu gün öğrenmişti. Annesi doğumdan bir kaç saat sonra ölmüş, babası ise doğduğunda bir kere bile görmeye gel...
