𝐑𝐨𝐬𝐞𝐰𝐨𝐨𝐝 𝐇𝐨𝐭𝐞𝐥 #𝐀𝐁𝐀𝟐𝟎𝟏𝟗

21/ Όπλο

*Δεν έχω λόγια για τις 1k αναγνώσεις. Αλήθεια σας ευχαριστώ με όλη μου τη καρδιά και σας αγαπώ άλλο τόσο και περισσότερο. Επίσης καλά Χριστούγεννα σε όλους και στις διακοπές να ξεκουραστείτε. Θα ανέβουν σίγουρα κι άλλα κεφάλαια αυτές τις δύο εβδομάδες αλλά μέχρι τότε να περνάτε καλά και να προσέχετε♥

"Ελπίζω να μην διακόπτω" χαμογελάει ο άνθρωπος που κρατάει το όλπο ακόμα στο χέρι του. 

Όμως τότε δεν χρειάζεται να επαναλάβω την φράση "Εσύ είσαι ο δολοφόνος;". Γιατί το αισθάνομαι πως είναι.

Τον κοιτάζω αλλά αυτός δεν φαίνεται να μου δίνει την προσοχή που θα περίμενε κανείς. Κατευθύνεται απλώς απειλητικά πρός τον άντρα δίπλα μου.

Ακουμπάει το όπλο στον κρόταφό του και ξαφνικά, κατά πολύ περίεργο τρόπο, ένα αίσθημα συμπόνιας για τον άντρα που με "προειδοποιούσε", με περιλούζει.

"Για ποιον πούστη λόγο Dan γαμώτο; Εγώ σε εμπιστεύτηκα ρε μαλάκα." 

Dan. Γαμώτο τώρα όλα συνδέονται. Ή μάλλον σχεδόν όλα.

Δεν έχω πολλές επιλογές. Ή θα σώσω έναν άνθρωπο, ή θα σώσω το τομάρι μου.

Αποφασίζω να κάνω το πρώτο και απομακρύνομαι με αργά βήματα καθώς ο φονιάς συνεχίζει να ουρλιάζει στον Dan.

Δεν έχω ιδέα τι διάολο κάνω με τη ζωή μου αλλά, με μπρδεμένο κεφάλι, αρπάζω ένα κούτσουρο και το πετάω πάνω στον δολοφόνο κλείνοντας σφιχτά τα μάτια μου και βγάζοντας μια παρανοϊκή κραυγή.

Μόλις ανοίγω ξανά τα μάτια μου διαπίστώνω ότι κλαίω. 

Διαπιστώνω ακόμα ότι ο άνθρωπος αυτός, αν όχι νεκρός, είναι σίγουρα σοβαρά τραυματισμένος.

Διαπιστώνω ότι ο Dan δεν πιστεύει στα μάτια του.

Διαπιστώνω ότι το χώμα κοντά του έχει πάρει τις πιο ερυθρές αποχρώσεις του κόσμου.

Το σώμα μου έχει παγώσει. Δεν ξέρω τι κάνω. Ξέρω μόνο ότι κλαίω και ότι τα δάκρυα καίνε τα μάγουλά μου. Ξέρω ότι γαμώτο δεν αντέχω άλλο.

Δεν έχω καταλάβει ότι βρίσκομαι γονατιστός στο έδαφος, όταν ο Dan με αρπάζει άγαρμπα και με τραβάει κάπου μακριά.

"Άκου δεν σε συμπαθώ ή τίποτα τέτοιο αλλά σε ευχαριστώ. Θα ήμουν νεκρός τώρα αν δεν ήσουν εσύ.." νομίζω πως λέει αλλά δεν είμαι και σίγουρος.

"'Πρέπει να φύγουμε τώρα!" μουρμουρίζει. Όμως σταματάω απότομα και τράβαω το χέρι μου.