𝐑𝐨𝐬𝐞𝐰𝐨𝐨𝐝 𝐇𝐨𝐭𝐞𝐥 #𝐀𝐁𝐀𝟐𝟎𝟏𝟗

11/Σχέδιο

Το επόμενο πρωί, ο Harry μου εξήγησε το σχέδιό του,και με έκανε σχεδόν να μαρμαρώσω στην θέση μου όταν άκουσα τις τρελές ιδέες του.

Αυτό που μου ζητάει να κάνω είναι επικίνδυνο και είναι υπερβολικά έξω από τα νερά μου.

Αρχικά ήμουν επιφυλακτική, μετά συμφώνησα, όμως τώρα που στεκόμαστε στον ημιόροφο και ο Harry επιμένει να κατέβω στη ρεσεψιόν και να τηρήσω κατά γράμμα όλα όσα μου είπε, νιώθω αδύναμη για κάτι τόσο σημαντικό και κρίσιμο.

"Alice σου το είπα ξανά και θα σου το ξαναπώ. Δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Όχι όσο είσαι κόρη του Rosewood. Θα πάρεις τους καταλόγους με τα ονόματα κάθε ανθρώπου που βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε αυτό το κτήριο και θα επιστρέψεις εδώ."

"Σου ορκίζομαι Harry,αν οτιδήποτε πάει στραβά θα έχεις να κάνεις μαζί μου!" Ψηθυρίζω φωναχτά με έναν παράξενο τρόπο που δεν μπορώ ούτε η ίδια να καταλάβω. Τον βλέπω να γνέφει καταφατικά και αρχίζω να κατεβαίνω τα τελευταία σκαλοπάτια επαναλαμβάνοντας μια προσευχή στο κεφάλι μου.

Τελικά πριν το καταλάβω βρίσκομαι μπροστά από την ρεσεψιόν και στηρίζω τους αγκώνες μου στον ψηλό πάγκο. Προσπαθώ να εντοπίσω τον καραφλό άντρα όμως δεν είναι πουθενά. Ο μόνος άνθρωπος που βλέπω είναι ένας  ξανθός ψηλόλιγνος τύπος με γυρισμένη την πλάτη του σε εμένα.

Ξεροβήχω λίγο και τότε εκείνος γυρίζει απότομα, με κοιτάει και του πέφτει το στιλό από τα χέρια. 

Σκύβει να το μαζέψει και όταν σηκώνεται ξανά όρθιος μπορώ πλέον να τον αντικρίσω κανονικά.

Μοιάζει πραγματικά με μοντέλο και το πρόσωπό του είναι λες και βγήκε από περιοδικό. Τα μάτια του είναι καταγάλανα, σχεδόν άχρωμα όμως συγχόνως τόσο λαμπερά και όμορφα που χρωματίζουν τον κόσμο. Τα χείλη του είναι μεγάλα και φουσκωτά ενώ μερικές τούφες από τα χτενισμένα με τζελ μαλλιά του ξεφεύγουν και πέφτουν στο μέτωπό του. Τα μάγουλά του έχουν πάρει ένα βαθύ ερυθρό χρώμα και δεν μπορώ παρά να φανταστώ ότι και τα δικά μου μάγουλα είναι ακριβώς έτσι. 

Μετά από μερικά δευτερόλεπτα σιωπής και αφού αποφασίζω να θυμηθώ τον αρχικό σκοπό μου, εκείνος μιλάει πρώτος.

"Πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω;" λέει όμως η φωνή του είναι υπερβολικά βραχνή και αναγκάζεται να βήξει λίγο για να καθαρίσει τον λαιμό του.

"Εμ..ναι. Είμαι η Alice Rosewood η κόρη του ιδιοκτήτη αυτού του ξενοδοχείου και ο πατέρας μου, ανέθεσε σε εμένα προσωπικά μια μικρή δουλειά και θα χρειαστώ αν είναι εύκολο τους καταλόγους με όλα τα άτομα που διαμένουν εδώ και όλα τα άτομα που εργάζονται. " λέω με μια ανάσα και παρατηρώ ένα μικροσκοπικό χαμογελάκι να σχηματίζεται στην άκρη των χειλιών του.