𝐑𝐨𝐬𝐞𝐰𝐨𝐨𝐝 𝐇𝐨𝐭𝐞𝐥 #𝐀𝐁𝐀𝟐𝟎𝟏𝟗

14/Ρίσκο

Η καυτή γλώσσα του Harry χορεύει μαζί με την δική μου σε έναν τρελό και παθιασμένο χορό. Δεν έχω αισθανθεί έτσι ποτέ ξανά. Ποτέ ξανά δεν μπορούσα με ένα μόνο φιλί να αισθανθώ πως γνωρίζω το άλλο άτομο ολόκληρη την ζωή μου. Ποτέ το πάθος δεν με είχε κατακλύσει ολόκληρη, κάθε χιλιοστό κορμιού και ψυχής.

"Γαμώτο" μουρμουρίζει πάνω στα χείλη μου καθώς η γλώσσα του εξακολουθεί να βρίσκει καταφύγιο στο στόμα μου.

Τα χείλη του μετακινούνται σε κλάσματα δευτερολέπτου στον λαιμό μου, όπου και αρχίζουν να χαράζουν παθιασμένα μονοπάτια, ενώ παράλληλα τα χέρια του μετακινούνται σε όλο το υπόλοιπο κορμί μου στέλνοντας κύματα ηδονής σε όλο μου το είναι.

Το λογικό κομμάτι του εαυτού μου έχει εξαφανιστεί. Όσο και να το θέλω δεν μπορώ να σκεφτώ λογικά ούτε για μια στιγμή. Νιώθω λες και είμαι χαμένη κάπου στον δικό μου κόσμο μακριά από κάθε Alfie και κάθε δολοφόνο με μόνη συντροφιά τον Harry Styles.

Αβέβαιη και χωρίς να έχω την παραμικρή εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, μετακινώ τα δάχτυλά μου ανάμεσα από τις μακριές μπούκλες του και τραβάω ανεπαίσθητα τα μαλλιά του. Σταματάω αφού είμαι σχεδόν σίγουρη ότι πονάει όμως όταν ένα ελαφρύ βογγητό ξεφεύγει από τα αμαρτολά χείλη του καταλαβαίνω ότι μου δίνει πάσα να συνεχίσω. 

Τραβάω πιο δυνατά, εκτονώνοντας έτσι παράλληλα και εγώ όλα αυτά τα πρωτόγνωρα συναισθήματα.

Η εκτεθειμένη κλείδα μου είναι ο επόμενος στόχος του. Ρουφάει και πιέζει το ευαίσθητο αυτό σημείο, αφήνει υγρά φιλιά, με κάνει να χάσω τον έλεγχο έτσι που δεν τον έχασα ποτέ με κανέναν με μερικά μόνο φιλιά.

"Harry.." μιλάω πρωτη φορά μετά από πολλή ώρα. Η φωνή μου σχεδόν δεν βγαίνει. Είναι βραχνή σαν να ξύπνησα από λίθαργο, και το στόμα μου στεγνό σαν να έμεινα σιωπηλή μέρες ολόκληρες. Το χέρι του μετακινείται κάτω από την μπλούζα μου, χαιδεύοντας το δέρμα μου με επαναλαμβανόμενες κυκλικές κινήσεις προκαλώντας μου ρίγος. 

"Alice.." η φωνή του ένας ψήθυρος. Ο ομορφότερος ψήθυρος.

Μπλέκουμε συναισθήματα σε όλη αυτή την αναζήτηση και ξέρω πως ή το αποτέλεσμα θα είναι ευχάριστο, ή θα είναι τόσο δυσάρεστο που θα καταστρέψει τα πάντα. Όμως πάντοτε η μητέρα μου έλεγε: Είσαι μια απόφαση μακριά από μία καινούρια ζωή. 

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ρισκάρεις, ακόμα και αν κρίνεται ολόκληρο το μέλλον σου από αυτό. Απλώς κάν'το. Ρίσκαρε, πάλευε και έχε θάρρος.