𝐑𝐨𝐬𝐞𝐰𝐨𝐨𝐝 𝐇𝐨𝐭𝐞𝐥 #𝐀𝐁𝐀𝟐𝟎𝟏𝟗

18/ Μαχαίρι

"Ο Ethan είναι ανιψιός μου. Είναι για την ακρίβεια ο.. μονάκριβος γιός της αδερφής μου. Ο πατέρας του δολοφονήθηκε μπροστά στα μάτια του όταν ήταν μόλις εννέα χρονών. Η αδερφή μου ήταν κι αυτή παρούσα στο τραγικό σκηνικό και δεν το άντεξε γιατί ήταν τόσο βαθιά ερωτευμένη με τον άντρα της που ούτε καν που σκεφτόταν τα ίδια της τα παιδ-, εννοώ..το παιδί της όταν τράβηξε το μαχαίρι από το στήθος του με όση δύναμη της είχε απόμείνει και το έμπιξε βαθιά στα πλευρα προσκαλώνας τον χάρο να την πάρει μακριά." 

Το στομάχι μου γυρίζει ανάποδα ακούγοντας τη φρίκη όσων μου λέει. Δεν μπορώ παρά να ανοίξω διστακτικά το στόμα μου και να ρωτήσω "Γιατί τον δολοφόνησαν;"

"Είχε μπλέξει με κάτι τύπους.. Δεν γνωρίζω ακριβώς αλλα καταλαβαίνεις..Χρέη, απειλές και πολλά πολλά άλλα οδήγησαν σε αυτό που μόλις σου διηγήθηκα.Τέλος πάντων. Ο Ethan ζούσε από εκείνη την ημέρα μαζί μου. Τον αγαπούσα σαν δικό μου παιδί και επειδή ζούσα μόνη είχα αφοσιωθεί ολόκληρη σε αυτόν. Όμως δεν του ήταν αρκετό και το γνώριζα. Το παιδί αυτό είχε κλειστεί στον εαυτό του και είχε αφήσει εμένα και τα πάντα στην απ'έξω. Έκανα τα πάντα για να του τραβήξω την προσοχή αλλά μάταια. Ήξερα ότι ήταν βαθιά πληγωμένο και ήξερα επίσης ότι η εικόνα των δύο νεκρών γονιών του θα τον στοιχειώνει για την υπόλοιπη ζωή του. Χρειαζόταν έναν ψυχολόγο αλλά έστω τη λέξη αν ανέφερα μου φώναζε και ξεσπούσε επάνω μου σαν να μην υπάρχει αύριο. Ήθελε απελπισμένα να πάρει εκδίκηση. Από τον Θεό; Από το σύμπαν; Από τη μοίρα; Από την ίδια τη ζωή; Από αυτους που τους σκότωσαν; Δεν ξέρω αλλά ήθελε εκδίκηση όσο τίποτα άλλο. Και την πήρε. Πέντε ακριβώς χρόνια μετά την τραγική εκείνη ημέρα, ο Ethan ο οποίος είχε να βγει έξω με την θέλησή του χρόνια ολόκληρα, έφυγε από το σπίτι και γύρισε ξανά πολύ αργά το βράδυ. Συνεχιζόταν αυτό για πολλές μέρες και η συμπεριφορά του ήταν εξαιρετικά παράξενη και μυστηριώδης. Μέχρι που ένα βράδυ γύρισε σπίτι το ξημέρωμα, γεμάτος αίματα στα χέρια και στα ρούχα. Είχα πέσει από τα σύννεφα. Δεν πίστεψα ότι είχε κάνει μια τέτοια πράξη μέχρι που το επόμενο πρώι ολόκληρο το Λονδίνο βούιζε. Νεκρό είχε βρεθεί στο πάρκο της γειτονιάς μας ένα εφτάχρονο κοριτσάκι. Η Gemma. Πήρα τον Ethan και φύγαμε από τη χώρα τουλάχιστον μέχρι το ζήτημα να ξεχαστεί. Ήξερα τι είχε περάσει και δεν θα άφηνα ένα λάθος να του καταστρέψει ακόμα περισσότερο τη ζωή. Επιστρέψαμε στο Λονδίνο τρία χρόνια μετά. Ενηλικιώθηκε έναν χρόνο αργότερα και συνέχισε αυτό που στα δεκατέσσερά του ξεκίνησε. Ήμουν τρομερά απογοητευμένη και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Δεν ζούσε πλέον μαζί μου και ούτε καν που επικοινωνούσαμε. Στις ειδήσεις ακουγόταν συνεχώς το ίδιο:"Φόνος στο Λονδίνο". Δεν ήθελα να το πιστέψω αλλά το ήξερα βαθιά μέσα μου ότι το παιδί αυτό φεύγοντας μακριά μου διέπραξε περισσότερους από έντεκα φόνους. Αλλά έφτασε και η μέρα που τον έπιασαν και βρέθηκε στην Pentonville εγκλοβισμένος σαν άγριο ζώο. Και ακριβώς αυτό ήταν. Ένα αγρίμι. Τον επισκεφτόμουν σχεδόν καθημερινά αλλά δεν έδειχνε να έχει μετανιώσει και πολύ για τα σφάλματά του. Και μου είπε ότι θα το σκάσει. Και το έσκασε. Και τον βοήθησα να έρθει εδώ αλλά μόνο επειδή μου ορκίστηκε ότι ήθελε ένα ακόμα πράγμα να κάνει και μετά ήταν αποφασισμένος να περάσει την υπόλοιπη ζωή του πίσω από σιδερένια κάγκελα. Η αλήθεια είναι ότι έχει αναγκάσει τουλάχιστον το μισο προσωπικό να κάνει πράγματα που δεν θα έπρεπε. Και η αλήθεια είναι ότι δεν έχω καταλάβει ακριβώς "το πράγμα" για το οποίο μιλούσε. Ήξερε όμως οτι ο Harry Styles, ο αδερφός του μικρού εφτάχρονου κοριτσιού θα τον ψάξει και θα τον βρει και αυτό ήθελε. Ήθελε να βρεθούν και οι δύο σε αυτό το ξενοδοχείο για να μπορέσει να τον σκοτώσει. Αλλά αντιλήφθηκε μόλις εμφανίστηκες εσύ ότι δεν θα είναι όσο εύκολο νόμιζε και έτσι πρόσθεσε στη λίστα του μερικά ακόμα ονόματα." ολοκληρώνει χαμογελώντας αμυδρά. Η γυναίκα αυτή είναι άρρωστη σαν τον ανιψιό της. Βοηθάει έναν απο τους κορυφαίους δολοφόνους της Αγγλίας ολόκληρης να γλυτώσει και όχι για πρώτη, αλλά για δεύερη φορά αν όχι και περισσότερες.