SU TANRISININ GELİNİ

☽ PLAN

Bana ulaşmak için;

İnstagram hesabım = endless_q.r

Twitter hesabım = Endless_QR

❤️

▏₰ Mana

Buraya ne hayallerle geldiğimi bilemesem de beklediğim kesinlikle bu değildi. Hala karşımda duruyor oluşuna inanasım gelmiyordu. Bir defaya mahsus rüyama girmiş bu adamın yüzünü hatırlayamasam dahi kehribarını unutmam mümkün değildi. Gece denizinin ortasında bana bakan irisler ateş böceklerini andırmıştı.

Şimdiki kadar soğuk değillerdi.

Damarlarını istila eden nefretin derinliği korkunçtu.

Ağzından çıkacak bir sorgulama, en azından kim olduğumu merak etmesini umarken söylediği iki kelime kıvılcım olup tüm umutlarımı ateşe vermişti.

"Neden hayatta?"

Başımın üstünde patlayan camın kırıkları tepemden aşağıya dökülürken etimde açtığı yarıklar hakikati yüzüme tokat gibi çarpmıştı. Kesikler sızlıyor, acısı kalbime vuruyordu.

Burada da yerim yoktu.

Üstüme devrilen enkaz ağırdı. Öyle bir sarsıldım ki bir an için ayaklarım beni taşıyamayacak sandım.

İçimde öteleye öteleye büyüttüğüm kahır düğümlerinden çözülerek serbest kalmıştı. Hür kalan ızdırap geçmişle bugüne ait ipliklerden meydana geliyordu. Yüzlercesi dağılarak, taze yaralardan içeriye sızdılar.

Towaya bakmak istiyor, beni buradan götür diye yalvarmak istiyordum. Gözlerimi bu adamın nefretinden çekebilsem yapacaktım da, yapamıyordum. Beni burada istememesini geçtim aldığım nefeslerin peşine de düşmüştü.

Hafifçe kaşlarımı çattım. Ne yaparsa yapsın, ne kadar düş kırıklığına uğrarsam uğrayayım duygularımı ona belli etmeyecektim. Boyun eğmeyecek, dik duracaktım.

"Bu beni aşardı."

Towa'nın ne demek istediğini anlamamış olmalı ki bakışları anlık ona kaydıktan sonra tekrar bana çevrildi. Gözlerindeki garezi açıkça görmemi istediğinden bakışlarını bilerek üstümden çekmiyordu.

"Emirlerim ne zamandan beri sizi aşar oldu? Üçünüze defalarca söyledim; eğer musubetli bu şeyler ortaya çıkarsa düşünmeden canlarını alın."

Musibet... bu bendim.

"Muhafızlar!" Girişte yankılanan çağrıyı duyan muhafızlar koşar adım içeri girerek kehribar gözlerin sahibine saygıyla selam verdiler. Ardından kazık yutmuşlarcasına dimdik durarak emirleri beklemeye koyuldular.

"Şu şeyi zindana atın."

Muhafızlar bana doğru gelmeye başladıkları sırada Towa öne çıktı. Kollarını birbirine dolayarak tek kaşını kaldırdı. Muhafızlar verdiği gözdağını görünce tereddütle duraksadılar. Duruşu sıkıysa beni geçin diyordu. Beynim olanları algılamakta güçlük çekiyordu. Yaşadığım şoktan ötürü ne itiraz edebiliyor ne de tepki gösterebiliyordum. İstenmiyor olsamda öylece gitmeme izin vermeyecekti. Zira bir gelin her yönden ülke için tehdit unsuruydu. Towa'ya kızmak ve aldığı emre rağmen beni neden buraya getirdin diye hesap sormak istiyordum.

Beni istemeyeceğini biliyordu.

Üstelik o herifin zindanda çürümeme göz yumacak kadar kalbi taştandı.