Ben Yelda,
Kanımdan gelen güç ile yıllardır insanların rüyalarında dolaşıyorum ve asli görevimi yerine getiriyorum.
Ama kim bilebilirdi ki onun rüyasına tutsak olup, asıl rüyasının yönü değişenin ben olacağımı...
Adımla gelen o eşsiz gecede, onun ba...
Uzun bir aradan sonra size ulaşan bir bölüm. Aslında en beklenen bölüm. Uzun sözler yok, söylenecekler kelimelerimin arasına saklı.
Finale iki adım...
Upuzun bölümün sonunda buluşalım.💚
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌙
6 Gün Sonra
"Hançeri göğsüne paralel tutarak, bileğinden hareket ettir. Böylece hem bedenini dengede tutarsın hem de daha az enerji harcarsın." dedim bir elimin parmakları hançeri tutan bileğinde, diğeri de beline sarılmış şekilde bedenine nazikçe yön verdiriyordum.
Eskrimdeki hız ve atak ustalığımın inceliklerini Aktan'a öğretmekten şu an aşırı derecede zevk alıyordum. Parmaklarım kalın bileğinde narince gezerken ileri doğru salladığı hamlesi ile "Süpersin hayatım." dedim kocaman gülümseyerek ona en büyük gücü verdim.
Hançerin elimize geçtiğinin üzerinden tamı tamına altı gün geçmişti. Ben, Tesseract'ın yarattığı sahte hayal aleminde sürüklenirken Aktan, hançerin bulunduğu bölmeyi parçalamış ve boynunda asılı duran ucun, hançer ile birleşmesini sağlamıştı. Sonrasında ise beni o canavarın etki alanından hançerin kendi gücünün birleşimi ile kurtarmıştı. Şimdi ise daha fazlası için çabalıyordu.
Ama altı gecedir hala hançerin gücünü tam olarak kullanamadığımızı hissediyorduk. Aktan, Tesseract'ı yok ettiğinde ortaya çıkan enerjinin kendi bedeninden çaldığı ile ilgili bana kısa bir cümle kurmuş, benim içimde bir heyelan gibi yükselen telaş ile de hızla cümlesinin devamını dudaklarının en kuytu köşelerine saklamıştı.
Hançerin tam gücü ile etkisini sürdürmesi için ikimizin kanının gerektiğini biliyorduk fakat ne zaman, nasıl olacaktı işte bu büyük bir muammaydı.
Ama hem Aktan'ın hem de benim, içimde dört dönen his kırıntıları bizi yönlendirmek için hafifçe kendilerini belli etmek için içimizde kıpırdanıp duruyordu.
Ay'ı bekleyin.
Ve ikimizde bekliyorduk. Hislerimizin şaha kalkmasını, zamanımızın gelmesini ve bizi sona ulaştıracak olan tüm o acımasız ayrıntıların kontrolsüzlüğüne karşı tüm gücümüzle bekliyorduk.
Aktan'ın bileklerine dolanmış parmaklarımın altında, damarlarında çağlayan kanının çağrısı kulaklarımın zarını zorlayınca düşünce alemimden koparak, gözlerimi ruhuma toprak olan gözlere çevirdim.
Parmaklarım, tutuşunu gevşetince Aktan yüzünü kaplayan bir şaşırma ifadesiyle bana baktı. "Problem ne?" dedi içimde dolaşan kargaşayı anlamlandıramayarak. Benim bile nedenini bilmediğim bir his parçasının, içimden çıkmak için bedenimi zorlaması canımı sıkarken, bir de bunu Aktan'a açıklamam imkansızdı.
