Het geheim

13. Fynn

Ik strekte mijn armen en uit en probeerde voor me te zien hoe iets uit mijn lichaam naar mijn handen vloeide en in een vlam veranderde. Ondertussen sprak ik de woorden uit: 'Vlam en vuur, vuur en vlam, verschijn en verdwijn secuur.' Tot mijn verbazing gebeurde er niks.

Pas toen ik Nestor zachtjes hoorde lachen, drong het tot me door dat ik de woorden omgedraaid had. Ik had de spreuk gisteravond wel honderd keer in mijn hoofd opgezegd, en het was niet één keer fout gegaan. Blijkbaar was het moeilijk om tegelijkertijd de magie voor me te zien en de juiste woorden te zeggen. Tot zo ver mijn goede focus.

'Probeer het opnieuw.'

Deze keer zei ik het wel goed, maar nog steeds gebeurde er niks.

Met elke mislukte poging probeerde ik harder om de energie voor me te zien, of om de woorden zo krachtig te zingen als mijn meester had gedaan. Voor mijn gevoel ging elke poging slechter dan de vorige. Op een gegeven moment raakte ik, net als tijdens het mediteren, mijn geduld kwijt.

Uit wanhoop en frustratie gooide ik mijn handen in de lucht. 'Er klopt iets niet. Ik doe alles goed, het zou gewoon moeten werken.'

'Ga even zitten.'

Zijn houding wakkerde mijn frustratie nog verder aan. Snapte hij niet dat dit vervelend was? Het sloeg nergens op dat hij zo rustig bleef. Demonstratief ging ik op de vloer zitten in plaats van op de stoel tegenover hem en kruiste ik mijn handen voor mijn borst.

'Sluit je ogen.'

'Ik ben hier om spreuken te leren, niet om te mediteren.'

'Dat klopt, maar het is op dit moment te druk in je hoofd om ook maar aan magie te denken. Op deze manier ga je in geen duizend jaar een vlam in je handen toveren. Sluit je ogen.'

Met tegenzin deed ik wat hij zei.

'Adem in, adem uit. Zie de luchtstroom voor je. Je weet hoe het moet.'

Zo goed en zo kwaad als het ging, probeerde ik te herhalen wat we gisteren gedaan hadden. Eerst bleef ik gefrustreerd en werkte het niet, maar na wat voelde als een uur—en dus waarschijnlijk maar twee minuten was—kwam ik enigszins tot rust.

'Ik denk dat ik weer rustig ben.'

'Goed zo. Ga nog even door, dan ben je over een paar minuten echt rustig.'

Ik hield de opmerking dat ik zelf wel kon bepalen wanneer ik echt rustig was voor me. Nu ik erover nadacht, was dat nou niet bepaald een rustig iets om te zeggen.

Toen ik bij mezelf merkte dat de kleine groep rondwaaiende gedachtenwolkjes in mijn hoofd was overgegaan in slechts enkele witte stipjes aan een verder blauwe hemel, richtte ik mijn aandacht weer op de spreuk. Ik haalde mijn handen van mijn knieën af, deed de palmen omhoog, en begon te zingen. Door mijn hele lichaam voelde ik tintelingen, alsof er kleine wezentjes in mijn lichaam zaten die graag naar buiten wilden. Toen ik het laatste woord van de incantatie uitsprak, begonnen de wezentjes te bewegen naar mijn handen.

Ik deed mijn ogen open en zag een kleine vlam in mijn handen, ongeveer ter grootte van Nestors zakhorloge. De spreuk was gelukt! Ik had voor het eerst, als je mijn Openbaringen niet meetelde, magie gebruikt. Dit was een persoonlijke overwinning, net als het mediteren.

Nestor knikte goedkeurend en gebaarde naar de open haard. Ik liep ernaartoe en hield de vlam bij de houtblokken. Helaas gingen ze niet aan.

Hij haalde zijn schouders op. 'Je zult het nog een tweede keer moeten proberen, de vlam is niet sterk genoeg.' Voor ik teleurgesteld kon raken, voegde hij eraan toe: 'Maak je geen zorgen, de tweede keer gaat vaak beter en het is een goede kans om het nog een keer te oefenen. Om de vlam te laten verdwijnen zodat je opnieuw kunt beginnen, hoef je alleen de laatste twee woorden van de incantatie te herhalen.'

'Verdwijn secuur.' De vlam verdween, zonder geluid of ander effect.

Deze keer hield ik mijn ogen open en bleef ik staan. Hij had gelijk, de tweede keer ging makkelijker. Ik voelde de energie terwijl ik de woorden uitsprak en het leek alsof er nog meer wezentjes naar mijn handen stroomden dan de vorige keer. De vlam die nu in mijn handen verscheen, was al zo groot als twee zakhorloges. Het bleek genoeg om het hout mee aan te steken.

'Goed gedaan. Het gaat nog lastiger worden dan dit, en je zult deze spreuk ook verder moeten perfectioneren voordat je hem echt eigen gemaakt hebt. Daar gaan we de komende tijd hard aan werken. Maar dit is een puik begin. Je mag trots zijn op jezelf. Nu is het tijd voor een pauze, al wil ik wel graag dat je één ding voor me doet.'

----------

Ik heb een nieuwe cover! Wat vinden jullie ervan? Hij is gemaakt door Fantasydrops dus als je zelf ook zo'n pareltje wilt, zul je even bij haar covershop langs moeten gaan.

Het langste hoofdstuk tot nu toe, bijna 2000 woorden. Even een applausje voor jezelf als je het tot het einde overleefd hebt! ;)

En we zijn officieel over de duizend lezers heen! Hartstikke bedankt aan iedereen die hoofdstukken uit dit boek gelezen heeft.

Eén van de moeilijkste dingen aan het plannen van dit verhaal vond ik het uitwerken van het magiesysteem. Ik ben inmiddels eindelijk op een punt waar ik denk dat ik weet hoe ik wil dat het werkt, maar het kan goed zijn dat er nog steeds fouten, onlogische dingen, of ongebalanceerde dingen inzitten. Als je enige problemen ziet met het systeem, of als je nog dingen hebt die onduidelijk zijn, laat het alsjeblieft in de reacties weten. Dit is echt iets waar ik nog aan wil werken, dus elk beetje feedback helpt mee!

Vraag: ik heb het Broederschap nu meerdere malen genoemd in het verhaal. Voor nu hoeven jullie alleen te weten dat dat de overkoepelende organisatie van alle beroepen die Karthes veilig houden van monsters en ander gespuis. Patronussen zijn onderdeel van het Broederschap.
Dat wordt in het volgende hoofdstuk uitgelegd. Is dat op tijd, naar jullie mening? Of zijn jullie al gefrustreerd omdat jullie nog steeds niet weten wat het betekent? :P

Tot dinsdag :D