Het geheim

13. Fynn

Je kon eraan sterven? Het kon pijn doen? Dat was nieuw, dat klonk minder leuk dan het beeld dat ik tot nu toe van magie had gehad.

Maar dat had ik maar te accepteren, het ging me er niet van tegenhouden om mijn best te doen. 'Ik snap het.'

'Nu dat duidelijk is, kunnen we doorgaan naar het leuke deel van deze les. Wat weet je al van hoe spreuken uitgevoerd moeten worden?'

'Je moet een tekst opzeggen.' Dat was een veilige gok gezien wat ik gisteren in het boek had gelezen.

'Dat klopt deels, daar kom ik zo op terug. Nog meer?'

'Je moet bewegingen maken met je handen?' vroeg ik. Ik had in boeken wel eens gelezen dat dat gebeurde, maar ik wist niet of het echt waar was. 'Verder weet ik het niet.'

'Ook deels waar. Ik zal de basis uitleggen, maar onthoud dat dit lang niet alles is. Magie is ingewikkeld, we gaan echt de volle drie jaar nodig hebben om je alles te leren.' Daarna begon hij aan zijn uitleg. 'Er zijn drie onderdelen van spreuken. De energie, de incantatie, en de geleiding. De energie is iets dat door je lichaam stroomt, vergelijkbaar met bloed, maar dan ontastbaar. Je kunt het alleen voelen als je erop concentreert, en als je het niet voelt, dan werkt de magie niet. De incantatie heeft te maken met de woorden die bij een spreuk horen. Weet je nog welke dat waren voor deze keer?'

'Vuur en vlam, vlam en vuur, verschijn en verdwijn secuur.'

'Goed. In tegenstelling tot wat je antwoordde op mijn vraag, moet je de woorden niet slechts opzeggen. Het is meer als zingen. Je moet ze voordragen met gevoel en emotie. De woorden zijn als de vlam die de olie van de magische energie ontsteekt. Als je de incantatie goed uitvoert, is de spreuk gelukt. Dan is het laatste dat je nog moet doen, de juiste beweging maken met je armen en je handen om de energie de goede kant op te geleiden.' Hij wachtte even, en tikte met zijn vingertoppen tegen elkaar. 'Ben je klaar om je eerste spreuk te proberen?'

Ik vond alle informatie overweldigend, en wist nog niet concreet wat ik er nou mee moest.

'Niet helemaal. Het gedeelte van de incantatie is duidelijk, maar de energie en de geleiding niet. Hoe moet ik de energie precies "voelen" en wat moet ik met mijn handen doen om de vlam te maken?'

'Die eerste vraag kan ik niet beantwoorden, dat zul je zelf moeten uitvinden terwijl je bezig bent. Wel kan ik zeggen dat het een kunst is waar je je meditatielessen bij moet gebruiken. Het antwoord op de tweede vraag is: niks. Omdat deze spreuk zo simpel is, vereist hij geen bijzondere geleiding. Het enige wat je moet doen, is je handen met de palm naar boven houden.'

'Duidelijk. Mag ik nu beginnen?'

'Bijna.'

Hij stond op en ging tegenover me staan, armen uitgestrekt naar voren en handpalmen naar boven gericht. Met een kalme blik op zijn gezicht zong hij de woorden die bij de vlamspreuk hoorden. Voor die paar tellen dat het duurde, voelde ik de atmosfeer in de kamer veranderen. Ik kon mijn vinger niet zo goed leggen op wat er precies anders was, maar er was echt een duidelijk verschil. Alsof zijn woorden de hele ruimte vulden met krachtige magie. Het was tegelijkertijd angstaanjagend en schitterend.

Toen hij klaar was met zingen, verscheen in zijn handen een vlam ter grootte van een menselijk hoofd. Hij liep ermee naar de open haard en hield hem bij het brandhout, dat meteen vlam vatte. Daarna trok hij zijn handen terug en maakte een golvende beweging met zijn armen. Er klonk een kort gesis, daarna was de vlam uit.

'Nu is het jouw beurt,' zei hij. 'We gaan hier niet weg voor jij de open haard aangezet hebt.'

Mijn handen in de goede positie houden, een kort versje zingen, en de magie door mijn lichaam voelen stromen. Dat zou me toch moeten lukken.