Ravage | SKYA book 2 [COMPLETED]

42nd: Airport

Hindi ko nalang pinansin ang mga palihim na masasamang tingin sakin nina Quen, Travis, Aeco, at ng iba pa sa kanila. Ramdam ko sa mga tingin nila ang galit at awa sakin.

"Mama, babalik na ako sa sasakyan" pag papaalam ko kay Mama na nakaupo sa tabi ko kausap ang mom ni Kyo.

Tumango naman ito sakin bilang sagot kaya naman mabilis akong nag lakad palabas para takasan ang mga tingin nila. Hindi ko na kaya. Wag ngayon. Lalo na't kitang kita ko ang masamang epekto ko sa mga taong nakapaligid sa akin.

Kyo is gone, and I know that I should be the one on his position. I should be the one who died.

"Ariia, ... " rinig kong pag tawag sakin ni Kierra pagkaapak na pagkaapak ko palang sa labas ng funeral house pero imbis na lingunin ay mas binilisan ko ang lakad ko "Ariia, saglit lang." And with that, I felt her hand on my wrist.

"Kierra let me go, please. Look at what I have done. " again I cried.

Not thinking twice about hiding the pain I feel that I have tried hiding for almost all my life started when we got out the Academy.

"Ariia, wala kang kasalanan! Just please! Mas pinapatunayan mo lang na may kasalanan ka dahil sa ginagawa mong pag layo!" Umiiyak rin nitong sigaw sakin.

"No! Ginagawa ko to para sa safety ninyong lahat. Please don't make this harder for me. " because I am the bomb. I am disastrous.

"Ariia, look at what happened to you! You became your worst nightmare! " sigaw nito habang umiiyak na siyang ikinatigil ko

" where's the Ariia that can fight for her rights? Yung Ariia na may tapan na patunayan sa lahat na maayos at malinis ang image niya?! " she held my shoulders "diba you're afraid for getting the worst image, background, and what ever that is?! Pero bakit ganto ka ngayon?! Bakit ikaw pa ang naninira sa sarili mo? Why did you become weak?!" She's being harsh. She doesn't talk like this, alam kong ito ang totoo dahil sa pananalita niya. She's being real.

That hit me, that hit me big time. Tahimik ko itong tinalikuran at nag lakad papasok ng sasakyan. Nakita ko naman siyang sumama na kay Asche na hinihintay siya sa pintuan at muling sabay na pumasok sa loob.

It's my fault. If only I had the courage to tell them what that letter says. Not minding if they will believe me or not, considering the fact that they will be alarmed and prepared. If only I didn't let them get Kyo. If only I did save him. But I didn't. It's my fault.

The killer wanted me. Not Kyo.

**

Dumating na ang huling gabi ng burol ni Kyo. Hindi pa ako sigurado kung pupunta pa ba ako dahil kung saan may pag titipon, at marami ang tao, tsaka ako nakakagawa ng kaguluhan.

Ayokong makagulo doon. Ayokong pati si Kyo ay magalit rin sa akin.

I wanted him to be at peace.

"Ariia, hindi ka ba talaga sasama?" Pangalawang beses na akong pinuntahan ni Mama dito sa kwarto para tanungin. Pangalawang beses na hindi ako sigurado sa sagot na sasabihin ko.

Kahit gusto kong pumunta, pinapangunahan ako ng takot ko na baka may magawa nanaman akong mali. Baka magkagulo nanaman ang council. Baka hindi lang ulit kami magkasundo nina Quen at ng iba pa. Baka dahil don, magulo ko nanaman sila nina Criexxen.

"Hi-hindi na po Mama" pilit akong ngumiti rito at muling tumalikod upan itago ang pag tulo ng luha ko.

I'm sorry Kyo.

"Okay.. Just let me know if you change your mind, I'll be in my room." Pilit rin itong ngumiti sakin tsaka umalis na

I'll miss Kyo's last night, but at least I'll bring everyone no mess.

Maiiwan akong mag isa dito sa bahay dahil sasama si Casteen kay Mama. Gusto akong pasamahin ni Casteen dahil favorite group of friends niya sina Kierra, but I broke her heart and said I'm not going. It's for everyone's good.

Maybe I'll cook, or watch tv, or go for a walk, or just sleep, and never ever wake my self ever again.

If I can't wake myself up in this nightmare, then maybe I can get myself sleep forever.

Napailing nalang ako sa ideyang isabit ko ang sarili ko at tapusin ang sarili kong buhay.

Nagising ako sa pagmumuni muni nang balutin ang buong kwarto ko ng tunog mula sa cellphone ko.

Agad ko naman itong kinuha at bahagyang nakaramdam ng kaba nang makita kong may tumatawag sa akin.

Unknown number calling.

Is something going to explode once I accept the call? Tss. I'm too disturbed with everything. Mababaliw na ata ako dahil sa mga nangyayari sa akin.

Matapos pagmasdana ng unknown number ay sinagot ko rin ito. Wala naman siguro akong mapapahamak sa pagsagot ko ng tawag na ito.

Maliban nalang kung ganon na ako kamalas at literal na lahat nalang.

"Hello?" Sambit ko nang maitapat ko ang telepono sa tenga ko.

...

Oh My God.

**

"Mama... Mama!" Sigaw ko nang makitang pasakay na ito sa sasakyan papunta sa funeral house kung saan ang burol ni Kyo

"O Ariia, you change your mind?" Mabilis na tanong ni Mama nang marinig niya ako

"Ate, you're coming?" Excited na sambit ni Casteen pagkalapit ko sa sasakyan.

"Ahm.. Mama, I'll come. Pero mauna na kayo, I'll go to airport first." I smiled excitedly

Napatango lamang ito at automatiko ring napangiti sa akin na tila alam na ang dahilan ng pagpunta ko sa airport.

Agad akong pumasok ng bahay nang makaalis sina mama at nag ayos ng sarili.

I'm still not sure if it's right for me to go, but what I'm sure about is I must meet this person and tell her everything. I know for sure that she is the right person to help me. And another thing is that I missed her so much.