“မင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ…”
Singto သူ႕အား ပို႕ၿပီးသည္ႏွင့္ ျပန္ထြက္သြားရန္ ျပင္ေနသည့္ Krist လက္အား သူ ဆြဲလုိက္ေတာ့ သူ႕ လက္အား ဆတ္ကနဲ ရုန္းလုိက္သည့္ Krist… Singto မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၾကည့္လိုက္ခဲ့သည္။
“Krist…”
သူ႕အသံက တိုးသဲ့လြန္းေနခဲ့သျဖင့္ သူ႕အား ျပန္ၾကည့္လာသည့္ Krist… သူ႕အား ေအးစက္စြာ ၾကည့္ေနသည့္ Krist ေၾကာင့္ သူ Krist လက္အား ဆြဲမလို ျပဳၿပီးမွ လက္ျပန္ရုတ္လုိက္ခဲ့သည္။
“မင္း ဘာေျပာစရာရိွလဲ…”
ေအးစက္ျပတ္သားလြန္းေသာ အသံ။ ထုိအသံတြင္ တစ္ခုခုအား အႀကီးအက်ယ္ အလိုမက်ျဖစ္ေနသည္ကို Singto ခံစားေနမိခဲ့သည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ၊ သူ ဘာလုပ္မိလို႕လဲ၊ Krist ႏွင့္သူ အဆင္ေျပေနၿပီဟု သူ ထင္ခဲ့သည္က မွားေနၿပီလား။
“မင္းေနာင္တရေနတာလား…”
သူ ေခါင္းငံု႕စဥ္းစားေနရာမွ ေမးလိုက္ေတာ့ သူ႕အား စူးရဲစြာ ၾကည့္လာသည့္ မ်က္ဝန္းနက္တစ္စံု။
“ဘာကိုလဲ…”
“ငါ့ကိုမင္းေဘးမွာ ထားမယ္ဆုိတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို မင္းေနာင္တရေနတာလား…”
သူ တည္ၿငိမ္စြာ ေမးလိုက္ေတာ့ သူ႕ပါးတစ္ဖက္သည္ ပူကနဲ။ Krist… သူ႕လက္ကိုသူ ျပန္ၾကည့္လုိက္မိခဲ့သည္။ သူ Singto အား လက္လႊဲရိုက္လုိက္မိသည္။ သူ႕လက္တစ္ဖက္ကို အျခားလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ခပ္တင္းတင္း ဆုတ္ကိုင္လုိက္ခ့ဲသည္။ သူ႕ရင္သည္ ဆစ္ကနဲ။ ဘာေၾကာင့္ သူ ထိုသူအား နာက်င္ေအာင္ လုပ္မိသည္ႏွင့္ သူ႕စိတ္သည္လည္း လုိက္ပါ နာက်င္သြားမိသည္လဲ။
“မင္း… သိထားဖို႕က… မင္းက ငါ့ေဘးကလူယံုဆိုတာဟုတ္တယ္ Singto… လူယံုဆိုတာက အမည္ခံသက္သက္ပဲဆိုတာ မင္းေရာငါေရာ သိတယ္မဟုတ္လား… တကယ္တမ္းက မင္းကိုယ္မင္း ေခြးတစ္ေကာင္ဆိုတာကို မင္းဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါနဲ႕… ေခြးတစ္ေကာင္က ကိုယ့္သခင္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ေမးခြန္းမထုတ္ရဘူး…”
သူ႕ေအးစက္စြာ ေျပာလာသည့္ စကားေၾကာင့္ သူ႕အား ျပန္ၾကည့္လာသည့္ Singto… ရိုက္မိသည့္ လက္အား ခပ္တင္းတင္း ဆုတ္ကိုင္ထားသည့္ သူ႕လက္ကို အသာဆြဲယူ၍ သူ႕လက္ခံုအား ျမတ္ႏိုးစြာ ခပ္ဖြဖြ နမ္းရိႈက္လိုက္ခဲ့ၿပီး သူ ရုိက္ထားခဲ့သည့္ ပါးျပင္ႏွင့္ သူ႕လက္ဖဝါးအား ပြတ္သပ္လာခဲ့သည့္ Singto… Krist သူ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္သာ ရပ္ေနမိခဲ့သည္။ ဘာေၾကာင့္ ထုိ Singto သည္ ထိုမွ်ထိ။ Dae သည္ Singto အား မယံုၾကည္ရဟု ေျပာခဲ့လ်က္သားႏွင့္ ဘာေၾကာင့္ သူ ထုိသူကို ယံုၾကည္ခ်င္ေနရသည္လဲ။
