We live in the water, we love by the moon

Hoofdstuk 27

Tatsuo

Elke beweging die ze maakte, zorgde ervoor dat hij even opnieuw moest slikken. De manier waarop haar jurkje haar lichaam omarmde, en dat ze haar armen over elkaar heen sloeg.. Het was gewoon oneerlijk. Waarom was hij de enige van hen die er last van had? Deze verschroeiend hete plek was al amper uit te houden, maar als zij er zo bij ging lopen werd het alleen maar erger. Hij wilde er bijna op gokken dat hij binnenkort permanente rode wangen zou hebben als het zo door ging. Ondanks dat hij met een ontbloot, bezweet en gespierd bovenlichaam stond leek het haar niet te interesseren. Tot zijn ongenoegen zat hem dat lichtelijk dwars. Hoe ze zijn antwoord herhaalde, liet hem denken dat ze er veel en veel beter uitzag dan alleen 'fijn'. Het liefst had hij haar 'prachtig' genoemd, of 'beeldschoon' maar die woorden waren ongepast. Terwijl hij erover nadacht, besefte hij ook dat hij haar nog niet eerder zoveel naar hem had zien glimlachen, hoe mooi haar glimlach eigenlijk was. Had dat gif in haar bloed wat positiefs achtergelaten? Het leek alsof ze ontdooid was van binnen. Sinds het moment dat hij haar de lagune had laten zien had ze hem niet meer afgesnauwd of de les voorgelezen. Tatsuo werd uit zijn gedachte gehaald door haar beweging. Hij volgde haar armen en toen hij zag dat ze de zoom van haar jurkje pakte had hij het gevoel dat zijn wangen gingen exploderen. Om de roodheid op zijn wangen te verbergen hield hij zijn hand voor zijn gezicht, maar zijn ogen bleven aan haar lichaam gelijmd. Tot zijn opluchting, en stiekem ook wel een beetje teleurstelling, liet ze het jurkje weer zakken nadat ze zachtjes had gemompeld. Hij dwong zichzelf om zijn ogen van haar af te halen en naar de bomen te kijken voordat ze hem ervoor zou berispen. Al wat hij kon doen, toen Yuki zei dat ze hem wel wilde helpen met het vangen van de vis, was knikken. Nog steeds hield hij zijn hand voor zijn gezicht, in de hoop dat ze niet zou merken hoe rood zijn wangen waren. Had ze enig idee wat voor een effect ze op hem had? Want het leek erop dat ze totaal blind was voor het feit dat dit hem weinig goeds deed. Tenzij ze een verdomd goede actrice was en het allemaal expres deed. Dat zou echt een streek zijn geweest.

Haar manier van het loswerken van haar spieren werkte ook niet bepaald in zijn voordeel. Terwijl ze haar schouders naar achter duwde, kwam haar borst meer naar voren en kon hij het niet laten om er voor een split van een seconden ernaar te kijken voordat hij zijn aandacht weer op de bomen vestigde. Duivels, ze was bijna duivels om zo'n jurkje aan te trekken. Vooral na de droom die hij vannacht had, haar jurkje zou niet heel veel langer zijn dan wanneer ze een tshirt van hem zou dragen. Hij vroeg zich af wat haar beter zou staan, het jurkje of zijn shirt.

Terwijl zij verder het water in liep, bleef hij nog kort staan. Tatsuo sloot zijn ogen terwijl hij een paar keer diep ademhaalde en de hitte van zijn wangen af voelde nemen. Toen hij na enkele hartslagen zijn ogen weer opende, en daarbij ook zijn hand weer liet zakken, draaide hij zich naar haar toe.

''You're beautiful.'' Hij fluisterde zijn gedachten zo zacht mogelijk, bang dat ze die oh zo gevaarlijke woorden zou horen. Hij moest het gewoon zeggen, al bevestigde hij het alleen met zichzelf. Hij bekeek haar vloeiende bewegingen, de manier waarop ze haar armen bewoog en hoe het water haar wil volgde. Hij kon zichzelf niet op die manier voorstellen, maar bij haar zag het er mooi uit. Alsof ze deel van het water was. Gebiologeerd keek hij toe hoe ze te werk ging. Hij bestudeerde elke beweging die ze maakte en hoe ze haar spieren gebruikte. Het ontging hem dus ook niet dat haar armen lichtelijk trilde toen ze een bal met water, met daarin een paar vissen, omhoog liet komen. Toen ze hem vroeg of ze genoeg vis had gevangen in haar bal met water gaf hij geen antwoord. Hij keek enkel naar haar, en naar de glimlach die ze hem opnieuw schonk. Op haar volgende vraag gaf hij tevens geen antwoord, echter verstevigde hij wel de greep om zijn speer. Waarvan hij vergeten was dat hij die in zijn hand vast had. Doordat hij naar haar bleef kijken, merkte hij op dat haar armen steeds meer en heftiger begonnen te trillen. Het werd hem duidelijk dat ze zichzelf te veel ging pushen, omdat ze wilde bewijzen dat ze weer de oude was. Maar dat was niet het geval. Tatsuo haalde nog één keer adem voordat hij naar haar toe begon te lopen. Een kleine afstand van maar een paar meter, maar het leek langer te duren dan dat het werkelijk was. Zodra de bol van water binnen het bereik van zijn speer was, tilde hij deze op en prikte de bal van water kapot. Het water, en tevens de gevangen vissen, kwamen met een klap op het oppervlak terecht. De vissen wisten niet hoe snel ze weg moesten zwemmen. Hij verwachte een klagende reactie van Yuki, maar voordat ze daar de kans voor kreeg overbrugde hij de laatste paar stappen tussen hen en ging bijna tegen haar rug aan staan.