We live in the water, we love by the moon

Hoofdstuk 9

Yuki

De woorden laat ik langs me heen gaan. Uit alle macht probeer ik me te concentreren op het mediteren, maar ik merk dat zijn woorden aan me blijven hangen. Hij wilt hier niet zijn, dit alles is niet zijn eigen keuze geweest. Dat is interessant. Het is iets wat kan zorgen voor veel meer problemen dan ik had kunnen voorzien. Niemand heeft me vertelt dat de jongeman die ik moet trainen, een verwaande jongeman is die helemaal geen interesse heeft in het leren van watersturen. Plots is het ineens een stuk logischer dat ze zo gemakkelijk met mijn aanbod akkoord gingen. Ze wisten van te voren dat deze jongeman, Tatsuo, helemaal geen interesse had in het watersturen. Laten we wel zijn, met een houding als deze denk ik ook niet dat het me snel gaat lukken om die interesse te wekken. Hij lijkt het allemaal al goed voor zichzelf te hebben uitgestippeld. Dat is dus een van de redenen waarom ik geen oudere leerlingen aanneem. Vaak hebben mensen vanaf hun pubertijd een bepaalde visie voor hun toekomst, een bepaald idee waar ze niet vanaf willen wijken. Tatsuo lijkt er zo niets voor te voelen om in zijn toekomst te watersturen. Super.
Ondanks dat, heb ik wel door dat hij luistert. Hij mag de woorden dan nog zo verachten en verstoten, hij luistert wel. De gemoedsrust die van hem afstraalt is een stuk kalmer dan eerst. Het zorgt er automatisch voor dat ik me ook wat kalmer voel, dat ik me wat meer kan ontspannen en kan richten op de maan en de kalmerende werking ervan. Bij de haast brandende stralen energie die van me maan afkomen, voel ik de blik van de jongen op mijn gezicht, maar dat kan ik gemakkelijk van me afzetten. Bij mijn uitleg, voel ik aan het water om me heen, dat hij plaats neemt in de branding. Niet helemaal zoals ik vroeg, maar het lijkt me een perfect begin. Het water raakt hem af en toe, waarbij het me vertelt waar hij precies zit. Helemaal niet zo ver weg, slechts een paar meter van me af, recht tegenover me. Alsof hij me op die manier ook weer wilt uitdagen. Geduldig wacht ik echter tot ik een volgend teken van hem krijg, om door te gaan, of misschien dat hij het toch opgeeft. Het is nog even aftasten voor me, een afwachtende houding aannemen. De ietwat cynische houding van hem tegenover het watersturen, zorgt ervoor dat ik nieuwsgierig ben naar wat hij als volgende zou doen. Beide opties, weglopen of doorgaan, lijken me even waarschijnlijk. Uiteindelijk hoor ik drie woorden, waarbij ik mijn eigen handen even loslaat en naar hem opkijk.
Dan pas zie ik dat zijn kleding nog helemaal doorweekt is. In combinatie met het water waar hij in zit, is dat vragen om een verkoudheid, zelfs met deze aangename temperaturen. Niet dat ik iets merk van die aangename temperaturen, tenzij ik in het water zit, heb ik het alsnog koud. Met een zacht bewegen van mijn hand trek ik al het water uit zijn kleding en haar en dump dat in de zee naast hem. Voor ik kan reageren, gooit hij er nog een paar woorden achteraan, waarbij ik vriendelijk glimlach en een zucht onderdruk. 'It's not really about actually doing something, it's more about feeling. Just... Just try to feel a connection, to anything. Whatever seems to get your attention. The water, the moon, perhaps the sand, or maybe even the breeze. Try to imagine it as a small line that connects you to it. Try to see where this line starts and where it ends and think of how to strenghten this line.' begin ik te vertellen, waarbij ik een paar handgebaren maak in de hoop het wat duidelijker te krijgen. Onder zijn blik voel ik me net een of andere gekke vrouw die zweverig probeert te vertellen hoe het universum in elkaar zit. De warme lucht speelt met mijn loshangende haar, wat ik probeer te negeren. Diep denk ik na over andere manieren om de jongeman de connectie met zijn watersturen te laten ontdekken. 'The thing you're doing with your hands could even help you with that.' zeg ik en vouw mijn vingers probleemloos samen in dezelfde houding als voorheen. 'This pose can help you open your chakras, have you ever heard of those?' vraag ik aan hem. 'In total there are 7 chakras. Starting with the earth chakra, followed by the water chakra, the fire chakra, the air chakra, the sound chakra, the light shakra and finally, the thought chakra.' vertel ik aan hem, daarbij op mijn lichaam aanwijzend waar de chakra geaard zit. 'With opening every chakra, you will be able to let go of all the strings that are holding you back from the waterbending.' vertel ik verder, maar ik voel dat de tijd van de maan bijna op is. 'I can teach you about that later, I would like you to try the meditating a bit more before the sun rises.' zeg ik dan en kijk hem afwachtend aan.