İlk hikayem olduğu için yanlışlarım veya hatalarım olursa şimdiden özür dilerim :)
O sabah ağlayarak uyanmıştım. Rüyamda hiç tanımadığım bir adam ölüyordu. Bende arkasından deliler gibi ağlıyordum. Ah hadi ama hiç tanımadığım biri için ağlamam çok saçmaydı. Ama uyandığımda gerçekten ağladığımı farkettim. İşin kötüsü canım yanıyodu. Sanki en sevdiğime bir şey olmuş gibi yanıyodu canım. Tam o sırada teyzem odama dalarak yanıma koştu. Kollarını etrafıma sarıp sakinleştirmeye çalıştı.
"Tamam hayatım geçti. Rüyaydı sadece. Ben yanındayım bak. Ahh hadi ama koca kız oldun bir rüya için mi ağlıycaksın?" diye gülmeye başladı.
Bu kadının varlığı bana huzur veriyodu. Doğduğum günden beri hep yanımdaydı. Ağladığımda, güldüğümde, hastalandığımda hep o vardı. Hiç olmayan annem bilmiştim ben onu.
Elimle gözyaşlarımı silip teyzeme kocaman bir öpücük hediye ettim.
"Tamam annecim bak ağlamıyorum"
"Aferin kızıma. Anlat bakıyım şimdi noldu?"
"Rüyamda biri ölüyordu"
"Kim?"
"Tanımıyorum. Bir adam işte. Yüzünü görmedim. Ama böyle çok tanıdık biri gibiydi. Sanki en sevdiğim insanmış gibi canımı yaktı ölmesi."
"Tamam bir rüyaydı sadece küçük hanım kalk da elini yüzünü yıka artık okula geç kalıcaksın."
"Tamam annecim." diyerek yataktan kalkıp banyoya gittim. O sırada teyzemin telefonu çalmıştı.
"Alo"
"Evet benim"
"Evet"
"Nasıl? Nerde? Ne zaman? O iyi mi peki?"
Teyzemin telaşını duyup odaya geri döndüğümde yere oturup hıçkırıklar içinde bağıra bağıra ağlayan teyzemle karşılaştım. Tam o an uyandığım zamanki gibi canımın yandığını hissetmiştim.
YOU ARE READING
Yıldız Masalı
RomanceHerşey bu kadar zormu olmalıydı onun için? Herkes gibi sıradan rahat bir hayatı olması niye bu kadar zordu? Zaten hayatın en acı yüzünü doğduğu gün öğrenmişti. Annesi doğumdan bir kaç saat sonra ölmüş, babası ise doğduğunda bir kere bile görmeye gel...
