Wonderwall

2.4 | Rival

Sorusu beni fazlasıyla şaşırtmıştı. Açıkcası bu benim de bir süredir kendime sormaktan çekindiğim bir soruydu.

Dürüst olacak olursam evet ondan korkuyordum. Oysaki eskiden hiç korkmazdım. Onun her türlü kötü yüzünü gördüğümü sanıyor ve buna rağmen ondan korkmuyordum. Ona karşı fazlasıyla cesurdum.

Ama yaşadığımız şu olaylar sonucu aslında onu hiç tanımadığımı farkettim. Ben hayalimde bir Harry yaratmış ve kendimi onu sevdiğime inandırmıştım. Onun daima benim olduğunu sandığım kişi olduğunu düşünmüştüm. Ama öyle değildi. O benim hayalimde yarattığım karakter değildi. Onu çok seviyordum ama gerçek dünyaya döndüğümüz zaman aslında ona dair hiçbir şey bilmiyordum.

Okuldan bu kadar nefret ettiği halde neden üniversite okuduğunu bilmiyordum. Hatta onun üniversiteyi nasıl kazanmış olduğu hakkında bile bir fikrim yoktu.

Ailesini, nereli olduğunu, neden tek başına yaşadığını, geleceğe dair planlarını hiçbir şey bilmiyordum. Ona dair bildiğim tek şey sanki adıydı. Harry...

"Ne?" Dedim vakit kazanmak istercesine

O ise gözlerimin içine bakarken sorusunu tekrarlamamıştı. Bana böyle uzun uzun bakması kafamı karıştırıyordu. Harry'nin üzerimde resmen morfin etkisi vardı

"Hayır" onun sessizliğinin üzerine ufak bir tereddütle cevapladım. Ama sorun şu ki korkuyordum. Çünkü o benim olduğunu sandığım kişi değildi ve onun sınırlarının ne olduğunu bilmiyordum.

En fazla ne kadar kötü ya da en fazla ne kadar iyi olabileceği hakkında hiç bir fikrim yoktu.

"Yalan söylüyorsun" omuz silkti.

Ondan korkmamı mı istiyordu yoksa aksini mi anlayamamıştım. Şuana kadar bana nasıl davrandığını göz önüne alırsak ondan korkmamı istediğini düşünebilirdim. Ama şu anki sorusu sanki tam tersine bir cevap bekliyor gibiydi

"D-doğru söylüyorum" dedim "Senden korkmuyorum"

"Öyleyse neden bu kadar uzun düşündün?"

İkna olmamıştı, ona ne diyeceğimi bilemediğim için sorusuna soruyla karşılık verdim. Çünkü bunun cevabını duymayı gerçekten istiyordum "Senden korkmamı mı isterdin?"

Bana baktıktan sonra sırıttı "Belki de korkmalısın"

"Belki de" dedim yere bakarken. İşin aslı ondan zaten korkuyordum ve çok haklı nedenlerim vardı.

"Bu evet demek mi?"

Oturduğu yerden bana yaklaştı

"Evet ne?"

"Evet korkuyorum" taklidimi yaparak söylemişti

"Neden senden korkmamı istiyorsun" dedim onu incelerken, saçlarının uçlarına doğru minik bukleleri vardı. İnsan onlarla oynamak istiyordu

"İstemiyorum" Sigarasını yaktı. Dumanı içine çekerken beni inceliyordu

Ona nasıl cevap verebileceğimi bilmiyordum. Onun ne istediğini anlamak mümkün değil gibiydi. Yine söylediğinde ciddi mi yoksa benimle dalga mı geçiyor anlamamıştım