Μέσα σε ένα εξωπραγματικό κόσμο με βρικόλακες, λυκάνθρωπους, μάγισσες και πλάσματα που όλοι πιστεύαμε ότι δεν υπήρχαν, υπάρχει η Ginnifer. Η Ginny μια 18χρονη κοπέλα ζούσε μια απλή ζωή πριν 200 χρόνια με την οικογένεια της, τον αδίστακτο πατέρα της...
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Νιώθω το σώμα μου αδύναμο όταν αρχίζω να επανέρχομαι. Βρισκόμουν σε ένα κελί αλυσοδεμένη στα χέρια και πόδια, ήμουν βρεγμένη και είχα πληγές παντού στο σώμα μου. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι να βλέπω τον δαίμονα να σκοτώνει τον Jeremy. Δεν μπορεί να είναι νεκρός, αποκλείεται να είναι νεκρός σκέφτομαι καθώς ένα δάκρυ κυλάει από το μάτι μου. Ξαφνικά δύο άνδρες ανοίγουν την πόρτα του κελιού και μέσα μπαίνει ο Lucas. Τον κοιτάζω με απέχθεια ενώ αυτός γελάει με την κατάσταση μου.
"Χαχα," λέει χειροκτροτώντας με.
"Ορίστε η παντοδύναμη Ginny, η Ginny που υποτίθεται θα καταλάμβανε τον παράδεισο που θα εξόριζε τους αγγέλους για πάντα," λέει.
"Δεν μπορώ να καταλάβω τι έβλεπε ο πατέρας σε εσένα αποκλείεται εσύ να είσαι πιο δυνατή από εμένα. Ο Lucifer έκανε λάθος και τώρα θα δει πως η κόρη του είναι παντελώς άχρηστη," λέει.
Νιώθω οργή μέσα μου και τα μάτια μου κιτρινίζουν.
"Φοβήθηκα τώρα," λέει και γελάει.
Κοιτάζει γύρω του και βρίσκει ένα μπουκάλι το ανοίγει και ρίχνει πάνω μου αγιασμό. Βγάζω μια κραυγή από το κάψιμο που ένιωσα στο δέρμα μου.
"Καλή διαμονή," μου λέει χαμογελώντας και φεύγει.
Θα τον σκοτώσω το ορκίζομαι θα τον σκοτώσω και δεν με ενδιαφέρει εάν είναι οικογένεια καλύτερα να μείνω απαθής χωρίς να αισθάνομαι τίποτα. Όπως ήμουν πάντα και αν όντως ο Jeremy είναι νεκρός θα πάρω εκδίκηση γι'αυτόν. Πόσο το μετανιώνω που δεν τον φίλησα εκείνη την μέρα. Δεν κατάφερα να του δώσω ένα τελευταίο φιλί γιατί φοβόμουν να ανοιχτώ και δεν πρόκειται ούτε καν να προσπαθήσω τώρα. Θα πάρω εκδίκηση για ότι μου έχουν κάνει αρχίζοντας από τον Lucifer.
LUCAS
"Η ωραία κοιμωμένη ξύπνησε," λέω.
"Καιρός ήταν, ανυπομονώ να της μιλήσω για τα σχέδια μας," λέει ο Nathan.
"Είμαι σίγουρος ότι θα χαρεί," λέω.
"Με τον άλλον τι έγινε;" με ρωτάει ο Nathan.
"Είναι νεκρός, πετάξαμε το κουφάρι του στην θάλασσα," λέω.
"Η καημένη η Ginny σχεδόν την λυπάμαι," λέω και γελάω.
"Αυτός που πραγματικά της αξίζει είμαι εγώ και τώρα επιτέλους θα το καταλάβει," μου λέει.
"Λοιπόν πάω τα λέμε αργότερα," μου λέει και απομακρύνεται.
GINNY
Ακούω φασαρία από τον διάδρομο ελπίζω να μην ξαναήρθε.
"Μωράκι;" ακούω και βλέπω τον Nathan να μπαίνει στο κελί μου.
Όχι πάλι αυτός, τι αμαρτίες πληρώνω πια. Απλά γυρνάω την πλάτη μου και τον αγνοώ χωρίς να του μιλήσω καν.
"Έλα μην κάνεις σαν μωρό," λέει και με πλησιάζει.
"Αφού ούτως ή άλλως μωράκι με φωνάζεις," του λέω αδιάφορα.
"Δεν είναι τρόπος αυτός να μιλάς στον μέλλοντα σύζυγό σου," μου λέει χαμογελώντας πονηρά.
Τι; Σίγουρα από την πολύ παρέα με τον Lucas θα του έχει λασκάρει καμία βίδα.
"Α ναι σωστά δεν το έμαθες. Απ' ότι φαίνεται για να γίνεις προσβάσιμη σε όλες τις δυνάμεις σου και να μπορέσεις να καταλάβεις τον παράδεισο, θα πρέπει να γίνει μια τελετή... Γάμου. Μάντεψε ποιος προσφέρθηκε αμέσως; Δεν θα άφηνα μια τέτοια ευκαιρία να μου ξεφύγει. Με αυτόν τον τρόπο ένα μέρος των δυνάμεων σου θα μεταφερθεί σε εμένα μετά τον γάμο μας. Το καλύτερο; Ο Lucifer θα σε στείλει στην κόλαση για πάντα και θα την κυβερνήσουμε μαζί. Θα γίνεις η επόμενη διάβολος και επίσημα," μου λέει.
Τον κοιτάζω σοκαρισμένη, δεν πιστεύω ότι λέει, σίγουρα είναι κάποιο σχέδιο τους για να με παραπλανήσουν.
"Ότι προσπαθείς να κάνεις δεν πρόκειται να πετύχει," του λέω εκνευρισμένη.
"Δεν με πιστεύεις μωράκι; Σε μια εβδομάδα που είναι ο γάμος θα με πιστέψεις," μου λέει.
"Δεν πρόκειται να συμβεί," λέω.
"Χαχα τι; Νομίζεις ότι ο γκόμενος σου θα έρθει να σε σώσει; Πέθανε κατάλαβε το. Οι φίλοι σου... Ποιοί φίλοι να μου πεις δεν έχει μείνει κανένας πλέον, μόνο εγώ είμαι εδώ για σένα," λέει.
Ένιωσα σαν να μου κάρφωνει ένα μαχαίρι στην καρδιά, γιατί το ξέρω ότι, ότι λέει είναι αλήθεια απλά δεν θέλω να το πιστέψω.
Δεν αντιδράω καθόλου και κοιτάζω το πάτωμα.
"Έλα μην μου στεναχωριέσαι. Φιλάκι;" λέει παιχνιδιάρικα και με πλησιάζει.
Εγώ απομακρύνομαι όσο πιο πολύ μπορώ και χτυπάω στον τοίχο. Με αρπάζει από το σαγόνι και με φιλάει πεταχτά.
"Θα τα πούμε σύντομα," μου λέει και φεύγει.
Μάλλον θα πρέπει απλά να τα παρατήσω και να αντιμετωπίσω την μοίρα μου. Μπορεί να γεννήθηκα για να είμαι κακιά και να κυβερνώ την κόλαση. Μπορεί όλα να έγιναν για να μου δώσουν κάποιο μάθημα, ότι δεν αξίζω τίποτα στην ζωή και όλοι γύρω μου υποφέρουν εξαιτίας μου. Έπρεπε να είχα μείνει νεκρή όταν είχα την ευκαιρία.
